Βγαίνοντας από το Shepherd’s Bush Empire μετά το πέρας της εμφάνισης των FLYING COLORS, η οποία αποτέλεσε και την πρώτη μου συναυλιακή εμπειρία επί Βρετανικού εδάφους, συνειδητοποίησα για πρώτη φορά με τέτοια ένταση τον πραγματικό βαθμό άθλιας συμπεριφοράς που υπομένουμε από τους εν Ελλάδι διοργανωτές συναυλιών. Δέχομαι πως δε διαθέτουμε συναυλιακούς χώρους τόσο όμορφους και με την αρχιτεκτονική αρτιότητα του Empire, θα μπορούσαμε όμως με βεβαιότητα να προσεγγίσουμε τον αψεγάδιαστο ήχο, τον απόλυτο σεβασμό προς το κοινό και την άψογη διοργάνωση που βίωσα την περασμένη Παρασκευή. Εννοείται πως υπό τέτοιες συνθήκες μια οποιαδήποτε συναυλία ανεβαίνει επίπεδο και η διαπίστωση αυτή με γέμισε απογοήτευση για τη περιουσία που έχω ξοδέψει σε διάφορες εγχώριες «διοργανώσεις».
Τη βραδιά άνοιξαν οι BEARDFISH, ένα σχήμα που μετράει αρκετά χρόνια δισκογραφικής παρουσίας και το οποίο μέχρι πρότινος αγνοούσα. Αποτέλεσαν όμως μια άριστη επιλογή, αφού το προοδευτικό had rock τους ταίριαξε απόλυτα με τη μουσική κατεύθυνση των FLYING COLORS. Ήταν ορεξάτοι και δεμένοι, απέδωσαν αρκετά καλά και σίγουρα δεν κούρασαν κανέναν. Νομίζω όμως πως τους λείπει το κάτι παραπάνω όσον αφόρα τις συνθέσεις, παρόλα αυτά μας χάρισαν μια αρκούντως διασκεδαστική εμφάνιση.
Είναι νομίζω προφανές πως ένα συγκρότημα που αποτελείται από τους Mike Portnoy, Steve Morse, Neal Morse, Dave La Rue και αυτού του πιτσιρικά με την Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Η φωνή, του Casey MacPherson , όταν μάλιστα έχει κυκλοφορήσει το “Flying Colors”, ένα από τους κορυφαίους δίσκους κατά την άποψή μου για τη χρονιά που διανύουμε, έχει κερδίσει το στοίχημα από τα αποδυτήρια! Και οι FLYING COLORS την Παρασκευή το βράδυ δεν έκαναν τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ακριβώς αυτό. Απέδωσαν με εκπληκτική μαεστρία και διάθεση το υλικό του δίσκου τους αναγκάζοντας στο τέλος το γνωστό για τις υψηλές απαιτήσεις του Λονδρέζικο κοινό να τους αποθεώσει όρθιο για αρκετά λεπτά στο τέλος της εμφάνισής τους.
Οι FLYING COLORS, λοιπόν, έπαιξαν ζωντανά ολόκληρο το εξαιρετικό ντεμπούτο τους, διακόπτοντας τη ροή του για να προσθέσουν από ένα τραγούδι από την προσωπική δισκογραφία του κάθε μέλος τους. Στα εναρκτήριο “Blue Ocean” και “Shoulda Coulda Woulda” ο Portnoy απέδειξε την κλάση του, κρατώντας όμως τα καλύτερα για το τέλος, ενώ το “Can’t Find a Way”, από την προσωπική καριέρα του MacPhesson, ήταν λίγο εκτός κλίματος, το εξαίρετο σόλο του Steve Morse όμως στο τέλος το διέσωσε. Το “The Storm” αποτέλεσε μια από τις καλύτερες στιγμές της συναυλίας, όπως άλλωστε και του δίσκου και κορυφώθηκε με το “Odyssey” των DIXIE DREGS, με τους Portnoy και Steve Morse να ανταλλάσουν solos σε ένα σπουδαίο τζαμάρισμα. Η βραδιά συνεχίστηκε σε πιο συναισθηματικούς τόνους με τον Mac Pherson να ερμηνεύει εκπληκτικά το “Hallelujah” και το συγκινητικό “Kayla” να αποσπά τη σχεδόν καθολική συμμετοχή του Shepherd’s Bush Empire. Οι DREAM THEATER τιμήθηκαν με το “Repentance” από το “Systematic Chaos”, μια ελαφρώς άστοχη νομίζω επιλογή, αντίθετα με τους SPOCK’S BEARD και το χαρούμενο και αισιόδοξο “June”. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω πως ο Neal Morse δε σταμάτησε ούτε στιγμή να χορεύει πίσω από τα πλήκτρα του, να διασκεδάζει απόλυτα και να ανταλλάσει πειράγματα με τον Portnoy. Το προσωπικό αγαπημένο μου, “All Falls Down”, μας επανέφερε στη ροή του δίσκου, με τον Steve Morse και τον Dave La Rue στο μπάσο, να μας χαρίζουν ξανά σπουδαίες στιγμές και τον Portnoy να κοπανάει αλύπητα. Η σπουδαία αυτή εμφάνιση των FLYING COLORS, η τελευταία της περιοδείας τους, ολοκληρώθηκε με τον prog ύμνο “Infinite Fire” και τον Potnoy να μας υπόσχεται πως η βραδιά θα επαναληφθεί στο μέλλον!
Την Παρασκευή το βράδυ οι FLYING COLORS μας προσέφεραν μια μαγευτική εμφάνιση, όπως ακριβώς ήταν αναμενόμενο από μουσικούς του καλλιτεχνικού διαμετρήματός και της εμπειρίας τους. Ελπίζω και εύχομαι το supergroup αυτό να έχει πράγματι συνέχεια, παρά το βαρύ πρόγραμμα των μελών του, αφού αν μη τι άλλο έχει τη δυνατότητα να μας προσφέρει ακόμα καλύτερες στιγμές!
FLYING COLORS Setlist:
Blue Ocean
Shoulda Coulda Woulda
Love Is What I'm Waiting For
Can't Find a Way
The Storm
Odyssey
Forever in a Daze
Hallelujah
Better Than Walking Away
Kayla
Fool In My Heart
Repentance
June
All Falls Down
Everything Changes
Encore:
Infinite Fire
