Ευρωπαϊκές διαδρομές στο πλευρό των NEUROSIS, επερχόμενος δίσκος μέσω της Neurot Recordings, όπως και ανάλογο event κυκλοφορίας υπό τις ευλογίες και τη βοήθεια του «πολύ» Scott Kelly σε πλαίσια aftershow. Οι Βέλγοι AMENRA διαθέτουν όλα τα διαπιστευτήρια μιας ταχύτατα ανερχόμενης μπάντας στα δρώμενα του post/sludge χώρου, μα παρόλα αυτά δεν κατάφεραν να εντυπωσιάσουν τον γράφων, παρά μόνο χάριν μιας πρώτης επαφής με τη ζωντανή πλευρά τους προ μερικών ετών στα πλαίσια του Roadburn Festival. Από τότε, το όνομα τους έχει μεγαλώσει, ανέπτυξε νέα πρόσωπα σε ποικίλους σταθμούς που ενέτειναν μια προσήλωση πάνω στο ίδιο όραμα, σχηματίζοντας παράλληλα μια «ομάδα» αρτιστικής αντίληψης γύρω από τον κορμό της πηγαίας δημιουργίας...
Όπως τυγχάνει με τα υπόλοιπα παραδείγματα του «κύκλου» της κολλεκτίβας υπό την ονομασία “Church of Ra”, η ποιότητα του ambient / drone σχήματος SYNDROME δε θα μπορούσε παρά να αντικατοπτρίζει μέρος της ποιότητας που συναντάται στο κύριο κορμό του. Πιστό στην αισθητική του κιθαρίστα Mathieu J. Vandekerckhove, ποικίλα ηχοτρόπια έμοιαζαν να ξυρίζουν τον αέρα σταδιακά, με τις drone πλευρές να ενισχύονται όλο και περισσότερο κατά την απόδοσή του. Η σκηνική παρουσία καθαυτή παρέμεινε λιτή δεδομένου του μουσικού ύφους, ενώ το concept της όλης παρουσίασης δεν ήταν παρά αρκούντως ενδιαφέρον, αν και ανεφάρμοστο, ελέω της διάθεσης που επικρατούσε στο χώρο. Το παρόν ύφος φαίνεται να ενδείκνυται προς ζωντανή απόδοση μόνο υπό ορισμένες προϋποθέσεις και από τη στιγμή που οι όποιοι ψίθυροι αποκλιμάκωναν την ένταση σε σημαντικό ποσοστό, η εμφάνιση του/των SYNDROME δε θα μπορούσε παρά να λήξει με εισαγωγικό χαρακτήρα...
Συνεχίζοντας την περιγραφή, ο μέσος αναγνώστης θα μπορούσε να εγείρει ποικίλες διαφωνίες αναφορικά με τη σύγκριση των AMENRA, προς το πρόσωπο των NEUROSIS. Δίχως να ευτελίζεται στα πλαίσια διαγωνισμού, ή ζήτηματος αντιγραφής, το παρόν σχόλιο στοχεύει σε πλήρως διαφορετικές οπτικές, καθότι τα δύο σχήματα παρουσιάζουν τη δική τους ταυτότητα με τη όλη αισθητική να πηγάζει από πολύ διαφορετικές βάσεις. Αν περιέγραφα με δύο λέξεις τα απόκρυφα βάθη που εμπεριέχει ο συνθετικός οίστρος των AMENRA, αυτές θα ορίζονταν από τον όρο «συναισθηματικός ακρωτηριασμός», όχι προς έκφανση επίδειξης, μα καθαρής κατάθεσης εμπειριών, διαχωρίζοντας με τέτοιο τρόπο τις ταυτότητες των δύο group μεταξύ τους.
Ακούγεται παράλογο; Και όμως, οι NEUROSIS έχουν δηλώσει πως δεν κάνουν πρόβες, για τον λόγο πως η όλη διαδικασία «σκοτώνει» την εκτόνωση που απορρέει τη δεδομένη στιγμή. Διαφορετική εκτόνωση μεν, μα σε κοινά ανθρώπινα επίπεδα, ανόμοια προς οτιδήποτε έχει παρακολουθήσει το πρόσωπο του γράφοντος μέχρι σήμερα. Οι AMENRA βέβαια είναι διαφορετικοί, δεν φέρουν επιθυμία έκφρασης, όσο εσώτερη ανάγκη. Η πλάτη μένει στραμμένη καθόλη τη διάρκεια της τελετουργίας, ενώ το πρόσωπο στρέφεται προς το μέρος του κοινού αποκλειστικά στις πιο απόλυτες κορυφώσεις. Ο φωτισμός παραμένει λιτός, ενόσω η μπάντα και το κοινό συναντώνται σε μια δίνη παροξυσμού ωσάν δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, αντίστοιχης συνθέσεων που μόνο κομμάτια όπως τα “Razoreater” και “Am Kreuz” μπορούν να προκαλέσουν. Όπως χαρακτηριστικά περιγράφει το εναρκτήριο άσμα του “Mass III” «the pain, it is shapeless, we are your shapeless pain», αυτή είναι η κατάθεση που αποτελεί την πεμπτουσία των AMENRA και όσων η ζωντανή τους πλευρά εμπεριέχει.
Πιστοί στη πορεία των τελευταίων ετών, οι Βέλγοι AMENRA παραμένουν μια μπάντα απρόσιτη υπό την έννοια ενός χαμηλού προφίλ, ενόσω ποικίλα συγγενή -και μη- σχήματα πασχίζουν να χτίσουν το δικό τους hype, επιχειρώντας να ιντριγκάρουν τον ακροατή με κάθε δυνατό τρόπο. Ενδεχομένως, για τον λόγο πως η ειδοποιός διαφορά τίθεται σε επίπεδο καθαρά βιωματικό, με την πεπτουσία της μουσικής τους να απλώνεται σε ένα κολλάζ φωτογραφιών, ή μια αντίστοιχη καταγραφή αναμνήσεων, την οποία ξεφυλλίζεις με δική σου ευθύνη όσο ανύποπτος και αν οδεύεις. Οι NEUROSIS κάποτε παρέδωσαν το στίγμα μιας ομάδας ανθρώπων που έζησε, αποδέχθηκε και προχωρά στο μονοπάτι που επέλεξε στη ζωή, ενώ οι AMENRA χαράσσουν τη δική τους παράκαμψη, εγκλωβισμένοι σε ένα κυκεώνα αναμνήσεων, χάριν μιας εσωστρέφειας που φέρει αντίκτυπο σε απόκρυφες πτυχές του ανθρώπινου ψυχισμού. Όχι προς έλευση κάποιας πολυπόθητης λύτρωσης, μήτε για επιστροφή στα πάτρια εδάφη. Μοναδικός τους στόχος δεν παραμένει παρά η τέλεση μιας ενδόμυχης, μα εφήμερης, κάθαρσης στα πλαίσια ενός φαύλου κύκλου που δεν προορίζεται να λήξει.
