Αν λίγα χρόνια πριν μας έλεγε κάποιος ότι η σκοτεινή περίοδος της πανδημίας του Covid-19 θα στεκόταν αφορμή για τη δημιουργία ενός από τους πιο αγαπημένους dance θεσμούς για τους Αθηναίους ravers, κατά πάσα πιθανότητα θα τον κοιτούσαμε περίεργα. Όμως αυτή είναι στην πραγματικότητα η ιστορία του Eden της πολυτάλαντης ομάδας του Plisskën, που τα τελευταία δύο χρόνια κάνει τον Bauhaus-inspired χώρο του Ωδείου Αθηνών να πάλλεται τα κυριακάτικα απογεύματα του φθινοπώρου και του χειμώνα. Δυο χρόνια με καλλιτέχνες όπως οι Red Axes, η Sama και οι 2ManyDjs να κάνουν την πόλη να χορεύει, σε μια χρονική στιγμή της εβδομάδας που [νομίζαμε πως] απευθύνεται σε slow δραστηριότητες, αλλά αποτελούσε τελικά το καλύτερο έδαφος για parties που ξορκίζουν τα Sunday scaries και είναι inclusive και για όσους δεν μπορούν να ξενυχτίσουν. Έτσι λοιπόν, μετά από δύο χρόνια αξέχαστων raving στιγμών, το Eden πήρε για πρώτη φορά τη μορφή του Eden Fest Day ‘N’ Night, δοκιμάζοντας να επανασυστηθεί με τη διήμερη εκδοχή του για να αποχαιρετίσει τη σεζόν. Κέρδισε όμως τελικά το στοίχημα; Ιδού η ετυμηγορία του Avopolis.
Η πρωτοποριακή Αμερικανίδα selector και μουσικός Avalon Emerson και ο πολύ αγαπημένος στο εγχώριο κοινό (χάρη στις επανειλημμένες εμφανίσεις του εδώ) John Talabot υπήρξαν οι κεντρικοί καλεσμένοι του πολλά υποσχόμενου line-up του Eden Fest Day ‘N’ Night, που αυτή τη φορά θα ξεκινούσε το απόγευμα του Σαββάτου, φτάνοντας μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής, για να μας ξαναπροσκαλέσει νωρίς το απόγευμά της και μέχρι τα μεσάνυχτα. Axel Boman, Evian Christ, Nathan Micay, Halina Rice, Paramida, Bashkka, Saber Rider και Poor J'Darr θα συμπλήρωναν το roster των καλλιτεχνών, που είχε ανακοινωθεί εδώ και καιρό.
Όλα λοιπόν ξεκίνησαν το ανοιξιάτικο προς καλοκαιρινό Σάββατο 30 Μάρτη, με τον χώρο του Ωδείου να υποδέχεται τον κόσμο από τις 19.00 για να ακούσει το εκλεκτικό selection της «δικής μας» Saber Rider. Η κατά κόσμον Αλίκη Λευθεριώτη θα έπαιζε ωστόσο μπροστά σε περιορισμένο κοινό, όπως και η Halina Rice και ο Evian Christ, με το live session του τελευταίου να στήνει σιγά σιγά την ατμόσφαιρα στο χώρο όσο η προσέλευση του κόσμου θα αυξανόταν.
Το πάρτι θα ξεκινούσε για τα καλά με τον Berlin-based Nathan Micay να αναλαμβάνει στη συνέχεια τα ηνία, το set του οποίου θα αποτύγχανε ωστόσο να μας συνεπάρει ή μάλλον – για να είμαστε ειλικρινείς – να μας κρατήσει εντός του dancefloor. Εμάς, αλλά και μπόλικο άλλο κόσμο που απολάμβανε μια γλυκιά βραδιά στο αίθριο. Στις 2.00 τη νύχτα, όμως, όλες και όλοι θα επέστρεφαν εντός, αφού η Avalon Emerson θα αναλάμβανε από εδώ και πέρα να δημιουργήσει το πραγματικό vibe. Κι όμως η LA-based καλλιτέχνιδα θα εμφανιζόταν κάπως εκτός φόρμας σε σχέση με την προηγούμενη εμφάνισή της στα μέρη μας, παρουσιάζοντας ένα μάλλον flat για πολλή ώρα set της, το οποίο δεν θα κατάφερνε ποτέ να απογειώσει την ατμόσφαιρα στο χώρο. Σε αυτό είχε παίξει ωστόσο ομολογουμένως ρόλο και η εμφανώς μειωμένη προσέλευση του κόσμου σε σχέση με προηγούμενα events. Οι διοργανωτές είχαν μάλλον την ατυχία να επιλέξουν ένα Σαββατοκύριακο για το αναβαθμισμένο Eden όπου ο ανταγωνισμός με άλλα επίσημα και άλλα πιο exclusive dance events ήταν μεγάλος, γεγονός που «έγραψε» στο τελικό αποτέλεσμα. Bashkka για το τέλος, με τον κόσμο να αρχίζει να σπάει από νωρίς στο set της Τουρκάλας trans καλλιτέχνιδας, που θα θέλαμε όμως και να την ξαναδούμε στα μέρη μας.
Η δεύτερη μέρα του Eden θα ξεκινούσε δυστυχώς με ακόμη μικρότερο crowd – οφείλουμε να λάβουμε άλλωστε υπόψη μας και την κόπωση όσων είχαν έρθει και την προηγούμενη μέρα, αποχωρώντας ουσιαστικά το πρωί της Κυριακής. Ήρεμο λοιπόν άνοιγμα με τον πολύ ενδιαφέροντα εγχώριο πιτσιρικά Poor J'Darr, με την Paramida να ακολουθεί με proto-house ήχους σε εξίσου χαλαρούς ρυθμούς.
Οι περισσότερες παρουσίες θα μαζεύονταν στο dancefloor κατά τη διάρκεια της εμφάνισης του Σουηδού Axel Boman, που ως artist που έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τον John Talabot στο joint project των Talaboman, θα κέντριζε το ενδιαφέρον του κοινού. Και με την αξία του μάλιστα, μέσα από ίσως το δεύτερο καλύτερο set του διημέρου. Η πρωτιά θα άνηκε με διαφορά στον ίδιο τον Talabot, που θα χριζόταν ο βασιλιάς του φεστιβάλ με το καλύτερο set με διαφορά: ατμοσφαιρικό, σωστά μελετημένο και κλιμακούμενο με τρόπο που αν είχε κινηθεί η Emerson την προηγούμενη νύχτα, θα είχαμε να μιλάμε για ένα διαφορετικό φεστιβάλ.
Στο τέλος του, το Eden Fest Day ‘N’ Night μας άφησε με τη βοήθεια του Καταλανού star ένα γλυκό χαμόγελο πληρότητας, παρά το γεγονός ότι επρόκειτο μάλλον για μια πιο χλιαρή διοργάνωση από αυτές που έχουμε συνηθίσει. Λίγο ο κατακερματισμός σε διάφορα events που δεν έφερε ποτέ το σύνολο του κοινού του Plisskën που έχουμε συνηθίσει, λίγο τα αδύναμα sets ορισμένων artists, αυτό δεν ήταν ακριβώς το διήμερο που φανταζόμασταν. Αυτά όμως -όπως λένε- συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες και ξέρουμε πολύ καλά πως η επόμενη φορά θα είναι σπουδαία -και πως θα είμαστε ξανά εκεί να στηρίξουμε τα Εden Sundays που τόσο έχουμε αγαπήσει.
