«Καινοτόμοι και ανερχόμενοι». Με τα επίθετα αυτά πρώθησαν οι υπεύθυνοι Τύπου της ομάδας Κορμομοράνος και του Ρομάντσο τους προσκεκλημένους τους της Πέμπτης –και δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερο εύστοχοι. Ο λόγος για τον Yves Tumor και τη Marie Davidson, στον όνομα των οποίων τα labels και τα λίκνα της παγκόσμιας ηλεκτρονικής σκηνής πίνουν νερό, το τελευταίο διάστημα.
Τη βραδιά κλήθηκαν να προλογίσουν οι «δικοί μας» Wham Jah, με το ψυχεδελικό τους μουσικό σύμπαν. Έργο που έφεραν σε πέρας επιτυχώς, ζεσταίνοντας τον κόσμο που ήδη από τις 10 συνωστιζόταν στο μπαρ του Ρομάντσο, αναμένοντας την αινιγματική περσόνα του Tumor και τη δροσερή techno ποίηση της Davidson.
O πολυώνυμος Αμερικανός Yves Tumor αναδύθηκε μέσα από καπνογόνα εφέ περίπου στις 11.30, δικαιώνοντας στο έπακρο τη φήμη της εκκεντρικής performance και παρουσίας του, για να παρουσιάσει τον πολυσχιδή και αντιδραστικό δίσκο Serpent Music, που του χάρισε παγκόσμια προσοχή και εύσημα. Ακροβατώντας μεταξύ γκροτέσκο και σπαραγμού, η εμφάνισή του συνεπήρε μεγάλο μέρος του κοινού, αν και με λίγο λιγότερο καπνό και αρκετά καλύτερο ήχο, η επίδρασή της θα ήταν πολλαπλάσια ικανοποιητική.
Το γνήσιο αυτό τέκνο του Μισισίπι, που τα τελευταία χρόνια ζει στην Ιταλία και ηχογραφεί τα άλμπουμ του σε κάθε πιθανό και απίθανο μέρος της Ευρώπης και της Αμερικής, αποχαιρέτησε με μία ομοβροντία θορυβωδών samples, για να δώσει τη θέση του στο πλέον ενδιαφέρον act της βραδιάς: τη φρέσκια Καναδή Marie Davidson, η οποία χωρίς χρονοτριβή πήρε θέση πίσω από τις κονσόλες, αρχίζοντας προετοιμασίες για το set της υπό το φωτογραφικό φλερτ των θαυμαστών της.
Η γοητεία της Davidson εντοπίζεται στο οξύμωρο σχήμα που συνθέτουν το παιδικό, σχεδόν άσπιλο παρουσιαστικό της και η δυναμική του ήχου της. Βλέποντας δηλαδή αυτήν τη νεαρή, καθαρή Καναδή με αύρα έφηβης, το πολύ-πολύ περιμένεις να γρατζουνάει κάποια country style κιθάρα, όχι να τη δεις σκυμμένη πάνω από τα synthesizers και τα drum machines, να επιδίδεται σε εκλεπτυσμένους techno αυτοσχεδιασμούς και σε ποίηση α-λα-Laurie Anderson. Έτσι, πάντως, και ιντριγκάρει, αλλά και προσφέρει στο υποκείμενό της ένα αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα.
Πλεονέκτημα στο οποίο η Davidson επουδενί επαναπαύεται, αξιοποιώντας στο έπακρο το οπλοστάσιο του ηλεκτρονικού πειραματισμού από τον οποίο βρίθει το Μόντρεαλ των καιρών μας. Τα ηχητικά προβλήματα δεν άφησαν βέβαια άτρωτη ούτε τη δική της εμφάνιση, ενώ θα μπορούσε να γίνει λόγος και για έναν βαθμό απειρίας, όσον αφορά τη δομή και τη συνοχή του set. Ωστόσο το ξετύλιγμα του δεύτερου και εξαιρετικού της δίσκου Adieux Αu Dancefloor δικαίωσε σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτηρισμό του από το Pitchfork ως «ηλεκτρονικό έπος».
Εύθραυστη μα και στιβαρή η Davidson, υπερβολικός αλλά συγκινητικός ο Tumor, υπογράμμισαν το βράδυ της Πέμπτης στο Ρομάντσο ένα από τα μεγάλα κλισέ της σύγχρονης τέχνης: μπορεί να μην καταλαβαίνεις πάντα αυτό που βλέπεις –εν προκειμένω και ακούς– ωστόσο σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό να βρεθείς έστω και για μία φορά ενώπιόν του.
{youtube}eRmDaK3Iz2Y{/youtube}
