Από την ώρα που οι Moonspell είχαν κυκλοφορήσει νέο άλμπουμ (δες εδώ), ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα τους βλέπαμε ξανά στη χώρα μας. Το Extinct ήταν άλλωστε μια αρκετά καλή κυκλοφορία, που βρήκε μάλιστα και ανταπόκριση από το κοινό, γι' αυτό και οι Πορτογάλοι ξεκίνησαν πριν από λίγες ημέρες το 5ο σκέλος της περιοδείας προώθησής του. Μαζί τους –για 1η φορά στην Ελλάδα– οι Σουηδοί symphonic metallers Eleine, καθώς και οι gothic doomsters The Foreshadowing από την Ιταλία, με ένα φτηνό εισιτήριο το οποίο έκανε ιδιαίτερα ελκυστικό το συναυλιακό πακέτο.
Πρώτους στο Κύτταρο θα βλέπαμε τους Eleine, που πρόσφατα κυκλοφόρησαν και το ομότιτλο ντεμπούτο τους. Θέλοντας και μη, τα βλέμματα έπεσαν πάνω στην τραγουδίστρια/μοντέλο (με όποια σειρά θέλετε) Eleine: η εμφάνισή της, εντυπωσιακή, ο δε ανατολίτικος χορός της σαγήνευσε το κοινό. Η μπάντα παίζει symphonic metal, με τον κιθαρίστα Rikard Ekberg να αναλαμβάνει τα growls και η Eleine τα καθαρά φωνητικά (όταν δεν χορεύει). Είχαν πάντως τρακ, κάτι που έγινε εμφανές στη σκηνική τους παρουσία. Δεν θυμάμαι επίσης ποτέ στο παρελθόν συγκρότημα να μιλάει στον κόσμο αποκαλώντας τον ...«people of Kyttaro Club»! Έτσι είδαν στο Facebook ότι λέγανε το club και θεώρησαν σωστό να μας αποκαλούν έτσι. Τα τραγούδια τους ήχησαν συμπαθητικά, αλλά σε έναν χώρο όπου ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, χρειάζονται περισσότερα για το κάτι παραπάνω. Στο τέλος μας κάλεσαν να τους συναντήσουμε και στην είσοδο για selfies. Κάποτε το λέγαμε φωτογραφίες…
Η συνέχεια είχε τους Foreshadowing, που επίσης κυκλοφόρησαν πρόσφατα νέα δουλειά, το Seven Heads Ten Horns, με εξώφυλλο από τον Seth Siro Anton (Septic Flesh), τον ίδιο δηλαδή άνθρωπο που σχεδίασε και το Extinct των Moonspell. Έχοντας την εμπειρία 4 κυκλοφοριών τους, οι Ιταλοί άφηναν τις doom συνθέσεις τους να μιλήσουν για εκείνους. Και, δίχως πολλά λόγια από τον τραγουδιστή τους Marco I. Benevento, πρόλαβαν στα 50 λεπτά που τους αναλογούσαν να παίξουν 8 τραγούδια, καλύπτοντας και τους 4 δίσκους –αν και οι περισσότερες επιλογές προέρχονταν από το πιο πρόσφατο άλμπουμ. Δεν ξέρω εάν πριν από αυτό το live είχαν οπαδούς στην Ελλάδα, πάντως μετά από αυτήν την εμφάνιση σίγουρα θα τους τσεκάρουν όσοι αγαπούν συγκροτήματα σαν τους Katatonia, Tiamat και My Dying Bride.
Οι Moonspell, τώρα, είχαν ήδη παίξει στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή, ενώ το Σάββατο θα εμφανίζονταν στην Κύπρο, αν δεν μεσολαβούσε η απεργία στα αεροδρόμια. Με μια μέρα επιπλέον ξεκούρασης, λοιπόν, τους περίμενα ορεξάτους και με κάποιες τουλάχιστον εκπλήξεις. Άλλωστε πριν μερικές μόλις ημέρες, η πιο γνωστή τους κυκλοφορία Irreligious (1996) ξαναβγήκε σε επετειακή βινυλιακή έκδοση, οπότε τους αναμέναμε να τιμήσουν ανάλογα αυτά τα 20 χρόνια του δίσκου.
Λίγα λεπτά μετά τις 22:30 ακούσαμε το "La Baphomette" και άρχισαν τη συναυλία με τα "Breathe (Until We Are No More)" και "Extinct". «Kalispera Hellas» από τον Fernando Ribeiro και, μετά το “Night Eternal”, ήρθε η ώρα για τα πρώτα τραγούδια από το Irreligious: το “Opium” και καπάκι το “Awake!” Το Κύτταρο ήταν πια στα όρια του sold-out, με ένα κοινό που φάνηκε ότι είχε δει ξανά στο παρελθόν τους Moonspell και συμμετείχε σε όλα τα τραγούδια, τόσο σε καινούρια όπως το ρυθμικό “Medusalem”, όσο και σε παλιότερα, όπως το “Ruin & Misery”.
«Ας καλέσουμε έναν φίλο στη σκηνή» είπε σε κάποιο σημείο ο Ribeiro: δεν ήταν άλλη από τη Maxi Nil (Jaded Star, ex-Visions Of Atlantis), με την οποία και τραγούδησαν μαζί το “Luna” –μάλιστα στη Θεσσαλονίκη είπαν και το "Scorpion Flower", το οποίο όμως δεν ακούσαμε στην Αθήνα. Εκτός από το Irreligious την τιμητική του είχε και το Wolfheart (1995), με το δωράκι για την Αθήνα να είναι το “Erotic Alchemy”, τραγούδι που σπάνια παίζουν οι Πορτογάλοι. Ο Ribeiro είχε τα κέφια του, μας μίλησε πριν από κάθε σχεδόν τραγούδι, ενώ ανέφερε και πάλι την ιδιαίτερη σχέση των Moonspell με τη χώρα μας. Έβγαλε δε και το ποδοσφαιρικό του απωθημένο, αναφέροντας ότι επιτέλους και η Πορτογαλία έχει κερδίσει το Euro!
Έχω δει τους Moonspell και σε φεστιβάλ, αλλά η μυσταγωγία του “Vampiria”, θέλει τον κατάλληλο φωτισμό, τη θεατρική ερμηνεία του Ribeiro κι ένα κλειστό club για να νιώσεις κι εσύ –έστω για λίγο– βαμπίρ. «Πλησιάζουμε προς το τέλος του set, θα φύγουμε για λίγο, θα φωνάξετε εσείς και θα επιστρέψουμε για το encore!», μας είπε γελώντας ο Ribeiro και με το “Αlma Mater” αποσύρθηκαν προσωρινά από τη σκηνή. Επέστρεψαν με το "Everything Invaded" και μία επιπλέον Extinct τζούρα ("The Future Is Dark"), ενώ έκλεισαν με το τραγούδι με το οποίο κατά κανόνα κλείνουν τα live τους, το "Full Moon Madness". Ευχαριστίες προς το κοινό, περισσότερες ευχαριστίες προς τα μέλη των Rotting Christ και Septic Flesh που ήταν κάπου ανάμεσα στο πλήθος και η συναυλία ολοκληρώθηκε, μετά από 100 περίπου λεπτά.
Στο πρόγραμμα, αναφερόταν ότι οι Moonspell θα έπαιζαν 90 λεπτά και η συναυλία θα τελείωνε 23:50 –ικανός χρόνος δηλαδή για να προλάβει κανείς τα μέσα μεταφοράς. Καθώς πάντως στεκόμουν κοντά στην πόρτα, είδα ότι, παρόλο που η ώρα είχε ξεπεράσει την προβλεπόμενη λήξη, ελάχιστοι ήταν όσοι έφυγαν για να προλάβουν. Αυτό λέει πολλά για το πώς περάσαμε, για μία ακόμη φορά, σε συναυλία των Πορτογάλων.
Setlist
Breathe (Until We Are No More)
Extinct
Night Eternal
Opium
Awake!
Last Of Us
Medusalem
Ruin & Misery
Luna
Malignia
Vampiria
An Erotic Alchemy
Ataegina
Alma Mater
Encore:
Everything Invaded
The Future Is Dark
Full Moon Madness
{youtube}gBNStYOb57c{/youtube}
