Σάββατο 11.8.2012
Η κούραση από τις προηγούμενες μέρες (πάνω-κάτω μια ώρα περπάτημα την ημέρα είναι ψιλοαπαραίτητη άμα δε μένεις στο camping του Josefov) με φέρνει στο χώρο μετά τις τέσσερις το απόγευμα, όπου οι TEXTURES τα χώνουν στην αεροπορική εταιρεία που τους μετέφερε λίγο πριν παίξουν το τελευταίο τους κομμάτι. Τόσο οι NORMA JEAN όσο και οι SOLSTAFIR που ακολουθούν δε μου λένε τίποτα, οπότε χωνώμαστε κατ’ευθείαν στους KYLESA που μέσα σε 35 λεπτά στήνουν ένα δυνατό σετ βασισμένο στα δύο τελευταία τους άλμπουμ συν το “Hollow Severer” από το “Time Will Fuse It's Worth”. “Unknown Awareness”, “Running Red” και “Scapegoat” τα highlights, έλλειψε όμως το “Spiral Shadow”. Οι δύο drummer δίνουν μια ιδιαίτερη χροιά και η Laura είναι σπουδαία frontwoman.
Oι SODOM που ακολουθούν κανονικά έχουν καθυστερήσει να έρθουν οπότε θα παίξουν αργά το βράδυ, τους FINNTROLL που παίζουν μετά δε θα τους έβλεπα live ούτε άμα με βασανίζανε, οπότε αραλίκι, μάσα, και βουρ για IMMOLATION, οι οποίοι είναι απλά καταιγιστικοί, κορυφαία death metal εμφάνιση του fest μαζί με αυτή των NILE, “Swarm of Terror”, χαμός στο “No Jesus, No Beast”, τελείωμα με “Dawn of Possession”, ετοιμάζομαι να τους ξαναδώ στην Αθήνα, αυτό το πράγμα δε χορταίνεται.
Μπορεί η πορεία των SIX FEET UNDER τα τελευταία πολλά χρόνια να μοιάζει περισσότερο με κακόγουστο αστείο, αλλά όταν το σετ ξεκινάει με το “Stripped, Raped and Strangled” και τελειώνει με το “Hammer Smashed Face” των CANNIBAL CORPSE, και ενδιάμεσα έχουν προηγηθεί κάτι “Human Target”, κάτι “The Day the Dead Walked”, “Victim of the Paranoid”, “Revenge of the Zombie”, το μόνο παραπάνω που μπορείς να ζητήσεις είναι κάνα “Lycanthropy” έτσι για τη φάση. Η νέα σύνθεση έχει αποβάλλει επιτέλους την ξυλοκοπίλα που τους χαρακτήριζε τόσα χρόνια, ο Chris Barnes δείχνει εντελώς κατεστραμμένος, του έχουν μείνει ελάχιστες τζίβες, οι οποίες φτάνουν μέχρι τη γάμπα όμως, γενικά πολύ καλή εμφάνιση, δεν το περίμενα.
Τους AGNOSTIC FRONT που ακολουθούν τους έιχα ξαναδεί οπότε δεν καίγομαι, μιας και τα τελευταία τους άλμπουμ μου φαίνονται υπερβολικά μεταλλικά για ένα hardcore όνομα του βεληνεκούς τους, παρόλα αυτά ευχάριστες τζούρες από το παρελθόν όπως το “Crucified” οξύνουν τα πνεύματα, ενώ ο αναμενόμενος χαμός έγινε -φυσικά- στο “Gotta Go”.
Τέσσερα περίπου χρόνια και εκατό χιλιάδες συναυλίες μετά «την τελευταία τους εμφάνιση ever» (αχακαλόε) στην Αθήνα, οι AT THE GATES είναι και πάλι εδώ. Τα γνωστά classics είναι εδώ, ο Lindberg είναι εδώ, ο Erlandsson είναι κι αυτός εδώ, οι αδερφοί Bjorler επίσης, οι εκτελέσεις είναι πάνσωστες, αλλά εδώ είναι και η αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά στο όλο σκηνικό. Τι να πω, μάλλον γέρασα και δεν καταλαβαίνω από μπίζνες.
Headliners της τελευταίας μέρας οι IMMORTAL. Φαντάζομαι πως από τότε που ο Abbath πήρε είδηση τον χαμό που προκάλεσε στο internet το Immortal meme με τα γουστόζικα gif-άκια και όλο αυτό το πανηγύρι, σε μια κίνηση γνήσιου αυτοσαρκασμού, αποφάσισε να διαλύσει κάθε υπόνοια σοβαρότητας όσο αφορά τη σκηνική του παρουσία. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το εξηντάλεπτο όργιο από καβουροβηματάκια, σηκωμένα πόδια, σπασίματα της μέσης και ό,τι άλλη σαχλαμάρα μπορεί να σκεφτεί κανείς. Εγώ στηρίζω αβέρτα πάντως και αυτή μάλλον είναι η καλύτερη από τις τρεις φορές που τους έχω δει, τουλάχιστον η πιο απολαυστική. Μπορεί να έλλειψε το hit “Blashyrkh (mighty Ravendark)” και το προσωπικό μου αγαπημένο “Mountains of Might”, αλλά θες κάτι “Call of the Wintermoon”, κάτι “Tyrants”, κάτι “Withstand the Fall of Time”, θες οτιδήποτε, δεν μπορώ να πω κακό λόγο, το καταφχαρστήθηκα.
To ατμοσφαιρικό metal και κατ’επέκταση οι MOONSPELL είναι πράγματα εκτός του προσωπικού μου γούστου, οπότε το σετ τους ήταν απλά μια ευκαιρία να ακούσω ζωντανά τα πανάρχαια hits τους “Vampiria”, “Alma Mater” και “Opium”, πέραν τούτου δε βρήκα κάτι να με συγκινήσει.
Το αντίθετο όμως συμβαίνει με τους GODFLESH, οι οποίοι είναι μια από τις αγαπημένες μου μπάντες ever. Μπορεί να προκάλεσε άσχημη εντύπωση το γεγονός ότι είχαν το ακριβότερο merch σε ολόκληρο το festival, μπορεί τα reunions να είναι λίγο «κάπως», όμως ο φανμπόης δεν κρύβεται, και τα 45 λεπτά του σετ τους ήταν πραγματικά ένα όνειρο. Αντίθετα με το περσινό Roadburn που τους είχα ξαναδεί και είχαν παίξει ολόκληρο το “Streetcleaner”, εδώ το σετ έχει best of χαρακτήρα, με “Avalanche Master Song”, “Spite”, “Mothra”, να πλαισιώνουν τα γνωστά classics “Streetcleaner”, “Like Rats”, “Christbait Rising” του πρώτου δίσκου, και ένα “Crush my Soul” από άλλο πλανήτη στο τελείωμα, μοναδικό παράπονο η έλλειψη του “Slavestate” αλλά δεν πειράζει, τα παγωμένα προγραμματισμένα τύμπανα κάλυπταν τα νώτα του τεράστιου Ben Green που έσκαβε με το μπάσο του, ενώ ο Justin Broadrick εδώ δεν έχει καμία σχέση με τον μαλθακό εαυτό που βγάζει με τους JESU. Άντε να βγάλουν και νέο άλμπουμ κάποια στιγμή γιατί το πρόσφατο άλμπουμ των JK FLESH του Broadrick μας άνοιξε την όρεξη.
Ακολουθούν οι VIRUS που ποτέ δε μ’άρεσαν, κάτι που δεν αλλάζει ούτε τώρα, όμως οφείλω να παραδεχτώ την μεγαλειώδη εκτέλεση του “Stalkers Of The Drift”.
Τελευταία μπάντα του φεστιβάλ οι αργοπορημένοι SODOM που εμφανίζονται στις 02:20 τη νύχτα, δίνουν πόνο παίζοντας τα κομμάτια σε διπλάσια ταχύτητα(!), “Sodomy and Lust”, “M-16”, “Blasphemer”, “Agent Orange”, ένα “Bombenhagel” «μεστηγκάβλα», οι SODOM είναι εγγύηση στα live ακόμα κι αν παίζουν σε βάρβαρες ώρες.
Κυριακή 12.8.2012
Το after party του festival έλαβε χώρα στο Modra Vopice της Πράγας, ένας χώρος που δεν το λες εύκολα “club”, περισσότερο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι/κατάληψη θύμιζε, όπου πρώτα οι αυστραλοί BE’LAKOR απέδωσαν το –μάλλον χλιαρό- μελωδικό/ατμοσφαιρικό death metal τους, εν συνεχεία οι SUICIDAL ANGELS έδωσαν ξανά ένα δυνατό σετ πορωτικού thrash εν μέσω αδερφικών mosh pits και ιπτάμενων ποτηριών μπύρας, και τέλος οι KRISIUN μαύρισαν το μέρος με το γνωστό death metal στυλ τους.
Άντε και του χρόνου!!!
