Είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστο να αναδύεται φρέσκια συναυλιακή δραστηριότητα στην πόλη σου, ειδικά αν αυτή κρίνεται επιτυχημένη και ανταποδοτική στην αποτίμησή της. Αποτέλεσμα της αγάπης των ιθυνόντων του ανεξάρτητου psych/prog/space rock δισκοπωλείου Sound Effect, το Side Effects είχε ως σκοπό της πρώτης του ημέρας να μας δώσει μία ανάμεικτη σκανδιναβική-εγχώρια γεύση για το τι συμβαίνει σε αυτές τις γωνίες του prog/psych γαλαξία των ημερών μας. Πράγματι, ο συνδυασμός των Αθηναίων symphonic/prog rock Methexis και των prog/space/kraut Agusa από το Μάλμε της Σουηδίας, αποδείχθηκε μία απολαυστική και ισορροπημένη πρόταση.
Η διοργάνωση είχε ενημερώσει πως το live θα αρχίσει αυστηρά στις 21.00, οπότε τα 20 λεπτά καθυστέρησης των Methexis φαντάζουν από φυσιολογικά ως λίγα για τα ελληνικά δεδομένα –χτυπάει πάντως ελαφρώς άσχημα σε αυτές τις περιπτώσεις έστω και η ακαδημαϊκώς χρονική ανακρίβεια. Ο κόσμος ήταν ακόμη λίγος στο Six d.o.g.s., συγκεντρωμένος κυρίως στον (πλουσιότατο) χώρο του merch, όταν το προσωπικό, φιλόδοξο project του Νικήτα Κίσσονα βγήκε στη σκηνή για να μας παρουσιάσει κομμάτια κυρίως από το περσινό concept album Suiciety.
Όπως προδίδει και το όνομα του σχήματος (η μέθεξις είναι αρχαιοελληνικός δραματικός όρος), η εμφάνιση είχε έντονο και αρραγή θεατρικό χαρακτήρα, όπως αρμόζει άλλωστε σε ένα αυθεντικά έντεχνο prog rock σόου. Η χρήση πολυποίκιλου οπτικού υλικού –από cult ευρωπαϊκές ταινίες, μέχρι εικόνες με ξεθωριασμένο, ασπρόμαυρο φόντο– εξυπηρετούσε ευγενικά τον σκοπό, όπως φυσικά και οι κοντρολαρισμένες ηχητικές μεταβάσεις, που θύμιζαν έντονα τους πρώιμους Genesis και τις πιο συμφωνικές στιγμές των Van Den Graaf Generator. Έχω την αίσθηση όμως πως ορισμένα σημεία δεν επέτρεψαν στο σχήμα να μεταφέρει αυτούσιο το καλλιτεχνικό του όραμα στο κοινό. Σε ορισμένες δηλαδή στιγμές, ένιωθα πως ο συναισθηματισμός που εκλυόταν από τις συνθέσεις και την ερμηνεία, μερικώς εκβιαζόταν και έφτανε στους κάτω από τη σκηνή παραμορφωμένος. Παράλληλα, η φιλότιμη προσπάθεια του Κίσσονα να υποστηρίξει φωνητικά που δεν έχει γράψει μόνο για τον ίδιο, δεν στάθηκε αρκετή. Η επίγευση λοιπόν, γλυκόπικρη: μπορεί να αναφάνηκαν οι φιλοσοφημένες αρετές που κατοικούν στο σύμπαν των Methexis, αλλά όχι αρκετά ώστε να αγγίξουν τη δυνητικά ολοκληρωμένη τους υπόσταση.
Τα τελευταία 5 χρόνια το σουηδικό progg έχει αρχίσει να απασχολεί ξανά τους υπόγειους μουσικούς κύκλους, με την έντονη δισκογραφική δραστηριότητα που αναπτύσσουν labels όπως η Transubstans των My Brother The Wind και Lucifer Was, η πιο «ποπ» Subliminal Sounds των Dungen και Amazing, αλλά και η νέα πρωταγωνίστρια Komun 2, στην οποία έχουν κυκλοφορήσει και τους δύο δίσκους τους οι headliners της βραδιάς. Οι Agusa σχηματίστηκαν το 2013, όταν άρχισαν να τζαμάρουν ως κουαρτέτο στην ομώνυμη περιοχή της σουηδικής εξοχής και, μέχρι σήμερα, έχουν γνωρίσει κάποιες αλλαγές στο ρόστερ τους: τα αρχικά μέλη Tobias Petterson (μπάσο), Mikael Ödesjö (κιθάρα) & Jonas Berge (όργανο) έχουν μείνει σταθερά, πλαισιωμένα πλέον από τον νέο ντράμερ Tim Wallander και το καθοριστικό για τον ήχο τους φλάουτο της Jenny Puertas.
Το κουιντέτο αυτό ανέβηκε στη σκηνή λίγο μετά τις 22.00, με φόντο ένα καλειδοσκοπικό, ψηφιακό ψηφιδωτό (τρανταχτό σημάδι για το μουσικό τους στίγμα), αλλά μπροστά σε σχετικά μικρότερο κοινό απ' ό,τι περίμενα να δω. Κι αν κάτι έγινε άμεσα εμφανές, είναι πως η ζωντανή εκδοχή των Agusa είναι αρκετά διαφοροποιημένη από το αποτύπωμα που αφήνει η στουντιακή επαφή. Δεν αναφέρομαι μόνο σε στοιχεία καθαρά ηχητικού χαρακτήρα –όπως για παράδειγμα στο γεγονός πως το φλάουτο έχει πια αποκτήσει πρωταγωνιστικό χαρακτήρα και δεσπόζει και σε συνθέσεις όπου δεν υπήρχε καν– αλλά και στην ευρύτερη προσέγγιση και διάθεση που σκορπάει η ζωντανή αλληλεπίδραση με το υλικό τους.
Αρχικά, όλα τα κομμάτια είχαν παρόμοια δομή: το φλάουτο ηχούσε ως σάλπιγγα εκκίνησης του ηχητικού πολέμου, προσδίδοντας στις εκτελέσεις μία παγανιστική, high-fantasy υφή. Σταδιακά, κατόπιν, έμπαιναν οι έξτρα στρώσεις των υπόλοιπων οργάνων, μέχρι να φτάσουμε σε μία πρώτη έξαρση, ακολουθούμενη από μία ελεγειακή σίγαση, η οποία προετοίμαζε την τελική, μερικώς αυτοσχεδιαστική, κορύφωση.
Υπήρχε λοιπόν ένας δομημένος, σχεδόν προβλέψιμος παρορμητισμός, που αντί να αναδεικνύει τις δυνητικά αυτοσχεδιαστικές τάσεις της μπάντας, τις έπνιγε σε μία ψυχεδελίζουσα ευφορία. Κι αυτό είναι το δεύτερο σημείο στο οποίο θέλω να σταθώ: επί σκηνής, οι space/ψυχεδελικές νόρμες των Agusa φάνηκαν να προκρίνονται δυσανάλογα και σε βάρος των prog/classic rock ευαισθησιών τους. Μια μίνι έκπληξη που δεν απογοήτευσε μεν, δημιούργησε όμως μία γιορτινή διάθεση ψυχικής ανάτασης που αντιστοιχεί περισσότερο σε νεοψυχεδελικά σχήματα των εποχών μας, παρά στο τελετουργικό μυστήριο ηδονής που περιμένεις να αντλήσεις από μία μπάντα με πιο ακονισμένες ηχητικές γωνίες.
Δεν θέλω πάντως να παρερμηνευθώ: το live των Agusa ήταν πραγματικά χορταστικό, απλώς διαφορετικό από εκείνο που θα περίμενε όποιος τους γνωρίζει από τη δισκογραφία. Η μεταδοτική ζεστασιά του ήχου, η όρεξη επικοινωνίας των Σουηδών με το κοινό καθώς και η αναδυόμενη, επιδημική ευδιαθεσία κυριάρχησαν στον «αέρα» του Six d.o.g.s. και αποτυπώθηκαν στον ενθουσιασμό του κόσμου. Ειδικά στο φινάλε της βραδιάς, όταν το σχήμα λύθηκε για πρώτη φορά στο καλύτερο κομμάτι της σύντομης πορείας του "Ganglat Fran Vintergatan", έδωσαν την εντύπωση πως θα μπορούσαν να το τραβήξουν όσο θέλουν, με τον κόσμο –εθισμένο στην πισάρικη, σχεδόν ποπ μελωδία του– να ζητάει συνεχώς κι άλλο.
Η 1η μέρα του Side Effects στέκεται λοιπόν ως μία πετυχημένη συναυλιακή απόπειρα, αν και είμαι βέβαιος πως η προσέλευση θα απογοήτευσε κάπως τους διοργανωτές. Ανέδειξε πάντως τις πιο υγιείς και αναζωογονητικές πτυχές του να κρατάς επαφή με τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα, στο είδος που αγαπάς.
{youtube}-mT0-sHEmsg{/youtube}
