Διαβάζω παλιές ανταποκρίσεις από συναυλίες των Candlemass. Ειδικά αυτή εδώ θα μπορούσε να θεωρηθεί και μίνι φεστιβάλ: Candlemass, Trouble, Ghost, Hell + Lord Vicar στο Fuzz, το 2011. Τότε μάλιστα οι Candlemass είχαν παίξει και ολόκληρο το Epicus Domicus Metallicus (1986) με τον αρχικό τους τραγουδιστή Johan Langqvist, ενώ στα υπόλοιπα κομμάτια είχαν τον Robert Lowe, που ύστερα από λίγο καιρό πήρε πόδι γιατί κρίθηκε «λίγος». Μερικά χρόνια μετά, οι Σουηδοί είναι ξανά στον δρόμο με επιλεγμένες συναυλίες, γιορτάζοντας 30 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας. Σε σχέση με την τελευταία φορά που τους είχαμε δει, στο μικρόφωνο βρίσκεται τώρα ο παλιόφιλος του γκρουπ Mats Leven (Therion, Malmsteen, Krux), ενώ για λόγους υγείας απουσίασε ο ηγέτης και μπασίστας Leif Edling, με τη θέση του να καταλαμβάνεται από τον Per Wiberg.
Λίγες μέρες πριν τη συναυλία υπήρχε η πατροπαράδοτη γκρίνια, ότι δίχως τον Edling αυτοί που θα βλέπαμε στον νέο συναυλιακό χώρο της Αθήνας –το Πειραιώς 117 Academy– δεν θα ήταν οι Candlemass, με τη μπάλα να παίρνει κατόπιν και την επιλογή του Mats Leven, αφού αρκετοί υποστηρίζουν ότι δεν ταιριάζει στο συγκρότημα. Επί του πρακτέου, με το εισιτήριο να ξεκινάει στα 16 ευρώ, θα περίμενα λίγο παραπάνω κόσμο: τελικά δώσαμε το παρών καμιά 500αριά άτομα, απολαύσαμε όμως κάθε λεπτό. Η πρώτη μου επίσης εντύπωση από το Πειραιώς 117 Academy είναι άκρως θετική, αλλά καλύτερα να περιμένουμε λίγο ακόμα για να διαπιστώσουμε τις πλήρεις δυνατότητες του χώρου.
Δίχως support και ακριβώς στις 9:30, οι Lars Johansson & Mats "Mappe" Björkman στις κιθάρες συν τον (με γυρισμένη πλάτη σε μας) Per Wiberg στο μπάσο παίζουν το “Marche Funebre”, για να βγει κατόπιν στη σκηνή ο Mats Leven και να μας πει το “Dark Reflections”. Μπορεί πράγματι να μην είναι ο «καλύτερος» τραγουδιστής που είχαν ποτέ οι Candlemass, πάντως για εμένα είναι ο «ιδανικότερος» για τη συγκεκριμένη θέση: για τις φωνητικές του άλλωστε ικανότητες ποτέ δεν υπήρχε αμφιβολία, το βασικότερο όμως που διαπίστωσα είναι η χημεία ανάμεσα σε αυτόν και στο συγκρότημα, πράγμα λογικό αφού η σχέση τους κρατάει (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) από το 1995.
Καθώς δεν υπήρχε νέα κυκλοφορία προς υποστήριξη, η συναυλία ξετυλίχθηκε ως ένα άτυπο best of, με τραγούδια π.χ. όπως το “Bewitched”, το “Mirror Mirror” και το “The Dying Illusion” να δεσπόζουν στη setlist. Σε κάποια στιγμή ο Leven μας ανέφερε ότι παίζουν τόση ώρα και ακόμα δεν είχε ακουστεί κάτι από το Epicus Domicus Metallicus, το λογότυπο του οποίου υπήρχε και σαν φόντο πίσω από τα ντραμς –ρωτώντας μας έτσι εάν θέλουμε να ακούσουμε κάποιο κομμάτι από εκεί. Φυσικά και του είπαμε ναι. Και για αρχή ακούσαμε το “Under The Oak”, για να ακολουθήσουν και άλλα στη συνέχεια.
Από εκεί και πέρα, άρχισε το πάρτυ στο Πειραιώς 117 Academy, όσο αδόκιμος κι αν δείχνει ο όρος για το doom metal που παίζουν οι Σουηδοί: “At The Gallows End” με τον κόσμο να τραγουδάει κάθε στίχο και κλείσιμο με το Crystal Ball”, με το συγκρότημα να αποχωρεί έχοντας παίξει για 60 λεπτά. Μια φωνούλα μέσα μου άρχισε να λέει κάτι για «αρπαχτή-αρπαχτή», σταμάτησε όμως όταν ξαναβγήκαν για άλλα 30 περίπου λεπτά, αρχικά με το “Prophet”, με τη συνέχεια να περιλαμβάνει το “A Sorcerer’s Pledge”, στο οποίο ξεκίνησε ένα sing-along από 500 άτομα, που συνεχίστηκε ακόμα και όταν οι επί σκηνής πρωταγωνιστές αποχώρησαν ξανά. Φυσικά δεν θα μπορούσε να τελειώσει έτσι η συναυλία, δίχως δηλαδή το “Solitude”: με αυτόν έτσι τον ύμνο και μετά από 90 συνολικά λεπτά, οι Candlemass ολοκλήρωσαν τη φετινή τους εμφάνιση στην Αθήνα.
Ο οπαδός έχει λοιπόν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος για το έτος 2016. Το νέο EP των Candlemass θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι, ο Leif Edling ξεκινά καινούριο σόλο project με το όνομα The Doomsday Kingdom (πρόσφατα ακούσαμε μάλιστα κι ένα δείγμα), ενώ το συγκρότημα δείχνει συναυλιακά ενεργό και σε φόρμα, με τον Mats Leven να έχει πια δέσει απόλυτα με τους υπόλοιπους. Ας είναι καλά στην υγεία του ο Edling και ας μην τον βλέπουμε live. Δεν πειράζει και τόσο…
{youtube}EAWOJ8uthk0{/youtube}
