Ζωντανό παραμύθι η εμφάνιση της Loreena McKennitt στο Ηρώδειο την περασμένη Πέμπτη, με ηρωίδες τις ρίζες της κέλτικης μουσικής και λογοτεχνικής παράδοσης, τη δραματικότητα, και τη μοναδικότητα της συνάντησης εύρους στοιχείων και αναφορών από τη Μέση Ανατολή ως το Μαρόκο.
Δέκα χρόνια μετά την τελευταία της συναυλία στην Ελλάδα, η Καναδή τραγουδίστρια και πολυοργανίστρια εμφανίστηκε στο sold-out Ηρώδειο συνοδεία των εξαίρετων μουσικών της: Brian Hughes στις κιθάρες, στο ούτι και στο κέλτικο μπουζούκι, Robert Brian στα τύμπανα, Dudley Philips στο μπάσο και στο κοντραμπάσο, Caroline Lavelle στο τσέλο και στα φωνητικά και Hugh Marsh στο βιολί. Σε επιλεγμένα ωστόσο τραγούδια, τη συνόδευσαν κατά τη διάρκεια της βραδιάς και τρεις «γνωστοί μας» δεξιοτέχνες, ο Σωκράτης Σινόπουλος στη λύρα, ο Πάνος Δημητρακόπουλος στο κανονάκι και ο Haig Yazdjian στο ούτι. Η McKennitt συνεργάστηκε μαζί τους και στον τελευταίο της δίσκο Lost Souls (2018).
Και αν είναι από τις λίγες φορές που αισθάνομαι την ανάγκη να σταθώ τόσο στα όργανα και στις προσωπικότητες των μουσικών που συνοδεύουν το κύριο όνομα της βραδιάς, είναι ίσως γιατί, αν και αμάλγαμα πολλών και διαφορετικών μουσικοπολιτισμικών αναφορών, οι συνθέσεις και οι εκτελέσεις που παρουσιάστηκαν ήταν τόσο διαυγείς και σε αρμονία, ώστε κάθε όργανο είχε την αναγκαία δυνατότητα να «ανασάνει»· καθιστώντας σαφή τον χώρο και τη βαρύτητά του στην εκάστοτε σύνθεση.
Έτσι,λίγο μετά τις 21:00, η Loreena McKennitt εμφανίστηκε μπροστά στο κατάμεστο Ηρώδειο και ξεκίνησε τη ζωντανή εξιστόρηση της πλούσιας δισκογραφικής της πορείας με το “The Mystic’s Dream”, από το βραβευμένο άλμπουμ The Mask And The Mirror (1994). Από την περίφημη εκείνη δουλειά επέλεξε βέβαια πολλά κομμάτια για το πρόγραμμά της, όπως το μεθυστικό “Marrakesh Night Market”, το “Bonny Swans” και το “The Dark Night Of The Soul”. Και όπως περνούσε περίτεχνα από τον έναν δίσκο στον άλλο, έτσι μετατοπιζόταν και επί σκηνής –από την άρπα στο πιάνο, κι από τα πλήκτρα στο ακορντεόν. Επιδεικνύοντας το ταλέντο της σε πληθώρα μουσικών οργάνων, συνοδεία πάντα των ιδιαίτερων φωνητικών της, τα οποία δίνουν στις ιστορίες της τη δραματικότητα και τη συγκινησιακή φόρτιση που τις χαρακτηρίζουν.
Περνώντας λοιπόν από το “The Star Of The County Down” του 2010 στο “Bonny Portmore” από το The Visit (1991), η McKennitt κατέληξε στον τελευταίο της δίσκο, παίζοντας τα “The Stolen Child”, “Spanish Guitars And Night Plazas” και “Ages Past, Ages Hence”. Με αφορμή μάλιστα το τελευταίο, σχολίασε και το τεράστιο χάσμα που με θλίψη παρατηρεί ανάμεσα στην τεχνολογική και στην ηθική πρόοδο της εποχής μας.
Αργότερα στάθηκε και στο “Penelope’s Song” από το An Ancient Muse (2006), ένα τραγούδι που, όπως είπε, έχει τις ρίζες του στον ελληνικό πολιτισμό· τον οποίον δήλωσε ότι θαυμάζει και η ίδια, αναγνωρίζοντας τη σημασία και την προσφορά του.
Για το δεύτερο μέρος που ακολούθησε έπειτα από 20άλεπτο διάλειμμα, η Καναδή καλλιτέχνις επιφύλασσε την κορυφαία στιγμή της συναυλίας, με την πρόσκληση των Yazdjian, Σινόπουλου & Δημητρακόπουλου στη σκηνή και τη σύμπραξή τους στο “The Gates Οf Istanbul” –ένα μυθικό fusion ανατολίτικων, ηλεκτρικών και κλασικών στοιχείων, με το φοβερό σόλο του Hugh Marsh στο βιολί να κερδίζει το δυνατότερο χειροκρότημα της βραδιάς. Παράλληλα η φωνή της McKennitt, ομολογουμένως αψεγάδιαστη στο πέρασμα του χρόνου, διαπερνούσε πεντακάθαρη το κοινό του Ωδείου, το οποίο ουκ ολίγες φορές «πάγωσε» το ενθουσιώδες χειροκρότημά του στο άκουσμά της.
Έπειτα από σχεδόν 2 ώρες, η McKennitt έκλεισε την επίσκεψή της στην Αθήνα με δύο encore, τα οποία δέχθηκαν το θερμότατο χειροκρότημα όσων γέμισαν το Ηρώδειο το βράδυ της Πέμπτης. Στο πρώτο, αφιερωμένο στο “Tango Τo Evora”, τη συνόδεψαν –εκτός από τους τρεις επίσημους καλεσμένους της– δύο ακόμη καλλιτέχνες: ο κιθαρίστας Pavlo (Pavlo Simtikidis) και η Ευανθία Ρεμπούτσικα, η οποία συντρόφευσε την άρπα της McKennitt με το χαρακτηριστικό κόκκινο βιολί της στην εισαγωγή του κομματιού. Με τη σταδιακή προσθήκη όλων των οργάνων, το φινάλε του γνωστού τανγκό έγινε ένα ακόμη στιγμιότυπο πλούσιας και πολύ συγκινητικής ορχηστρικής δυναμικής.
Στο δεύτερο encore, με περισσότερη λιτότητα, αλλά και με τον πάντοτε ευγενή της χαρακτήρα, η Loreena McKennitt καληνύχτισε το αθηναϊκό κοινό με το “Dante’s Prayer” από το The Book Οf Secrets (1997). Κλείνοντας έτσι μια καθ' όλα αξιόλογη και μεγαλειώδη εμφάνιση, για την οποία άκουγες τα καλύτερα λόγια, από την έξοδο του Ωδείου ως το πλακόστρωτο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
{youtube}_OT3xT5mVAw{/youtube}
