Από το 2006 και το Little Children είχαμε να ακούσουμε νέα του Todd Field, να όμως που ολόκληρος ο κόσμος φαίνεται να μιλά σήμερα για τη μεγάλη του κινηματογραφική επιστροφή με το Tár και μια μοναδική Cate Blanchett να διεκδικεί για ακόμη μια φορά το Oscar όπως και το BAFTA Α’ Γυναικείου Ρόλου, ενσαρκώνοντας τον ρόλο της ιδιοφυούς μαέστρου, Lydia Tár. Και είναι τόσο καλή στον ρόλο της αυτό, που η πολυβραβευμένη ηθοποιός έπεισε ένα τεράστιο ποσοστό των μέχρι τώρα θεατών της ταινίας – που σαρώνει σε εισπράξεις παγκοσμίως – ότι ο εν λόγω χαρακτήρας αποτελεί πραγματικό πρόσωπο του μουσικού στερεώματος, με τις σχετικές διαδικτυακές αναζητήσεις να δίνουν και να παίρνουν!
Και μπορεί εμείς να μην πέσαμε στην παγίδα να πιστέψουμε πως η Lydia Tár υπήρξε πραγματικό πρόσωπο, σίγουρα όμως μας άνοιξε η όρεξη ώστε να ανατρέξουμε στους αγαπημένους μας (μη υπαρκτούς) μαέστρους και μουσικούς, μέσα από 14 φιλμ που βλέπουμε και ξαναβλέπουμε.
Inside Llewyn Davis των Ethan Coen και Joel Coen (2013)
Γιατί ο Llewyn Davis δυσκολεύεται τόσο να αναγνωριστεί για τη μουσική του; Είναι η μουσική βιομηχανία μια σκληρή πραγματικότητα – αν δεν είσαι βέβαια nepo baby – ή μήπως ο ίδιος είναι ταυτόχρονα και ο χειρότερός του εχθρός; Ο Oscar Isaac ερμηνεύει έναν folk μουσικό σε κατάσταση κρίσης στην εξαιρετική ταινία των αδερφών Coen από το 2013.
Whiplash του Damien Chazelle (2014)
Προτού ο Damien Chazelle γίνει παγκόσμια γνωστός από την επιτυχία του οσκαρικού La La Land, ο ίδιος είχε παρουσιάσει την ιστορία του Andrew (Miles Teller) και του αυστηρού, στα όρια του bullying καθηγητή του στα drums, που ερμήνευσε ο J.K. Simmons επιστρέφοντας μάλιστα σπίτι του με ένα Oscar για τον εν λόγω ρόλο.
H Δασκάλα του Πιάνου [La Pianist] του Michael Haneke (2001)
Απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο Επιτροπής και τα βραβεία Γυναικείας και Ανδρικής ερμηνείας για την Isabelle Huppert και τον Benoît Magimel στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2001 και αποτελεί ένα από τα κορυφαία φιλμ του Michael Haneke. Ο λόγος φυσικά για τη Δασκάλα του Πιάνου, όπου η ιστορία της Έρικα, μιας 40χρονης καθηγήτριας πιάνου που ζει εξαρτημένη από τη μητέρα της και βοηθά στην καριέρα άλλων μουσικών – προσπαθώντας να διαχειριστεί παράλληλα τη δική της επαγγελματική αποτυχία – θα σταθεί ως η απόλυτη αλληγορία για την έννοια της κυριαρχίας, της βίας, του σεξ, της οικογενειακής καταπίεσης και του τραύματος του «εκπολιτισμένου» ανθρώπου.
Vox Lux του Brady Corbet (2018)
Στο Vox Lux του Brady Corbet, η Natalie Portman υποδύεται μια έφηβη pop τραγουδίστρια, τη Celeste, η οποία ξεκινά να δημιουργεί μουσική λίγο μετά από μια θανατηφόρα σχολική επίθεση. Η ίδια όμως ταινία εξελίσσεται σε ένα διδακτικό – μερικές φορές μάλιστα ανυπόφορο – φιλμ για το τι μπορεί να κάνει η μουσική βιομηχανία σε ένα άτομο που επιχειρεί να αναδειχθεί σε αυτή, υπενθυμίζοντας σε όλους τους καλλιτέχνες στον χώρο της μουσικής να παραμένουν διαρκώς προσγειωμένοι, αλλά και δοσμένοι στον στόχο τους.
Σχεδόν Διάσημοι [Almost Famous] του Cameron Crowe (2000)
Ένας έφηβος δημοσιογράφος ζει το πιο τρελό του όνειρο, ακολουθώντας την – απολύτως fictional – μπάντα των Stillwater, όσο οι ίδιοι βρίσκονται σε περιοδεία, στην τρυφερή coming-of-age κωμωδία του Cameron Crowe από το 2000. Υπό μία έννοια αυτοβιογραφική, μιας που ο ίδιος ο σκηνοθέτης έκανε ένα πέρασμα από το περιοδικό Rolling Stone στα νιάτα του έχοντας μάλιστα ακολουθήσει την Allman Brothers Band στα ‘70s, η ταινία σύστησε στο κοινό την Kate Hudson σε έναν από τους πρώτους ρόλους της καριέρας της [αυτόν της Penny Lane], ενώ o αείμνηστος Philip Seymour Hoffman ερμήνευσε σε αυτήν τον θρυλικό Lester Bangs.
Οι Ατσίδες με τα Μπλε [The Blues Brothers] του John Landis (1980)
Έχοντας κερδίσει επάξια το βραβείο της χειρότερης μετάφρασης κινηματογραφικού τίτλου ever, οι… Ατσίδες με τα Μπλε ή καλύτερα οι Blues Brothers, αποτελούν ένα από τα πλέον εμβληματικά παραδείγματα μυθοπλαστικής μπάντας, η επιτυχία της οποίας υπήρξε ωστόσο τόσο μεγάλη, που οι Jake και Elwood Blues των John Belushi και Dan Aykroyd πραγματοποίησαν πραγματικές ζωντανές εμφανίσεις και περιοδείες. Στην ταινία εμφανίζονται ωστόσο και πραγματικότατοι μουσικοί, όπως οι James Brown, Ray Charles και Aretha Franklin.
Velvet Goldmine του Todd Haynes (1998)
Προτού ο Todd Haynes γυρίσει την εξαιρετική ταινία του για τον Bob Dylan και το ντοκιμαντέρ του για τους Velvet Underground, ο ίδιος ασχολήθηκε με τη ‘70s glam rock σκηνή μέσα από το Velvet Goldmine. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους αυτού οι Ewan McGregor, Jonathan Rhys Meyers, Christian Bale και Toni Collette και με τους Placebo σε μια εμφάνιση-έκπληξη ως η μπάντα ονόματι Flaming Creatures.
Purple Rain του Albert Magnoli (1984)
«Fictional» ίσως με μια πιο ευρεία έννοια, το Purple Rain του Albert Magnoli είναι στην πραγματικότητα μια fanfiction ταινία του θρυλικού Prince για τον ίδιο του τον εαυτό. Η ταινία παρακολουθεί τον The Kid, τον lead singer μιας ροκ μπάντας από τη Μιννεάπολη που ονομάζεται The Revolution, η οποία και κάνει τα πρώτα της βήματα στο μουσικό στερέωμα, προσπαθώντας να παρακάμψει όλες τις θεόρατες δυσκολίες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη. Αν και όχι η καλύτερη μουσική ταινία όλων των εποχών, σίγουρα ξεχωρίζει για το σπουδαίο – πραγματικά σπουδαίο –soundtrack της.
8 Mile του Curtis Hanson (2002)
H μυθοπλαστική εκδοχή των πρώτων βημάτων της ζωής και της καριέρας του Eminem αποτυπώθηκε με πρωταγωνιστή τον ίδιο στο hip-hop drama, 8 Mile. Με cameos από θρυλικούς rappers όπως οι Wu-Tang Clan και Biggie Smalls, η ταινία ξεχωρίζει από το προαναφερθέν Purple Rain χάρη στον ρεαλισμό της, ενώ χάρισε στο hip-hop το πρώτο του Oscar, με το “Lose Yourself” να βραβεύεται εκείνη τη χρονιά ως το καλύτερο πρωτότυπο κομμάτι σε κινηματογραφική ταινία.
Sing Street του John Carney (2016)
Σε σκηνοθεσία του John Carney, το Sing Street παρακολουθεί τον έφηβο Conor (Ferdia Walsh-Peelo) ο οποίος δημιουργεί τη μπάντα των Sing Street για να εντυπωσιάσει ένα κορίτσι στην πολύπαθη Ιρλανδία των ‘80s. Και το κάνει πολύ καλά, όσο γνωρίζει με τους φίλους του ακόμη περισσότερες μπάντες για να παίξουν τα covers τους, σε μια από τις πιο τρυφερές μουσικές coming-of-age ταινίες των τελευταίων ετών.
This is Spinal Tap του Rob Reiner (1984)
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Rob Reiner, This is Spinal Tap, είναι ένα από τα κλασικότερα mockumentaries όλων των εποχών, το οποίο και παρακολουθεί τη heavy metal μπάντα των Spinal Tap (που αποτελείται από τους Christopher Guest, Michael McKean και Harry Shearer). Γυρισμένη κυρίως με χρήση improvised διαλόγων, η ταινία παρωδεί ξεκαρδιστικά τον θεότρελο κόσμο της μουσικής βιομηχανίας, με τη μπάντα της, αν και προϊόν φαντασίας, να αποδεικνύεται εξαιρετική μουσικά και να παρουσιάζει εν τέλει συναυλίες και στην πραγματική ζωή, έχοντας διαμορφώσει ανά τα χρόνια ένα cult fan base.
Ένα Αστέρι Γεννιέται [A Star is Born] του Bradley Cooper
Το Ένα Αστέρι Γεννιέται έχει αναμφίβολα περάσει το τεστ του χρόνου, έχοντας διασκευαστεί πολλαπλές φορές επιτυχώς και σημειώνοντας πάντα μεγάλη εμπορική επιτυχία. Η ιστορία είναι απλή: ένας παλαίμαχος μουσικός που η λάμψη του έχει πια ξεθυμάνει, βοηθά μια ανερχόμενη μουσικό να κυνηγήσει το όνειρό της για μια καριέρα στο μουσικό στερέωμα. Έπειτα από τις Janet Gaynor το 1937, Judy Garland το 1954 και Barbara Streisand το 1976, η Lady Gaga ερμήνευσε τον ρόλο της Ally με συμπρωταγωνιστή και σκηνοθέτη τον Bradley Cooper, γυρνώντας σπίτι με ένα Oscar στην κατηγορία Best Original Song για το "Shallow".
Soul των Pete Docter και Kemp Powers (2020)
Με ένα σπουδαίο μουσικό score δια χειρός των Trent Reznor και Atticus Ross των Nine Inch Nails, το Soul της Pixar παρακολουθεί τη ζωή του Joe Gardner, ενός καθηγητή μουσικής σε σχολείο που περιμένει τη μεγάλη στιγμή που θα γίνει επιτυχημένος σε αυτό που κάνει και θα αναγνωριστεί εκτός των τειχών της πρωινής του δουλειάς. Όταν όμως αυτό συμβεί, ο ίδιος θα πεθάνει από ατύχημα και η ψυχή του θα μεταφερθεί στον άλλο κόσμο, περιμένοντας να επιστρέψει στον δικό μας μέσα σε ένα μικρό παιδί. Συγκινητικό τόσο για μικρούς, όσο και μεγάλους, που έχουν περάσει ήδη πολλά χρόνια αναζητώντας αυτό που πραγματικά θέλουν από/για τη ζωή τους.
