«Την πρώτη φορά που την είδα στη σκηνή, σκέφτηκα ότι είναι εξωγήινη. Το πιο όμορφο εξωγήινο πλάσμα που υπήρξε ποτέ, γεννημένο για να τραγουδάει πάνω σ' αυτήν», δήλωσε το 2016 για την Chrysta Bell ο David Lynch, αποφασίζοντας να της χαρίσει τον ρόλο του ντετέκτιβ στην επιστροφή του Twin Peaks στη μικρή οθόνη, 20 σχεδόν χρόνια από την πρώτη γνωριμία και συνεργασία τους. Με όλον λοιπόν τον αέρα της «μούσας» του νου που συνέλαβε το Mullholand Drive (2001) και το Blue Velvet (1986), η Chysta Bell κατέπλευσε βράδυ Μεγάλης Τετάρτης στο Gagarin, για ένα live για λίγους και πιστούς, δικαιώνοντας εν πολλοίς τις πεποιθήσεις του μέντορά της.
H Chrysta Bell Zucht –έτσι αναγράφεται το πλήρες όνομά της στα ληξιαρχικά κατάστιχα του San Antonio στο Τέξας, όπου και γεννήθηκε– πρωτόσμιξε καλλιτεχνικά με αυτόν τον «άνθρωπο από έναν άλλο κόσμο» το 1999. Έκτοτε κυκλοφόρησαν μαζί 2 άλμπουμ αιθέριας, ονειρικής pop, τα οποία και αποτέλεσαν (ως ήταν φυσικό) τη ραχοκοκαλιά της performance στο Gagarin. Το μεγάλο της κατόρθωμα, όμως, ήταν ότι κατάφερε να κάνει το βήμα παραπέρα· και, από «κορίτσι του Lynch», να εδραιώσει την κατάκτηση της μουσικής και καλλιτεχνικής της αυτονομίας.
Από το soundtrack του Twin Peaks (το οποίο προκαλεί ρίγη cult ανατριχίλας) στο "This Train" κι από εκεί στον Nick Cave και στην PJ Harvey, η Chrysta Bell και οι καλοδιαλεγμένοι μουσικοί της μάς πήγαν βόλτα στο πίσω κάθισμα μιας Cadillac, η οποία γλιστρούσε απαλά στους δρόμους μιας Αθήνας που μυρίζει αφοπλιστικά πρώτη άνοιξη, κουμπώνοντας ιδανικά στο μουσικό χαλί που ζητούσε η κατάνυξη του ελληνικού Πάσχα –με όποιον τρόπο κι αν επιλέγει ο καθένας μας να τη συμμερισθεί. Το ενδιαφέρον τράβηξαν οι συνθέσεις από το τελευταίο προσωπικό της άλμπουμ We Dissolve (2017, σε παραγωγή John Parish), με τις οποίες, χωρίς να απαρνιέται στιγμή τις «λυντσεϊκές» της επιρροές, άρθρωσε τον δικό της λόγο και ωρίμασε ως μουσική περσόνα, δηλώνοντας καθαρά τις διαθέσεις της για τα επόμενά της βήματα.
Μια femme fatale παλιάς κοπής με εντυπωσιακή ωστόσο ευγένεια και ταπεινότητα επί σκηνής· μια αιθέρια γυναίκα που θα κάνει τις κουβέντες να κοπάσουν μόλις μπει στο δωμάτιο και την αμέσως επόμενη στιγμή θα ανατρέψει τα δεδομένα τζαμάροντας με τη μπάντα της. Αυτή είναι η Chrysta Bell που αφέθηκε να λατρευτεί από τον David Lynch, κοινώνησε το μουσικό του σύμπαν κι επέστρεψε στην Ελλάδα για να το παρουσιάσει σε 400 τυχερούς φανατικούς του σκοτεινού, μαγικού ρεαλισμού και της ονειρικής τραγουδοποιίας –φιλτραρισμένο πιο πολύ από ποτέ από το προσωπικό της κάτοπτρο. Κάνοντας ακόμα και τους ορκισμένους, αθεράπευτους νοσταλγούς των 1990s, όσους κάπου μπορεί να απογοητεύτηκαν από την περσινή επιστροφή του Twin Peaks, να θέλουν να δώσουν στο σίριαλ ακόμη μία ευκαιρία, για χάρη αυτής της λυντσεϊκής νεράιδας.
{youtube}gGjJFRPtdDI{/youtube}
