Για 2,5 ώρες έπαιζαν οι ακούραστοι Television Personalities στο Temple το Σάββατο, σε μια συγκινητικά δυνατή βραδιά για την ενίσχυση του Dan Treacy: ενός από τους σπουδαιότερους τραγουδοποιούς των δεκαετιών του 1980 και του 1990, ο οποίος βρίσκεται σήμερα σε μερική αναπηρία, μετά το σοβαρό του ατύχημα το 2011.
Σε ένα πολύ ζεστό και σχεδόν οικογενειακό κλίμα, με τους παρευρισκόμενους σε χαιρετισμούς και αγκαλιές μέχρι την έναρξη της συναυλίας, οι δικοί μας Kissamatic Lovebubbles άνοιξαν τη βραδιά λίγο πριν τις 22:00 με pop/punk ιστορίες από τα εναλλακτικά 1990s της Αθήνας. Τραγούδια όπως το “Kissamental”, το “Football Fans” και το “Depressed”, απέδειξαν ότι, ακόμα κι αν «πλησιάζουν τα 50», κρατούν ακόμα ζωντανή τη σπίθα της indie σκηνής της πρωτεύουσας· χωρίς εκρήξεις και υπερβολές, αλλά με μια μουσική και αισθητική συνέπεια, η οποία τιμά το παρελθόν της.
Μετά το 40άλεπτο set των Kissamatic Lovebubbles, στη σκηνή ανέβηκαν οι Callas, ένα συγκρότημα που έχει δηλώσει στο παρελθόν την επίδραση του Tracey στη μουσική και στην ταυτότητά του. Πιο ηλεκτρικοί και σκοτεινοί, κατέκλυσαν τη σκηνή με εκείνη τη χαρακτηριστική avant-garde αισθητική που ξεδιπλώνεται μέσα από ψυχεδελικά riffs και βάρβαρα τύμπανα (“East Beat”), μη διστάζοντας, παράλληλα, να αποδομήσουν ρεμπέτικες μουσικές και στιχουργικές φόρμες για να τις ευθυγραμμίσουν με τον οριακό post-punk προσανατολισμό τους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην περίφημη “Melaniá”, από τον τελευταίο τους δίσκο σε συνεργασία με τον Lee Ranaldo, Trouble Αnd Desire (2018).
Γύρω στις 23:30 ήρθε η ώρα και για τους βετεράνους της βραδιάς, τα μέλη των ιστορικών Television Personalities, οι οποίοι ομολογουμένως είχαν ετοιμάσει ένα πλούσιο αφιέρωμα στα τραγούδια του Dan Treacy, βουτώντας κυριολεκτικά στη δισκογραφία του γκρουπ –έφτασαν μέχρι το πρώτο τους άλμπουμ ...And Don’t The Kids Just Love It (1981).
Με γεμάτο πλέον το Temple, ξεκίνησαν το μεγάλο αφιέρωμα με το “Salvador Dali's Garden Party” από το Privilege (1990), για να σχεδιάσουν τον χάρτη της μουσικής και στιχουργικής πορείας του «αδερφού» τους και «οδηγού» του συγκροτήματος, όπως τον χαρακτήρισε ο Jowe Head στον πρόλογό του.
Με ένα γενναιόδωρο και γεμάτο πρόγραμμα, οι Television Personalities είχαν τον χρόνο να συμπεριλάβουν αντιπροσωπευτικά δείγματα από όλη τη δισκογραφία τους: στάθηκαν έτσι στο “Picture Οf Dorian Gray” από το ...And Don’t The Kids Just Love It (1981), στα “Magnificent Dreams”, “A Day In Heaven” και “Scream Quietly” από το Mummy You're Not Watching Me (1982), στο “Happy All The Time” από το The Painted Word (1984), στο “How I Learned Τo Love Τhe Bomb” από το ομώνυμο EP (1986), στο “A Good Αd Faithful Servant” από το Privilege (1990) και στο “You’re Just Being Ridiculous” από το Yes Darling, But Is It Art? (1995).
Παράλληλα το ταξίδι αυτό συνοδευόταν από πλάνα αρχείου και αποσπάσματα μουσικών βιντεοκλίπ, τα οποία προβάλλονταν στο πανί της σκηνής, με την εμβληματική μα και τόσο αμφίρροπη προσωπικότητα του Dan Treacy να περιγράφει πώς η pop των 1960s επηρέασε τη μουσική του, πώς άφησε το σχολείο στην ηλικία των 16, πόσο αγαπούσε και θαύμαζε τη μπάντα του και πώς, νιώθοντας πάντοτε ανήσυχος, ήθελε να αφουγκράζεται τις σύγχρονες τάσεις δίπλα στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόταν. Πολύ ενδιαφέρον είχε μάλιστα και το απόσπασμα στο οποίο περιγράφει πώς άρχισε να αλλάζει η εμπειρία και η αντίληψή του για τις ζωντανές εμφανίσεις, οι οποίες γίνονταν όλο και πιο δύσκολες για εκείνον με το πέρασμα του χρόνου –σύμπτωμα της αδιάλειπτης καλλιτεχνικής ανησυχίας και της υπαρξιακής του αναζήτησης, που τον ακολουθούσαν χαρακτηριστικά καθόλη τη διάρκεια της ενεργού του πορείας.
Μία εκ των καλεσμένων της βραδιάς ήταν εντωμεταξύ και η Ελληνίδα τραγουδοποιός Etten, η οποία, πλαισιωμένη με πολλή αγάπη από τα μέλη των Television Personalities –αλλά και με τον δικό της ενθουσιασμό για το πρόσωπο του Dan Treacy– ερμήνευσε τα “All My Dreams Are Dead” και “Sad Mona Lisa”. Η φωνή της ταίριαξε απόλυτα στη folk pop μελαγχολία των κομματιών, ενώ αποχώρησε από τη σκηνή με το “I Know Where Syd Barrett Lives”, ένα τραγούδι για το σημαντικότερο ίσως είδωλο του Tracey.
Κι ενώ για το πρώτο μεγάλο μέρος της βραδιάς, «αρχηγός» στα φωνητικά ήταν ο κιθαρίστας Jowe Head, στη συνέχεια σχεδόν όλα τα μέλη των Television Personalities –πλην του Dave Musker, που κράταγε σταθερό πόστο στα synths– πέρασαν από το μικρόφωνο για να δώσουν τον δικό τους φόρο τιμής στον αγαπημένο τους φίλο και συνεργάτη. Έτσι ο Jeff Bloom άφησε τα ντραμς για να τραγουδήσει το “Geoffrey Ingram”, ο Mike Stone διάλεξε το “Someone To Share My Life With” και ο Lee McFadden ξεσήκωσε σε χορό τους παρευρισκόμενους με το “Look Back Ιn Anger”.
Επόμενος καλεσμένος, με την ώρα περασμένη και το γκρουπ απτόητο, ήταν ο Billpos των Next Time Passions, ο οποίος είχε επιλέξει “If I Could Write Poetry” από το Are We Nearly There Yet? (2005) και το “Silly Girl”. Με το τελευταίο μάλιστα άναψε πάλι τα αίματα, αφήνοντας την υπόνοια (που αργότερα επιβεβαιώθηκε) ότι οι Television Personalities δεν είχαν έρθει για ένα τυπικό benefit gig στην Αθήνα, αλλά ήταν αποφασισμένοι να τιμήσουν στο έπακρο το ανήσυχο καλλιτεχνικό αίσθημα του Dan Treacy· από τις πιο ποιητικές και μελαγχολικές του εκφάνσεις, μέχρι την αναβίωση της mod κουλτούρας και τις πιο ανεξέλεγκτες punk εκρήξεις του.
Για το encore της βραδιάς –γιατί ακόμα και μετά από 2+ ώρες, το κοινό δεν δίστασε να το ζητήσει– τους Television Personalities συνόδευσε στη σκηνή ο Βασίλης Χουντάλας, η φωνή δηλαδή των Kissamatic Lovebubbles· ο οποίος κάλεσε κόσμο στη σκηνή, για να τραγουδήσουν και να χοροπηδήσουν όλοι μαζί με το “Part-time Punks”.
Έτσι η βραδιά ολοκληρώθηκε γύρω στις 2:00, συνιστώντας ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα άρτιου συγχρονισμού μεταξύ μουσικών και κοινού, που αμφότεροι φαίνονταν να απέχουν πολύ από το αίσθημα του «κορεσμού» μέχρι το τέλος.
Οι Television Personalities αποχώρησαν κατόπιν από τη σκηνή μοιράζοντας φιλιά σε όσους τίμησαν και στήριξαν με την παρουσία τους τον Dan Treacy, υποσχόμενοι πως θα του μεταφέρουν πόσο καταπληκτικό υπήρξε το αθηναϊκό κοινό, σε μια συγκινητική βραδιά με τις «ευλογίες» του και το αινιγματικό του βλέμμα, το οποίο δέσποζε όλο το βράδυ πάνω από τη σκηνή.
{youtube}R_Bktbjk7us{/youtube}
