Μις Περεγκρίν: Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά

Ο ιδιότυπος παραμυθάς Τιμ Μπάρτον εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον πουλάει ξανά και ξανά την παλαβωμένη, goth, φαντασιόπληκτη εικονογραφία του, σαν πανωφόρι επάνω σε διαφορετικούς μύθους. Εμείς την παρακολουθούμε με αγωνία και τρυφερότητα, σαν παλιό αγαπημένο brand που αγαπάμε και δεν θέλουμε να αποχωριστούμε, αλλά γνωρίζουμε ότι η πρωτοποριακή σπίθα, η αγνή σινεφιλία, το παράδοξο, το λαμπερό και το σκουπιδολάγνο που κόσμησαν την πρώιμη φιλμογραφία του Τιμ, απουσιάζουν. Η δημιουργικότητα του Μπάρτον έχει συνθλιβεί κάτω από τις επιταγές των μεγάλων studio και των κατασταλτικών δυνάμεων της mainstream αναψυχής. Η καινούρια του ταινία δεν ξεφεύγει από αυτό τον κανόνα.

Στην πιο πρόσφατη ταινία του ο άλλοτε ιδιοφυής σκηνοθέτης καταπιάνεται με ένα γοητευτικό βιβλίο, το οποίο αρχικά ήταν σχεδιασμένο να αποτελείται από χαμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες, όπου παραταγμένες στις σελίδες του θα σχημάτιζαν μια παραμυθένια αφήγηση. Το βιβλίο του Ransom Riggs με τον τίτλο «Miss Peregrine's Home for Peculiar Children» εξιστορεί την περιπέτεια ενός αγοριού που μετά τον χαμό του παππού του αποφασίζει να ακολουθήσει τα χνάρια των αφηγήσεών του και να οδηγηθεί σε ένα εγκαταλελειμμένο ορφανοτροφείο που βρίσκεται σε κάποιο νησί της Ουαλίας με ελάχιστους κατοίκους. Εκεί θα βρει μια ολιγομελή ομάδα ασυνήθιστων παιδιών με ιδιαιτερότητες και χαρίσματα που τα επιβλέπει η κυρία Περεγκρίν. 

Από τους εξωγήινους και τα φρικιά με τη χρυσή καρδιά μέχρι τον Μπέλα Λουγκόσι και τη γοτθική κληρονομιά των ταινιών της Hammer, οι Μπαρτονικοί ήρωες δεν ήταν απλά αντικείμενα περιθωριακά σε φολκλόρ διάκοσμο αλλά αξιαγάπητοι ήρωες, προϊόντα ενός δημιουργικού μυαλού, με αδυναμίες και εκρήξεις πάθους. Ο Μπάρτον ακολουθεί ξανά το δόμο του mix and match, εναλλάσσοντας επιτηδευμένη ατμόσφαιρα με δημιουργική χρήση των «ιδιαίτερων» παιδιών. Τα σκηνικά είναι παραμυθένια, το πνεύμα ρομαντικό και η αίσθηση παιχνιδιάρικη. Όμως η μακάβρια και ψυχεδελική φύση της ιστορίας χάνεται και ολισθαίνει σε μια εναλλακτική ανάγνωση των X-Men για το κοινό του Χάρι Πότερ.   

Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να αναστήσει την φαντασία του Μπάρτον μετά το «στεγνό» Big Eyes, το «άστοχο» Dark Shadows και τη «χάρτινη» Αλίκη. Δεν μπορεί όμως. Κυρίως γιατί δεν μπορεί ο ίδιος ο Μπάρτον να υπερβεί την αδυναμία του να μεταφράσει το καλειδοσκοπικό σύμπαν των χαρισματικών freaks σε κάτι αξιόλογο, με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σε σκηνοθέτη της σχολής του Zack Snyder, παραδίδοντας μια πρόχειρη σκηνοθεσία που αδιαφορεί για τη συνοχή στο σενάριο και που θα κορυφώσει άχαρα το στόρι με ένα αδιάφορο κυνηγητό σε λούνα παρκ. Κάπου ανάμεσα στο αναξιοποίητο 3D παρά την καλή δουλειά στη φωτογραφία του Bruno Delbonnel, τον Samuel Jackson σε απόλυτο miscast και την προσπέραση της αλληγορίας πάνω στο ολοκαύτωμα και την ιστορία των Πολωνών Εβραίων (γιατί άραγε; ) κρατήστε την στιβαρή ερμηνεία του Terence Stamp και τη ν εκθαμβωτική ομορφιά της Eva Green ως Miss Peregrine, σε ένα ρόλο που θα έπαιζε η Helena Bonham Carter αν δεν είχε χωρίσει με τον Μπάρτον (ευτυχώς δεν έπαιξε στην ταινία). 

Ακολουθούν οι 10 πιο τρομακτικές φωτογραφίες από το βιβλίο Miss Peregrine's Home for Peculiar Children που κυκλοφόρησε το 2011.

{youtube}87hb4EPff_g{/youtube}