Ανατρέποντας ένα πάγιο κειμενογραφικό κλισέ περί προσώπων, καταστάσεων και, εν προκειμένω, συγκροτημάτων που δεν χρειάζονται συστάσεις, θα λέγαμε ότι οι And Also The Trees ίσως και να χρειάζονται κάποιες συστάσεις στη χώρα μας, καθώς είναι ένα από τα σπάνια βρετανικά διαμάντια, τα οποία χρειάζεται να περάσεις κανα-δυο προφανή επίπεδα της new wave και post-punk σκηνής για να τα βρεις. Κοινό κι αγαπημένο μυστικό ωστόσο όσων δεν αρκέστηκαν στη λατρεία των Cure, γέμισαν τη Death Disco το βράδυ του Σαββάτου, δονώντας τους πιστούς με μια υψηλής ποιότητας εμφάνιση, ξέχειλη από goth ποίηση και υποβλητικό post ήχο.
Τη βραδιά άνοιξε ικανοποιητικά, αλλά με αρκετά τεχνικά προβλήματα, ο Doric, ο γνωστός δηλαδή ως το ήμισυ του synth ντουέτου των Human Puppets Στάθης Λεοντιάδης. Ο οποίος κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον του κοινού με τον γοητευτικά ρετρό minimal ήχο του, εκείνον που τόσο εκτιμούν οι οπαδοί του Ian Curtis και οι νοσταλγοί της Rebound.
Οι And Also The Trees ανέβηκαν στη σκηνή αρκετά λεπτά μετά τις 11, με μια καθυστέρηση που είχε κάνει σημαντική μερίδα των παρευρισκομένων να αδημονεί. Ουδείς όμως έμεινε αναποζημίωτος από την εμφάνισή τους, η οποία στο σύνολό της μόνο ως εξαιρετική μπορεί να εκτιμηθεί.
Από τα παλιά κι αγαπημένα "Virus Meadow’’ και "A Room Lives In Lucy’’ μέχρι το “The Sleepers” και το "Winter Sea’’ (από το τελευταίο πολύ καλό άλμπουμ Born Into The Waves), τραγούδι το τραγούδι γινόταν δεκτό με ρίγη ικανοποίησης από τον κόσμο, σε μια ροή που δεν σε άφηνε ασυγκίνητο ούτε λεπτό και που κορυφώθηκε ένα τέταρτο μετά τα μεσάνυχτα, όταν έπαιξαν το συγκλονιστικό “Slow Pulse Boy”.
Δεν υπάρχει εικόνα από αγγλικό λιμάνι που να μην έχει εγκιβωτιστεί στη μουσική των And Also The Trees, ο δε Simon Huw Jones τηρεί ευλαβικά τη μεγάλη σκοτεινή τραγουδιστική παράδοση, ερμηνεύοντας σαν αδελφοποιτός του Robert Smith, σαν πρωτοξάδελφος του Nick Cave και σαν μέντορας του Sivert Høyem –διατηρώντας όμως παράλληλα απαράμιλλο προσωπικό στιλ και διεκδικώντας έτσι, δικαιωματικά, όσα εύσημα του αναλογούν.
Με ένα συγκρότημα όπως αυτό, τα όποια τεχνικά προβλήματα –κι αν θέλουμε να σταχυολογήσουμε τη βραδιά υπήρξαν κάποια, όχι πάντως εξαιτίας των Βρετανών– δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Οι And Also The Trees επιβεβαιώσαν πανηγυρικά τη φήμη της ατμόσφαιράς τους, όπως επιβεβαίωσε και η Death Disco τη δική της, ως το μέρος εκείνο όπου δίνεις σκοτεινά ραντεβού με μπάντες που δύσκολα θα δεις αλλού στην πόλη.
{youtube}IehPceO6TjM{/youtube}
