Τη δισκογραφική και συναυλιακή επανένωση των πρωτοπόρων της υπόγειας ρωσικής σκηνής Human Tetris συγκεντρώθηκε για να γιορτάσει το new wave και post-punk κοινό της Αθήνας το βράδυ του Σαββάτου, στο στέκι της Death Disco. H τετραμελής παρέα των μοσχοβίτικων γκαράζ και αποθηκών, που είχε ινδάλματα τους Smiths και τους Chameleons, επέλεξε το 2013 να σταματήσει το μουσικό της όχημα πάνω στην ανηφόρα, αφήνοντας παρακαταθήκη σε κοινό και κριτικούς μια μικρή πλην θαυματουργή δισκογραφία, χωρίς το παραμικρό ψεγάδι. Για να διαψεύσουν, μερικούς μήνες πριν, την πεποίθηση ότι αποτελούν παρελθόν, με τη λιτή ανακοίνωση του καινούριου τους δίσκου River Pt.1 και της σχετικής ευρωπαϊκής περιοδείας.
Τη στάση των προσφιλών Ρώσων στην αθηναϊκή πρωτεύουσα, άνοιξε στη σκηνή της Ωγύγου η συντροφιά της Δάφνης Λόζου –οι συμπαθέστατοι σκηνικά, όσο και μουσικά, Daphne Αnd The Fuzz. Αν και αρκετά μακριά από ιδανικό opening act για τους Human Tetris, καθώς οι χαλαρές, ενδιαφέρουσες και ταξιδιάρικες blues pop συνθέσεις τους φαντάζουν υποτονικές μπροστά στον κιθαριστικό χείμαρρο των Ρώσων, το πουλέν της Inner Ear έδωσε αξιοπρεπώς το γλυκό vintage στίγμα του, με πολύ αξιόλογες στιγμές. Μεταξύ άλλων, η εκτέλεση του όμορφου "Unexistable", όπου κορύφωσε ιδανικά με άρωμα Keith Richards, και το αξεπέραστο “You Can’t Always Get What You Want”.
Λίγο μετά τις 22.30 ήρθε η ώρα των Human Tetris, οι οποίοι από νωρίς αντιμετώπισαν προβλήματα στον ήχο, κάτι που δυστυχώς τείνει να παγιώσει παράδοση για τα περισσότερα gigs που φιλοξενούνται στην ατμοσφαιρική σκηνή της Death Disco. Η κατάσταση δεν βελτιώθηκε αισθητά προϊόντος του live, ενώ η ολοφάνερη μέθη του frontman Arvid Kriger κάθε άλλο παρά βοήθησε τη σχέση του με τον ήδη προβληματικό ήχο.
Τα ιδιαιτέρως χαμηλά φωνητικά, ωστόσο, και τα κάπως ξερά ντραμς, δεν στάθηκαν αρκετά για να απογυμνώσουν τους Human Tetris από τη δυναμική της στιλάτης και περιεκτικής δισκογραφίας τους ή από εκείνη των λιτών, συμπαγών, άρτιων συνθέσεών τους. Η καθαρότητα έτσι των επιλογών της setlist αναπλήρωσε όσο καλύτερα μπορούσε τη μειωμένη διαύγεια του ανθρώπινου παράγοντα, με κορυφαίες στιγμές της βραδιάς την εκτέλεση του “Things I Don’t Need” και τη θαυμάσια διασκευή στο “Here Comes The Rain Again” των Eurythmics, η οποία έγραψε τον καλύτερο δυνατό επίλογο της βραδιάς.
Σε σημαντική λοιπόν απόσταση από την καλύτερη μέρα τους και από ένα συναυλιακό success story, οι Human Tetris μπορούν τουλάχιστον να περηφανεύονται ότι έχουν γράψει καλά τραγούδια, που σώζουν τις κακές στιγμές, κρατώντας το κοινό τους μακριά από την απογοήτευση. Ακόμα και αν οι ίδιοι αδυνατούν να του προσφέρουν τον ενθουσιασμό.
{youtube}SjcdU8fKf-I{/youtube}
