Υπάρχει μια έκφραση που ανέκαθεν με ενοχλούσε πολύ. Αυτό που λένε συνήθως οι μεγαλύτεροι στους νεότερους, από μια ηλικία και μετά, το «άντε να τακτοποιηθείς». Στα αγγλικά δε, με ενοχλεί ακόμη περισσότερο: “to settle down”. Με ενοχλεί γιατί υπονοεί διάφορες παραδοχές ως δεδομένες. Ότι δηλαδή «από μία ηλικία και μετά» η οικογένεια είναι αυτοσκοπός, αλλά και ότι κάποιος που αποφασίζει να κάνει οικογένεια, πρέπει παράλληλα και να “settle down” -να ηρεμήσουμε δηλαδή, να σταματήσουμε τα πολλά-πολλά (περιπέτειες, καλοπέραση, αποδράσεις παντός είδους), να πάψουμε να έχουμε περιέργεια και ενθουσιασμό για το οτιδήποτε, τώρα προέχει να βρούμε μια δουλίτσα, να αγοράσουμε ένα σπιτάκι, να μεγαλώσουμε τα παιδάκια μας. Έτσι να τα τακτοποιήσουμε όλα γύρω μας και εντός μας, με υποκοριστικά. Οι χαρακτήρες του Fleishman Is In Trouble, τα κάνουν όλα αυτά (με τις δουλίτσες και τα παιδάκια) αλλά κάτι τους τρώει εντός τους, η ψυχολογία τους απέχει πολύ από την οικογενειακή ευτυχία που «θα έπρεπε» να είχαν κατακτήσει, δεν νιώθουν «σωστά», δεν νιώθουν επαρκείς, δεν νιώθουν ευτυχισμένοι και σίγουρα δεν νιώθουν καθόλου “settled”.
Ο Toby Fleishman (Jesse Eisenberg) είναι 41, εργάζεται σε νοσοκομείο ως ηπατολόγος και μόλις πήρε διαζύγιο από την Rachel (Claire Danes) με την οποία ήταν μαζί από φοιτητές. Παρά τις όποιες συναισθηματικές και πρακτικές δυσκολίες, ο Toby δεν το πιστεύει ότι μετά από 15 ολόκληρα χρόνια θα περάσει επιτέλους το καλοκαίρι του ελεύθερος και διαθέσιμος, αρχίζει σύντομα να απολαμβάνει την αίσθηση του «δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν», ξαναβρίσκεται με τους κολλητούς του -την Libby (Lizzy Caplan) και τον Seth (Adam Brody)- και ανακαλύπτει τον συναρπαστικό κόσμο των εφαρμογών γνωριμιών, που του ανεβάζει ακαριαία τη λίμπιντο και του ανοίγει έναν νέο ορίζοντα απέραντων (OMG, είναι τόσο εύκολο;) δυνατοτήτων. Μέχρι που ένα πρωινό, η πρώην γυναίκα του τού αφήνει σπίτι στα μουλωχτά τα παιδιά και εξαφανίζεται, χωρίς καμία απολύτως ένδειξη για το πού βρίσκεται ή εάν σκοπεύει να επιστρέψει.
Θα μπορούσε να είναι απλά άλλη μία ιστορία γάμου, με voice over τύπου Woody Allen (εδώ την αφήγηση αναλαμβάνει ο χαρακτήρας της Libby) και στο φόντο ένα Manhattan πνιγμένο στον καύσωνα. Ένα αφήγημα γύρω από το πώς μεταλλάσσεται η χημεία ενός ζευγαριού, όταν η απόκτηση παιδιών, οι πιέσεις της καθημερινότητας και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις ξεσκεπάζουν προϋπάρχουσες διαφορές σε αντίληψη, ψυχοσύνθεση και κοσμοθεωρία, οδηγώντας σε ρήξη. Αυτό όμως που κάνει τη σειρά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και καθηλωτική είναι ότι το υποκείμενό της (ο Fleishman του τίτλου) σταδιακά αλλάζει.
Αυτή δεν είναι απαραιτήτως η ιστορία ενός διαζευγμένου που τον παράτησε η «σκύλα» γυναίκα του και ξέμεινε να μεγαλώνει μόνος του δύο παιδιά. Είναι και η ιστορία της Libby, που θεωρητικά τα έχει όλα (έναν αφοσιωμένο σύζυγο, ένα όμορφο σπίτι στην εξοχή, δύο παιδιά, άπλετο ελεύθερο χρόνο) μα της λείπει ο παλιός της εαυτός και από τη μια νιώθει ενοχές που όλα αυτά δεν της αρκούν, από την άλλη ξεδιάντροπα δηλώνει πως η βραδιά που κάνουν reunion party με τους συμφοιτητές της είναι «η αγαπημένη της ημέρα του χρόνου». Είναι και η ιστορία του Seth, που σαν πιο δραματική βερσιόν του Barney Stinson από το How I Met Your Mother, είναι ο cool, single φίλος του Toby και της Libby, που κάνει παρέα με μικρότερους και δεν λογοδοτεί πουθενά, μα πίσω από το “forever young” attitude, τον θλίβει το ότι δεν ανήκει και πουθενά. Και είναι, κυρίως, και η ιστορία της Rachel, της «σκύλας» Rachel που… τι μάνα είναι αυτή που όποτε τα βρίσκει σκούρα αποσύρεται σε ένα θέρετρο για yoga και διαλογισμό, τίποτα δεν την νοιάζει, μόνο η καριέρα της, άσε που μπορεί να βρήκε και γκόμενο. Όλα αυτά μέχρι το 7ο επεισόδιο, γιατί εκεί ανακαλύπτουμε την πραγματική ιστορία της «αναίσθητης μάνας που έβαλε τον εαυτό της πάνω από τα παιδιά της και τον άντρα της»...
Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της δημοσιογράφου του περιοδικού New York Times Taffy Brodesser-Akner (η οποία ανέλαβε και την τηλεοπτική διασκευή), το Fleishman Is In Trouble καταπιάνεται με τα πάντα («ποιος ο λόγος να γράψεις για κάτι, αν όχι για τα πάντα;», όπως διερωτάται κάποια στιγμή η Libby) κι όμως παρά τα πολλά και δύσκολα θέματα που θίγει (γονεϊκότητα, συντροφικότητα, work/life balance, σεξισμός, ακόμα και online bullying) καταφέρνει να παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανάλαφρο, έχοντας κατά νου πρώτα τη σάτυρα, κι έπειτα την ψυχανάλυση. Και βέβαια επικεντρώνεται αποκλειστικά σε ανθρώπους που «τα έχουν όλα», δηλαδή ευκατάστατους Νεοϋορκέζους που δεν έχουν προβλήματα στα αλήθεια, αλλά θα βρουν λόγους να σφαχτούν για το σε ποιο ιδιωτικό πρέπει να πάνε τα παιδιά ή μετά από ένα dinner party που διοργάνωσαν για να δείξουν στους επίσης ζάπλουτους γείτονές τους την ανακαίνιση του σπιτιού τους.
Το κατόρθωμα της σειράς είναι ότι και κάποιος που δεν έχει λυμένα τα οικονομικά του και δεν έχει μια σπιταρόνα στο Upper East Side της Νέας Υόρκης, θα βρει σημεία να ταυτιστεί, μιας και λίγο-πολύ πολλοί (όλοι;) «από μία ηλικία και μετά» αισθάνονται "in trouble". Γίνεται πολύ ξαφνικά, συνδέεται άμεσα με το ζήτημα απόκτησης ή μη παιδιών, φουντώνει εσωτερικά και ενδεχομένως εκτονώνεται μέσα από κάποιο “plot twist” (μια παράλληλη σχέση, έναν χωρισμό, μια μεγάλη αλλαγή στα επαγγελματικά, μια αψυχολόγητη παρόρμηση, μια μετακόμιση, μια νέα ανορθόδοξη ή εμμονική ενασχόληση). Οι επιστήμονες τη βάφτισαν κρίση μέσης ηλικίας. Το ζήτημα είναι αν θα τη διαχειριστείς παραμένοντας ενεργός και εκτιμώντας και αγαπώντας τα όσα (λίγα ή πολλά) έχεις ή αν θα μάθεις να ζεις μαζί της, με το ρίσκο να οδηγηθείς σε μια μόνιμη κατάσταση ανηδονίας. Στη σειρά βλέπουμε τι γίνεται και στο ενδεχόμενο που αφήσεις όλη αυτή την «απαλεψιά» να σφηνωθεί σαν βράχος στο λαιμό και να σε πνίξει.
H μίνι σειρά 8 επεισοδίων του FX/Hulu που έκανε πρεμιέρα τον περασμένο Νοέμβριο (όταν και σας μιλήσαμε για αυτή για πρώτη φορά) ξεχωρίζει στον ωκεανό της τηλεοπτικής μυθοπλασίας αφενός λόγω του έξυπνου, relatable σεναρίου της, αλλά κυρίως λόγω των ερμηνειών. Ο Jesse Eisenberg είναι απολύτως νευρωτικός και παράλληλα απολύτως χαριτωμένος, η Lizzy Caplan (μακριά από τη femme fatale του Masters Of Sex) είναι εντυπωσιακά πειστική ως γυναίκα της διπλανής πόρτας με την οποία άνετα θα πήγαινες για καφέ και τσιγάρο να πεις τα σώψυχά σου, ο ακαταμάχητα αξιολάτρευτος “Seth” του The O.C. (Adam Brody) παραμένει ακαταμάχητα αξιολάτρευτος (και αγέραστος!) και η Claire Danes δίνει μια ερμηνεία ζωής η οποία της χάρισε μια υποψηφιότητα στα Critics Choice Awards και άλλη μία στις Χρυσές Σφαίρες. Εύχομαι πραγματικά τώρα που η σειρά έγινε διαθέσιμη στο Disney+ και θα αποκτήσει μεγαλύτερο κοινό, να γίνει περισσότερος ντόρος γύρω από αυτό που καταφέρνει η Danes στο 7ο επεισόδιο (δεν θέλω να κάνω spoiler για την πλοκή), γιατί η λέξη «συγκλονίστηκα» δεν είναι αρκετή για να περιγράψει το (δικό μου, τουλάχιστον) βίωμα.
Γεμάτο σκληρές αλήθειες, αλλά και αισιόδοξα μηνύματα το Fleishman Is In Trouble είναι μια must-watch dramedy, που επαναπροσδιορίζει το παραμύθι του «κι ύστερα έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», τονίζοντας (μέσα από παράλληλες ιστορίες που εκκινούν από διαφορετικό σημείο υπαρξιακού προβληματισμού) πως ο προσωπικός μύθος του καθενός δεν ολοκληρώνεται έτσι απλά, στη μέση ηλικία, με μια τελεία.
H μίνι σειρά 8 επεισοδίων Fleishman Is In Trouble είναι τώρα διαθέσιμη στο Disney+.
