Σε μια από τις πιο ειλικρινείς και απογυμνωμένες συνεντεύξεις των τελευταίων χρόνων για την ιστορία των Faith No More, ο Mike Bordin —ιδρυτής και ντράμερ της μπάντας— άνοιξε την καρδιά του στο podcast Let There Be Talk του Dean Delray. Μίλησε για μια σχέση που μοιάζει να πονά, να αιωρείται, και ίσως, να έχει τελειώσει χωρίς ποτέ να ειπωθεί ξεκάθαρα.
Η τελευταία φορά που ο Mike Patton ανέβηκε στη σκηνή με τους Faith No More ήταν το 2016. Έκτοτε, η σιωπή. Το 2021, φάνηκε να σκάει ξανά φως: είχαν ανακοινωθεί με θόρυβο νέες εμφανίσεις — 75 συναυλίες, επιστροφή στα φώτα, επιστροφή στο κοινό. Όμως όλα ακυρώθηκαν. Ο Patton, τότε, μίλησε για ψυχική υγεία. Και δεν το είπε με μισόλογα. Αργότερα αποκάλυψε πως κατά τη διάρκεια της πανδημίας διαγνώστηκε με αγοραφοβία. Εκεί που άλλοτε ανέβαινε σαν καταιγίδα στη σκηνή, τώρα δεν άντεχε καν την ιδέα ενός πλήθους. Η σιωπή του δεν ήταν αποξένωση — ήταν κραυγή.
Η μπάντα, λέει ο Bordin, στάθηκε στο πλευρό του. «Δεν υπήρχε καν συζήτηση. Κανείς δεν ήθελε να γίνει ο τύπος που θα τον έσπρωχνε σε κάτι που δεν μπορούσε να κάνει. Θα ήταν κόλαση να ακυρώσουμε 75 συναυλίες, αλλά δεν σπάς την πλάτη κάποιου για να τον στήσεις σαν τρόπαιο. Στηρίξαμε τον άνθρωπό μας».
Μόνο που λίγο αργότερα, ο Patton ξαναβγήκε στον δρόμο. Με τους Mr. Bungle, την πρώτη του μπάντα. Οι συναυλίες έγιναν κανονικά. Και τότε ήταν που στον Bordin κάτι άλλαξε. Το κατάλαβε: δεν ήταν πλέον θέμα αν μπορούσε να παίξει μαζί τους. Ήταν ότι δεν ήθελε.
«Αυτό πονάει. Είναι μεγάλη διαφορά. Πολύ μεγάλη. Δεν το έχουμε συζητήσει και πολύ. Κι ειλικρινά, με πειράζει. Προσωπικά. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Αυτή εδώ είναι δουλειά. Δεν θα πιέσεις ποτέ κάποιον να κάνει κάτι που δεν μπορεί. Αλλά δεν μπορείς και να τον τραβήξεις σε κάτι που δεν θέλει. Κι αυτό δείχνει πως το πρόβλημα πλέον δεν είναι η δυνατότητα, είναι η θέληση».
Κι όσο εκείνος παλεύει με την αλήθεια του, κι άλλος ένας πυρήνας της μπάντας, ο κιμπορντίστας Roddy Bottum, μιλά την ίδια γλώσσα της σύγχυσης. Σε παλιότερη συνέντευξη φέτος, είχε δηλώσει: «Βρισκόμαστε σε ένα πολύ περίεργο σημείο. Όχι απλώς περίεργο — κάπως αφύσικο. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Δεν μπορώ να σου πω καν τι παίζει. Παίρνω διαφορετικές εκδοχές από διαφορετικούς ανθρώπους... και είμαι μέλος της μπάντας».
Ίσως αυτό είναι το πιο θλιβερό σημείο: να είσαι ακόμα μέσα, αλλά να νιώθεις ήδη απέξω. Faith No More. Ή Faith No More than memory.
