Το συγκεκριμένο συναυλιακό πακετάκι άφηνε προσδοκίες για μια σπουδαία extreme metal βραδιά. Οι MARDUK είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στο εγχώριο κοινό, και κάθε τους live είναι εγγύηση, αλλά ο παράγοντας που διαφοροποιούσε το συγκεκριμένο event ήταν σίγουρα η –μετά από τόσα χρόνια- επίσκεψη των θρυλικών IMMOLATION στην Ελλάδα. Στα συν φυσικά οι τρεις μικρότερες μπάντες που συμπλήρωναν το πακέτο. Το κοινό ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά, όχι ότι το Κύταρρο γέμισε ασφυκτικά, αλλά αρκετά ώστε να μπορούμε να ευχαριστηθούμε μια extreme metal βραδιά όπως πρέπει.
O κόσμος πάντως δεν είχε αρχίσει να μαζεύεται ακόμα όταν ξεκίνησαν οι Γαλλοι FORSAKEN WORLD. Και μεταξύ μας καλύτερα, γιατί το μελωδικό black metal τους συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που με απωθούν στο σύγχρονο metal. Τυπική μανιερίστικη συνθετική αντίληψη, πόζα, πλαστικούρα, μηδέν συναίσθημα. Τουλάχιστον είναι πιτσιρικάδες και έχουν όλο τον καιρό μπροστά τους να βελτιωθούν.
Η Τσεχική death/grind σκηνή είναι από τις ισχυρότερες της Ευρώπης και οι HEAVING EARTH το επιβεβαίωσαν με το παραπάνω. Τσιμεντένιο και συνάμα τεχνικό brutal death, με ηχητικό στίγμα κάπου ανάμεσα στους MORBID ANGEL μεσαίας περιόδου και HATE ETERNAL και έναν άξιο βόθρο πίσω από το μικρόφωνο, έκαναν μια εμφάνιση πραγματικό οδοστρωτήρα και άφησαν πίσω τους καμμένη γη. Άψογοι.
Οι Ισπανοί NOCTEM κλήθηκαν τελευταία στιγμή να καλύψουν το κενό των SINATE. Η υπερβολική σκηνική τους παρουσία αφήνεται στην κρίση του καθενός (εμένα μου φαίνονται αστεία όλα αυτά τα φορτωμένα κουστούμια, άλλοι ίσως εντυπωσιάζονται), το θορυβώδες και majestic death/black τους έχει κάποιες ισχυρές στιγμές και κάποια πραγματικά εμπνευσμένα riffs, αλλά σίγουρα αυτή η μπάντα έχει πάρα πολύ δρόμο ακόμα να διανύσει για να γίνει BEHEMOTH…
Κώστας Συνατσάκης
Ανοίγοντας την πλευρά των MARDUK, αποτυπώνοντας μια καθαρά προσωπική άποψη, οφείλω να ομολογήσω πως ουδέποτε τους θεώρησα ως σχήμα «πρώτης κατηγορίας» για το λόγο πως οι έννοιες του σθένους, συνέπειας, αλλά και εργατικότητας που τους χαρακτηρίζουν από τις απαρχές τους μοιάζουν να υπολείπονται την αντίστοιχη αίγλη που συναντάται σε έταιρους εκπροσώπους της εκάστοτε εποχής. Δίχως να παραβλέπουμε τη σπουδαιότητα των δίσκων τους, ή να μειώνουμε την προσφορά του «μεγάλου» Legion, oι MARDUK υπήρξαν ομολογουμένως μεγάλοι και σεβαστοί, αλλά αυτό που είχαν ανάγκη για να κλείσουν τον λεγόμενο «κύκλο» τους ήταν η συμβολή ενός frontman με αύρα και επιβλητικότητα ανάλογη του Arioch των FUNERAL MIST, χάριν στον οποίο διανύουν μια δεύτερη εποχή καταξίωσης σε εμπορικά -και μη- δρώμενα.
Τα παραπάνω συστατικά, βέβαια, δεν σημαίνουν για κανένα λόγο πως οι MARDUK μετατράπηκαν στη μπάντα του “Mortuus”, κατά τη δική τους «παραβολή». Το setlist της εμφάνισης ισοσταθμίστηκε άριστα ανάμεσα στις δύο εποχές του group, με ιδιαίτερο βάθος να τίθεται τόσο στις τελευταίες, όσο και στις πρώτες δουλειές του και τα “Within The Abyss”, “The Black Tormentor of Satan”, “Slay The Nazarene” και “Panzer Division Marduk”, μεταξύ άλλων, να χαρίζουν ρίγη συγκίνησης στους παλαιότερους φίλους του. Ο Arioch, από τη δική του πλευρά, στάθηκε ικανοποιητικότατος στο ρόλο του, παρότι είναι εμφανές πως το υλικό αυτό δεν έχει γραφτεί στα δικά του μέτρα, ενώ την παράσταση κατόρθωσαν να κλέψουν σε μεγάλο βαθμό οι νεότερες επιλογές, καθότι ο ήχος της κιθάρας ήταν μάλλον χαμηλός για τις απαιτήσεις των παλαιότερων συνθέσεων.
Επαγγελματίες μεν, που ιδρώνουν δε, τη «φανέλα». Ο δείκτης του ρολογιού πλησίαζε τις δώδεκα την στιγμή που το set έδειχνε να οδεύει προς το τέλος, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει πως η συνολική διάρκεια περιείχε επιλογές από ολόκληρη -σχεδόν- τη δισκογραφία τους, με την συνολική παρουσίαση να συνοψίζεται στον αριθμό των 15 τραγουδιών. Παρότι απόλαυσα όσο τίποτα τις παλαιότερες προσθήκες, θεωρώ πως τα περισσότερα highlights της εμφάνισης (όσο περίεργο και αν ακούγεται) δεν ήταν παρά τα κομμάτια από την τελευταία δουλειά τους με τίτλο “Serpent Sermon”, για το λόγο πως ο δίσκος αυτός έσβησε γρήγορα σε εντυπώσεις, για να αναθερμανθεί έπειτα από τις άριστες εκτελέσεις που βιώσαμε στην εν λόγω συναυλία. Δίχως να σημαίνει πως το “Within The Abyss” δεν θρυμμάτισε κόκκαλα, ωσάν σφυρί. Δίχως το “Wolves” να παραλείπει την υπενθύμιση πως ο γέρος λύκος δεν χάνει στην κόψη των κυνόδοντων, όσα χρόνια και αν περάσουν.
MARDUK setlist:
Serpent Sermon
Nowhere, No-One, Nothing
The Levelling Dust
The Black Tormentor of Satan
On Darkened Wings
Slay The Nazarene
Temple of Decay
Throne of Rats
Deme Quaden Thyrane
Within The Abyss
Baptism by Fire
Panzer Division Marduk
Souls for Belial
Encore:
With Satan And Victorious Weapons
Wolves
Προσπερνώντας την κανονική σειρά εμφάνισης, η περιγραφή συνεχίζει στα αντίστοιχα πλαίσια των IMMOLATION, γιατί ναι, δεν αποτέλεσαν παρά τους ουσιαστικούς headliners της βραδιάς κατά την προσωπική εκτίμηση του γράφοντος. Ποιον ακριβώς τομέα θέλετε να αναλύσουμε; Του άψογου setlist, ή του τέλειου ήχου; Ο οποίος -παρεπιπτόντως- εντυπώθηκε ακόμη καλύτερος και από τις studio εκτελέσεις, ελέω των μετριότατων παραγωγών που συναντώνται σε αρκετούς σταθμούς της δισκογραφίας τους. Μήπως δε, το κοινό δεν στάθηκε ως το πλέον ιδανικό; Οι «ανεμόμυλοι» έδιναν αέναες στροφές στις μπροστινές σειρές με τις φωνές να τραγουδούν κάθε στίχο σε καίρια σημεία, ενόσω ο «πολύς» Ross Dolan δεν σταματούσε να ευχαριστεί τους πάντες και τα πάντα, από τις μπάντες που συμμετείχαν και τους συνεργάτες του στο Brutal Assault της Τσεχίας, μέχρι τους Αθηναίους οπαδούς που τους φίλεψαν φαγητό κατά την διάρκεια της παραμονής τους στη Θεσσαλονίκη. Συνολικά, η όλη εμφάνιση άγγιξε τον πύχη του λεγόμενου «10/10», με βασικό συντελεστή να μην αποτελεί παρά η απαράμιλλη δεξιότητα αυτού του group στο να πιάνει τον παλμό του κόσμου και να τον ισοσταθμίζει ενδιάμεσα στις έννοιες της τέρψης και αδρεναλίνης με περισσή άνεση.
Από την άλλη πλευρά, ασφαλώς, η άνωθεν περιγραφή ηχεί παράδοξη δεδομένου του στρυφνού μουσικού του ύφους, αλλά οι αποδόσεις των τραγουδιών στάθηκαν αρκούντως βίαιες σε βαθμό που ο τρεχούμενος ιδρώτας από το πρόσωπου του Vigna άρχισε να αφήνει νωπά σημάδια πάνω στα monitor από τη μισή κιόλας διάρκεια του set, ενόσω η διαβόητη «χαίτη» του Dolan δεν σταματούσε να εντυπωσιάζει κάθε στιγμή που επιδιδόταν σε ανελέητο headbanging. Όσον πάλι αφορά το setlist καθαυτό, παρουσίασαν ένα κυριολεκτικό «best of» της δισκογραφίας τους με τις επιλογές να καλύπτουν κάθε κυκλοφορία από τις full-length ηχογραφήσεις μέχρι τα EPs, ξεπερνώντας το καθιερωμένο φράγμα των 70 λεπτών χάριν των bonus εκπλήξεων του τύπου “I Feel Nothing” (...το οποίο και αφιέρωσαν στους Αθηναίους φίλους τους).
Η πολυετής αναμονή άξιζε κάθε κόπο, έστω και αν το χώρο τίμησαν οι πιο «πιστοί» φίλοι του ήχου, κρίνοντας από την συνολική προσέλευση. Οι IMMOLATION ήρθαν, κυρίευσαν και στάθηκαν τόσο επαγγελματίες όσο και ανθρώπινοι, μακριά από κλισσαρισμένες ατάκες που γίνονται copy/paste για κάθε σταθμό της περιοδείας. Το κλείσιμο υπό τους ήχους του “Dawn of Possession” βρήκε το group καταχειροκροτούμενο με γροθιές υψωμένες και λαιμούς να τρίζουν υπό τους ήχους που μαρτυρούσαν την ύπαρξη μιας καθαρής ενέργειας στην ατμόσφαιρα, ικανής να διατηρήσει τα επίπεδα αδρεναλίνης για 70 ακόμη λεπτά. Μοναδική παράλειψη σε απολογισμό, δεν στάθηκε παρά η απουσία ενός “Those Left Behind” από το setlist, ή κάποιας επιπλέον επιλογής από το ντεπούτο. Αλλά ας μην είμαστε άπληστοι... ο νέος δίσκος τους είναι κοντά και υπάρχει πάντα η επόμενη φορά για να επανορθώσουν.
IMMOLATION setlist:
Close to a World Below
Swarm of Terror
Passion Kill
Majesty and Decay
Into Everlasting Fire
A Glorious Epoch
What They Bring
Under the Supreme
Unholy Cult
I Feel Nothing
Den of Thieves
No Jesus, No Beast
Dawn of Possession
Γιάννης Καγκελάρης
