Λίγο που ο Blockhead έχει δημιουργήσει μια φήμη αξιοσέβαστη, μετά από τόσα χρόνια σταθερά ποιοτικής παραγωγής και δισκογραφίας, λίγο που το ελληνικό κοινό αρέσκεται σε downtempo παύλα instrumental hip hop παύλα μελωδικά ηλεκτρονικά ακούσματα, δεν ήθελε και πολύ να μαζευτεί κόσμος το βράδυ του Σαββάτου για τη ζωντανή εμφάνιση του Νεοϋορκέζου παραγωγού. Στην οποία κατάφερε να επιβεβαιώσει πως αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην αφρόκρεμα των παραγωγών, με ικανότητες και μουσικό αυτί που πολλοί θα ζήλευαν (και ζηλεύουν).
Το ρολόϊ έδειχνε 22:45 όταν ο πρωταγωνιστής της βραδιάς ανέβηκε στη σκηνή του ανανεωμένου εσωτερικά Six d.o.g.s., με τον κόσμο που τον είχε τιμήσει με την παρουσία του να δημιουργεί έναν πολύ ισχυρό πυρήνα στον χώρο μπροστά από τον καλλιτέχνη. Άκρως ικανοποιητική η προσέλευση, ακόμα ικανοποιητικότερη η εμφάνιση του κατά κόσμον James Anthony Simon. Ο οποίος άπλωσε σε όλες τις γωνιές του χώρου μια θάλασσα από εκλεκτικά beats, εκλεπτυσμένα samples και προβολές ιδιαίτερων βίντεο, τα οποία συνέθεσαν ένα άκρως διαδραστικό οπτικο-ηχητικό ταξίδι.
Όλα τα 'χε ο μπαξές του Blockhead, ο οποίος έριξε μέσα στο μουσικό του καζάνι κάθε λογής (φαινομενικά αταίριαστα) υλικά. Από το πετσοκομμένο ρεφρέν του “Ante Up” των MOP και το “Superstition” του Stevie Wonder, μέχρι τα χαρακτηριστικά κιθαριστικά ριφ των AC/DC και το ιστορικό ”Eleanor Rigby” των Beatles, o Αμερικανός πηγαινοερχότανε μεταξύ ειδών και επιρροών, ενσωματώνοντας τις ετερόκλητες επιλογές του σε ένα ομοιόμορφο χαρμάνι. Αυξομοίωνε δε τον ρυθμό μαεστρικά, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τα κεφαλάκια των θεατών που πήγαιναν πάνω-κάτω ασταμάτητα. Σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις οδηγούσε και σε κίνηση των γοφών, στοιχείο που απογείωσε ακόμα περισσότερο τη βραδιά.
Τα hip hop samples υπήρξαν στυλοβάτες στο όλο εγχείρημα (και δη εκείνα από την old school και τη golden era περίοδο), χωρίς όμως να λείπουν και πιο ετερόκλητες επιλογές, όπως εκείνοι οι Simply Red που ξαμόλησε για λίγο, προς τα τελειώματα της εμφάνισής του. Μιας εμφάνισης που δεν κράτησε πολύ (μόλις 1 ώρα και ένα τέταρτο, για την ακρίβεια), όμως αποζημίωσε με την ενέργειά της και τα αξιομνημόνευτα βίντεο. Τα οποία είχαν αναλάβει να ντύσουν οπτικά το όλο αποτέλεσμα με ασυνήθιστες επιλογές, όπως σκηνές από b-movies περασμένων δεκαετιών ή από Bollywood ταινίες, που ακολουθούσαν λ.χ. ένα τυχαίο βιντεοκλίπ του Xzibit.
Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων στάθηκε αδύνατη η παρουσία μου στο Six d.o.g.s. κατά την εμφάνιση του Error404. Είδα όμως το ντουέτο του Kill Emil με τον Elephant Phinix, το οποίο προετοίμασε ιδανικά το έδαφος για την έλευση του Blockhead.
Την αρχή έκανε ο γεννημένος στη Βραζιλία παραγωγός, ο οποίος ζέστανε το κλίμα με τον downtempo ήχο του, βάζοντας άμεσα το κοινό στην κατάλληλη διάθεση για τα όσα θα ακολουθούσαν. Μελαγχολικές ατμόσφαιρες και νοσταλγικές πινελιές αποτέλεσαν τις σταθερές, χωρίς πάντως να λείψουν και πιο beat-driven επιλογές, σε ένα set υποδειγματικό για support slot. Όταν δε βγήκε επί σκηνής και ο Ελέφαντας με τις ξυραφιαστές του ρίμες, χρειάστηκε μόλις 9 λεπτά μέχρι να επιβάλλει τους ρυθμούς του, δημιουργώντας μια θάλασσα από χέρια στην ανάταση, που πηγαινοέρχονταν ακολουθώντας τις ηχητικές του προσταγές.
{youtube}UhDztJ9UY-c{/youtube}
