Σε τίτλους, η έλευση του διάσημου βέλγικου φεστιβάλ Tomorrowland στην Αθήνα, θα μπορούσε να συνοψιστεί ως μια απενοχοποιημένα χορευτική γιορτή θετικής ενέργειας, την οποία οι παρευρισκόμενοι πάνω και κάτω απ' τη σκηνή γλέντησαν με την καρδιά τους.
Επιφυλάσσοντας συγκινήσεις για τους ντόπιους πιστούς της EDM σκηνής, αλλά και κάποιους άσσους στο μανίκι για τα λίγο πιο απαιτητικά ηλεκτρονικά γούστα, το UNITE with Tomorrowland πραγματοποίησε ένα μαζικό κάλεσμα χωρίς διακρίσεις, ανεξαρτήτως του αν το κοινό γνώριζε πολύ, λιγότερο ή και καθόλου τα ονόματα του line-up. Στοχεύοντας σε όσους ήθελαν να παρτάρουν χωρίς έγνοιες για «εναλλακτικούς» ποιοτικούς δείκτες, σε ένα event κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της χαλαρά φασαριόζικης διάθεσης που συναντά συνήθως κανείς στο μέσο ελληνικό beach bar.
Λες και ήταν κλεμμένη από αμερικάνικο θεματικό πάρκο, η τεραστίων διαστάσεων σκηνή του Tomorrowland δέσποζε στον ανοιχτό χώρο του Ολυμπιακού Κέντρου Ξιφασκίας, διεκδικώντας δάφνες κιτς μα και αποσπώντας εντυπωσιασμό. Κι αν έμοιαζε παράταιρη τις εναρκτήριες απογευματινές ώρες του φεστιβάλ, όσο ο Θεσσαλονικιός Junior Pappa (resident DJ του The Real RocknRolla Bar) έδινε ένα ομολογουμένως αξιόλογο set –μιξάροντας μεταξύ άλλων Nina Kravitz και Felix Da Housecat– ταίριαξε κατόπιν όπως το σούσι με το wasabi στην πολύχρωμη και ultra mainstream παλέτα των Playmen.
Μπορεί οι προσωπικές προτιμήσεις των λίγων να έγειραν υπέρ του Junior Pappa, αλλά οι πολλοί ξεσηκώθηκαν κανονικά με το τρίο (πια) των ίσως πιο αναγνωρίσιμων DJ και παραγωγών της χώρας μας, στις τάξεις τουλάχιστον όσων «ακούνε ελληνικά». Οι Playmen έπαιξαν με μεγάλη επιτυχία τα dance σουξέ τους, κολυμπώντας με χαρακτηριστική άνεση στα νερά του Tomorrowland, του οποίου σημειωτέον αποτελούν πλέον βετεράνους: ήταν η πρώτη εγχώρια συμμετοχή στο φεστιβάλ πίσω στο 2016, μετρώντας πλέον την τρίτη τους παρουσία στη διοργάνωση –αυτή τη φορά στο γήπεδό τους.
Κι ενώ o απόηχος από τα beats των Playmen σε άφηνε με την προσδοκία ότι από κάποια γωνία –ή κι απ’ τον ουρανό, γιατί όχι;– θα σκάσει μύτη ο Σάκης Ρουβάς, το σκηνικό στο Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας έκανε στροφή με τις εκλεπτυσμένα mainstream house και techno επιλογές του CJ Jeff. Με μίξεις και κομμάτια που τη μία σε μετέφεραν σε ατμοσφαιρικό lounge bar της Μυκόνου και την άλλη σε πετούσαν σε club του Βερολίνου, ο Νίκος Ζαφείρης δικαίωσε κάτω από τον αθηναϊκό ήλιο τη γερή φήμη που έχει χτίσει, παίζοντας σε μερικά από τα καλύτερα παραλιακά bars εντός και εκτός συνόρων.
Το volume της ενέργειας γύρισε πάλι προς τα πάνω καθώς το DJ δίδυμο των Ολλανδών W&W έλαβε θέσεις επί σκηνής, αναλαμβάνοντας να προθερμάνει τα πνεύματα για την πολυαναμενόμενη είσοδο του συντοπίτη τους Armin Van Buuren. Και, αναμφίβολα, η εμφάνιση του τελευταίου αποτέλεσε καταλύτη στo αποτύπωμα του αθηναϊκού Tomorrowland.
Δεκάδες τριαντάρηδες που πέρασαν την εφηβεία τους με το "In Αnd Out Οf Love" στο τέρμα και στο repeat ήταν εκεί, σε αρμονική συνύπαρξη με πιτσιρίκια που είχαν έρθει για τη φάση, αλλά και τουρίστες αρκετά εξοικειωμένους με αυτού του είδους τη μουσική και τις σχετικές διοργανώσεις. Και όλοι, ξετρελάθηκαν και πάλι στο άκουσμά του. Εμφανώς κατενθουσιασμένος, ο επί σειρά ετών ψηφισθείς ως «ο καλύτερος DJ στον κόσμο» (από το DJ MAG) πέρασε τη μισή διάρκεια του set χαριεντιζόμενος με μια ελληνική σημαία, δίνοντας συνάμα ενεργητικές παραινέσεις στο πλήθος για μια γυμναστική χεριών που θα συνόδευε ιδανικά τα ραφιναρισμένα trance περάσματά του.
Στη μουσική ουσία, τώρα, ο Armin Van Buuren είναι χαρισματικός DJ, ανεξαρτήτως της εμπορικότητας που τον συνοδεύει, η οποία συχνά καρφιτσώνει στο πέτο του την ταμπελίτσα του «εύπεπτου». Μιξάροντας από το eurotrance anthem των PPK "ResuRection" (2001) μέχρι Mario Piu, με εμβόλιμα όλα τα δικά του mega hits, σήκωσε τον κόσμο του κυριολεκτικά στον αέρα, χορεύοντάς τον σε ένα ξέφρενο party βγαλμένο από το γύρισμα του millennium. Και μπορεί κάποια από τα χαρακτηριστικά club effects κορύφωσης να ηχούσαν παλιομοδίτικα, ξεπερασμένα ή ακόμα κι ενοχλητικά, αυτό όμως δεν αφορούσε στο ελάχιστο ούτε τον καλλιτέχνη, ούτε το κοινό. H μεταξύ τους χημεία στάθηκε καθηλωτική στον ανοιχτό χώρο του Ξιφασκίας, ενισχύοντας ένα σόου που δεν κρίνεται δυσάρεστο, ό,τι μουσικό γούστο κι αν κουβαλάς. Ίσα-ίσα, μπόρεσε να παρασύρει ακόμα και τον τελευταίο παρευρισκόμενο που έχει εδώ και καιρό προχωρήσει την ηλεκτρονική του παιδεία πέρα από το "In Αnd Out Οf Love".
Μετά το highlight του ακούραστου Armin Van Buuren το ενδιαφέρον συγκεντρώθηκε στη δορυφορική σύνδεση με την κεντρική σκηνή του Tomorrowland στο Βέλγιο. Και όσοι φάνηκαν πρόθυμοι να συνεχίσουν το πάρτι με αυτήν την ξενόφερτη χορευτική πρακτική της ζωντανής μετάδοσης, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν έναν ακόμα παγκόσμιο σούπερ σταρ της EDM, τον David Guetta. Όμως ο άσσος στο μανίκι του Tomorrowland κρυβόταν σε μία ακόμα ολλανδική προσθήκη, της τελευταίας στιγμής: στον Nicky Romero, το παιδί-θαύμα της χορευτικής βιομηχανίας. Δίνοντας ένα απολαυστικό στίγμα της δημιουργικής, mainstream EDM στην οποία ειδικεύεται η εταιρεία του Protocol Recordings, ο Romero έστρωσε ιδανικά το χαλί για την αυλαία του φεστιβάλ, την οποία κλήθηκαν να ρίξουν οι Mad MAC, μία ακόμα ντόπια παρουσία.
Το πρώτο Tomorrowland στα εγχώρια χρονικά φαίνεται λοιπόν να λειτούργησε. Όποιος το επέλεξε για τη διασκέδασή του κατά το τελευταίο Σαββατόβραδο του φετινού Ιουλίου απόλαυσε μια καλή διοργάνωση, πήρε εκείνο που ήρθε να πάρει και έφυγε ευχαριστημένος. Ο στόχος της αθηναϊκής εκδοχής του παγκόσμιου αυτού φεστιβαλικού φαινομένου επετεύχθη και η EDM σκηνή μπορεί δικαίως να παινεύεται ότι έχει και τις καλές της στιγμές.
{youtube}N38V28hePs8{/youtube}
