Σε μια συναυλία στην οποία ακούσαμε παλιές και νέες δουλειές τους, οι Μινέρβα, ένα πρόσφατα φτιαγμένο σχήμα αποτελούμενο από τους Γιώργο (φωνή, κιθάρα), Δημήτρη (τύμπανα), Σπήλιο (μπάσο) & Dennis (κιθάρα, φωνή) επιβεβαίωσαν με τα κομμάτια τους αυτό που μας είπαν και οι ίδιοι από κοντά, όταν τους συναντήσαμε κατόπιν: «Μας προσδιορίζει το live, γουστάρουμε live, ο κόσμος περνά καλά στο live».
Όλα ξεκίνησαν όμως εκείνη τη βραδιά από τους Toga!. Μία νέα αθηναϊκή μπάντα με 3 μέλη, τον Paul (φωνή, κιθάρα), τον Φώτη (φωνή, μπάσο) και τον Ωρίωνα (τύμπανα). Από το πρώτο ριφ, με τις αμφιέσεις τους να αποπνέουν ήδη μια industrial φαντασία, έγινε ξεκάθαρο ότι ήθελαν να τα δώσουνε όλα. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε και άρχισε σιγά-σιγά όλο και να πλησιάζει τη σκηνή, πληθαίνοντας παράλληλα και στον χώρο.
Η βραδιά πήρε τη rock 'n' roll αίσθησή της με το πάθος των Toga! να ακούγεται σε κάθε τους ήχο, καλύπτοντας κάθε γωνία της Death Disco. Αν και παίζουν μαζί μόλις 6 μήνες, ήταν αντιληπτός ο χαρακτήρας, αλλά και η ένταση της μουσικής τους. Δεν γινόταν ας πούμε να μην σε ταρακούνησει το ριφ του "Sinking Upside Down", τραγούδι από το φετινό, πρώτο τους EP Tales From Outlaw Village, το οποίο ηχογράφησαν live in studio. Από την ίδια δουλειά ακούσαμε και το "Convulse Rock 'N' Roll", που ανέβασε κι άλλο τον συναυλιακό πυρετό. «Να βγούμε έξω μεθυσμένοι και χαρούμενοι» η ευχή του Paul, πριν ακουστεί ο απόκοσμος ήχος του "Bats Οut Οf Ηell" και σταδιακά κλείσουν το set τους, υποδεχόμενοι τους Μινέρβα.
Η τετράδα ανέβηκε επί σκηνής ερχόμενη μέσα από το κοινό. Δεν διαχωρίστηκε ωστόσο από αυτό ούτε κατά την εμφάνισή της: ήμασταν σαν μία μεγάλη παρέα που μοιραζόμαστε την αγάπη μας για τη μουσική. Έπειτα από ένα intro με βαθύ, παραμορφωμένο ήχο, οι Μινέρβα έπαιξαν το "Mama Shoe", κομμάτι που ανήκει στο πρώτο τους EP Μινέρβα (2018), ξεσηκώνοντας τον ήδη ζεσταμένο κόσμο. Το αργό του groove, τα ηχηρά τύμπανα και ο αγχώδης ήχος των εγχόρδων μας έκανε να τους βλέπουμε ως μία πληθωρική, πολλά υποσχόμενη μπάντα.
Η Death Disco είχε πλέον αφεθεί στη μουσική τους, όταν ακούστηκαν οι μυστήριοι και συμβολικοί στίχοι του "Βέλβετ" –το έτερο τραγούδι του πρώτου τους ΕP, με εντάσεις και ανά στιγμές δυναμικές σε όλα τα όργανα, που φανέρωναν το δέσιμο και τον ενθουσιασμό της αθηναϊκής τετράδας. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας υπήρχε πάντα αυτό που ομορφαίνει κάθε live: επικοινωνία και διασκεδαστική διάθεση μεταξύ των μουσικών και του κόσμου. Η ενέργεια συνεχώς κυλούσε στη Death Disco και όλο αυξανόταν όσο περνούσε η ώρα, χωρίς στιγμή να χαθεί η μαγεία.
Οι Μινέρβα μας έπαιξαν και τη "Χαρμολύπη", ένα κομμάτι που ακόμα δεν έχει κυκλοφορήσει. Στα μέσα του, ο Dennis έδωσε την ψυχή του στην κιθάρα γεμίζοντας τον ήχο με συναίσθημα και mind tripping, το οποίο ανακατεύτηκε πετυχημένα με τους στίχους «Έρημος και σκοτεινός, στην τελική δεν ξέρω, χτυπάει η πόρτα, πρέπει να βγω, χτυπάει η πόρτα, κλείσε τα φώτα». Δεν έλειψε πάντως και το ατόφιο rock 'n' roll: το "Mercules" μπρίζωσε τη διάθεση με το γρήγορο, χορευτικό groove που έπαιζε ο Δημήτρης, όσο η φωνή του Γιώργου αιωρούταν πάνω από τα οργάνα και το μπάσο του Σπήλιου αποτελούσε την καρδιά του κομματιού, επικοινωνώντας πολύ καλά με τα τύμπανα. Η δε κιθάρα του Dennis, πρόσθετε έναν χαρακτηριστικά μυστήριο τόνο.
Η ενέργεια του γκρουπ όλο και συσσωρευόταν, παρ'όλο που η βραδιά έφτανε πια στο τέλος της. Τα τραγούδια που ακούσαμε κατόπιν παρέμειναν το ίδιο δυναμικά όσο και τα πρώτα, με την "Πυρκαγιά" να οδηγεί σε ένα φινάλε-κορύφωση. Το οποίο έλαβε μάλιστα γιορτινό χαρακτήρα όταν φίλοι των Μινέρβα ανέβηκαν στα τύμπανα και, παρέα με τον Δημήτρη, συνέχισαν το groove, με την κιθάρα του Dennis να παίζει ακριβώς πάνω από τα ντραμς.
Στη σκηνή της Death Disco, οι Μινέρβα απέδειξαν ότι πρόκειται για σχήμα που δεν διαθέτει μόνο βάσεις, αλλά και χαρακτήρα. Είναι πολύ πιθανόν λοιπόν ότι θα αποτελέσουν συναυλιακή σταθερά στα εγχώρια πράγματα.
{youtube}05Zapy3iF_I{/youtube}
