Τι κι αν το ευρύ κοινό γνώρισε τον Ολλανδό Jozef Van Wissem από το εμβληματικό σήμερα soundtrack του Only Lovers Left Alive του Jim Jarmusch, ο μινιμαλιστής λαουτίστας είχε ήδη στο ενεργητικό του έναν πραγματικά μακρύ μουσικό κατάλογο, πλούσιο μάλιστα σε συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως οι Gary Lucas, Maurizio Bianchi, Tetuzi Akiyama, Keiji Haino και άλλους. Το σινεφίλ κοινό είχε άλλωστε σίγουρα ακούσει και άλλες δουλείες του με τον Jarmusch, τα Concerning the Entrance into Eternity, The Joy that Never Ends και The Mystery of Heaven, στο τελευταίο εξ’ αυτών συμμετείχε και η αιθέρια Tilda Swinton. Μέρος των προαναφερθέντων δουλειών, αλλά και πολλές ακόμη solo συνθέσεις του παρουσίασε και την Αθήνα ο ταλαντούχος μουσικός, χαρίζοντας στο εγχώριο – και σίγουρα εκλεκτικό – κοινό ένα διπλό sold-out στο πιο ατμοσφαιρικό venue της πόλης: την Αγγλικανική Εκκλησία στο Σύνταγμα. Το Avopolis βρέθηκε στη δεύτερη συναυλία του το βράδυ της Τετάρτης 3 Απριλίου και μεταδίδει την εμπειρία
Ντυμένος στα μαύρα και διατηρώντας τη signature μακριά καρέ κόμη του, ο Jozef Van Wissem εμφανίστηκε στον οριοθετημένο χώρο-σκηνή της εκκλησίας λίγο μετά τις 22.00, όταν το κοινό είχε ήδη λάβει τις θέσεις του στον ναό. Δύσκολος χώρος για όλες και όλους εμάς που έχουμε μάθει στα standing venues όπου στέκεσαι όπου εσύ επιθυμείς, όμως η Αγγλικανική Εκκλησία θα αποδεικνυόταν ιδανική για να φιλοξενήσει τη μουσική ιδιοφυία του και τις ατμοσφαιρικές του συνθέσεις.
Ολομόναχος, δίχως κανένα άλλο όργανο να τον συνοδέψει, ο Van Wissem παρουσίασε το βράδυ της Τετάρτης επιλεγμένα έργα του από την αχανή δισκογραφία του, δημιουργώντας ήδη από το πρώτο κιόλας κομμάτι μια μυσταγωγική συνθήκη που σπάνια απολαμβάνει κανείς στα μέρη μας, αλλά και εκτός συνόρων. Χωρίς περιττές διακοπές για επικοινωνία με το κοινό, χωρίς σχεδόν κανένα κινητό τηλέφωνο να υψωθεί για να καταγράψει τη σχεδόν παραμυθένια και γεμάτη δέος ατμόσφαιρα, ο Van Wissem απέδειξε το μουσικό μεγαλείο του και την ιδιαίτερη μαεστρία μέσα από την οποία συνδυάζει ερεβώδεις baroque ήχους με το avant garde, προσφέροντας ένα κλιμακούμενης έντασης set κινηματογραφικής υφής και με έντονες συναισθηματικές κορυφώσεις. Το ημίφως του ιερού και λιτού χώρου στον οποίο φιλοξενείτο η συναυλία θα ταίριαζε ιδανικά, κάνοντας τον χρόνο σχεδόν να παγώσει για τις λίγες και τους λίγους τυχερούς που κατάφεραν να εξασφαλίσουν ένα εισιτήριο για τη δεύτερη εμφάνισή του την ίδια εβδομάδα.
Και μπορεί η εμφάνιση του Jozef Van Wissem να διαρκούσε τελικά κάτι παραπάνω από μια ώρα, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το κοινό δεν βγήκε από την Αγγλικανική Εκκλησία με ένα αίσθημα ικανοποίησης και πληρότητας μετά το ταξίδι στα ηχοτοπία του μουσικού και συνθέτη. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Van Wissem διαθέτει στην Ελλάδα ένα κοινό που τον αγαπά και εκτιμά σε βάθος τη μουσική του, κάνοντας πολύ εύκολο το να τον ξαναδούμε στα μέρη μας. Γιατί όχι και με τους Sqürl του Jarmusch, που παραμένουν μεγάλο συναυλιακό απωθημένο.
