Εν μέσω καύσωνα, το να παρακολουθείς thrash συναυλία σε μικρό και κλειστό χώρο παρέα με υπερκινητικούς, τριχωτούς μεταλλάδες, είναι από μόνο του μια πολύ όμορφη εμπειρία, που σε γεμίζει με εικόνες και ηχοχρώματα ανυπολόγιστης αξίας. Κυρίως, βέβαια, σε γεμίζει με αλκοόλ, ιδρώτα, καμιά μελανιά και άπειρη εκτόνωση έντασης. Το πρώτο live των Havok στη χώρα μας δεν ήταν ούτε πολυαναμενόμενο, ούτε «talk of the town». Άλλωστε διαθέτουμε τόσες thrash revival μπάντες, ώστε υπερκαλύπτεται η ζήτηση του είδους. Θα μου πείτε, καμιά τους δεν έχει κυκλοφορήσει αλμπουμ αντίστοιχης αξίας με το Time Is Up (θα κάνετε μεγάλη χάρη στον εαυτό σας να το τσεκάρετε). Λεπτομέρειες…
Με 45 λεπτά καθυστέρηση, ανεβαίνουν στη σκηνή οι Crusifier, ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που έχτισαν τη ντόπια σκηνή, χωρίς όμως ποτέ να αναγνωριστούν. Και αν κρίνω από κάποια προβλήματα που είχαν με την απόδοση των κομματιών τους, μάλλον αδικούν τους εαυτούς τους. Με συμμορίτικη σκηνική παρουσία (κοπλιμέντο, θεωρώ, για μπάντα του είδους) και με τον ήχο να είναι δυνατός (όχι καθαρός), πέταξαν το thrash τους στα μούτρα της σχεδόν γεμάτης Death Disco. Το κοινό γούσταρε, ως 100% πιστό στον ήχο, αλλά το ίδιο το γκρουπ γκρέμισε ό,τι έχτισε με τα λάθη του στα τελευταία κομμάτια. Με πολλή δουλειά, κάτι γίνεται…
Οι Havok εμφανίζονται κατόπιν στη σκηνή, αλλά για full soundcheck –κάτι που σημαίνει ακόμα ένα μισάωρο αναμονής. Όταν όμως ακούγονται οι πρώτες νότες του "Point Οf No Return", ξεχνιούνται όλα. Η μπάντα σκοτώνει, παίζει το thrash όπως παλιά στο Αμέρικα και πολτοποιεί τα μυαλά μας, όπως μόνο οι μεγάλοι του είδους έχουν κάνει. Τα κομμάτια από το Unnatural Selection είναι μια χαρά, όμως αυτά του Time Is Up είναι απείρως καλύτερα και ο κόσμος αντιδρά μανιασμένα στην ακρόασή τους (μάλιστα, στο "Killing Tendencies" τραγουδάει και στίχους).
Η ένταση των φωνητικών και της lead κιθάρας ήταν ελαφρώς πιο χαμηλά, όμως είχε δοθεί αντίστοιχος χώρος στην Α Ν Ε Π Α Ν Α Λ Η Π Τ Η rhythm section των Nick Schendzielos (μπάσο) & Pete Webber (drums), γεγονός που ίσως βοήθησε στον εκτροχιασμό των θαμώνων. Το "Give Me Liberty… Or Give Me Death" κλείνει ιδανικά τη συναυλία, με τον Schendzielos να κάνει moshing μαζί με το κοινό και να κόβει βόλτες στον εξώστη της Death Disco, χωρίς –εννοείται– να χάνει νότα.
Μια συναυλία from the fans to the fans. Όπως πρέπει δηλαδή να γίνεται σε όλες τις revival περιπτώσεις…
{youtube}rZN6W_leTD0{/youtube}
