Οι Parquet Courts ήταν πολύ καλοί προχθές το βράδυ στο ιστορικό υπόγειο των Εξαρχείων: χάρμα να τους ακούς, μα και χάρμα να τους βλέπεις εκεί πάνω στη σκηνή. Ελέω εκλογών βέβαια (έστω και ελέω ...αποχής), μα και λόγω του We're Loud Festival που διεξαγόταν παράλληλα στο Κύτταρο, δεν ήρθε πολύς κόσμος να τους δει. Δεν ήρθε πάντως και λίγος –και υπάρχει τέλος πάντων και μια ευρύτερη συζήτηση εδώ, για το αν αυτό είναι ούτως ή άλλως το κοινό μιας τέτοιας μπάντας στην Ελλάδα. Πάντως εκείνοι του έδωσαν και κατάλαβε, σε μια εξαιρετική indie rock συναυλία, με punk αρώματα.
Τις διεργασίες ξεκίνησαν οι Nerrves, ένα αθηναϊκό γκαραζοπάνκ σχήμα με μόλις 2 χρόνια ζωής, που πρόσφατα μετεξελίχθηκε από τρίο σε κουαρτέτο. Σημαντική κίνηση, όπως αποδείχθηκε, αφού τα πλήκτρα του Jiomy –με το αμάνικο μπλουζάκι Led Zeppelin να κάνει ένα κάποιο statement– έδωσαν ανάσες ζωής σε κρίσιμα σημεία του σετ, όπου το πράγμα έδειχνε να ναυαγεί θεαματικά. Αυτό, μαζί με τον ενθουσιασμό και το νεύρο που επέδειξαν, κράτησε τουλάχιστον τα προσχήματα για ένα συγκρότημα το οποίο ναι μεν κακόπαθε από τον θολό ήχο, μα έδειξε πως του λείπουν σημαντικά χιλιόμετρα και ότι χρειάζεται να βρει λύσεις: και για τα ισχνά φωνητικά του ντράμερ, μα και για το ότι δεν μπορέσαμε να αντιληφθούμε την παραμικρή ρυθμική/μελωδική εναλλαγή από κομμάτι σε κομμάτι.
Οι Parquet Courts βγήκαν με μια αμηχανία, την οποία έκαναν ακόμα πιο έκδηλη τα μάλλον άστοχα αστεία που ξεκίνησε να κάνει ο (κιθαρίστας/τραγουδιστής) Austin Brown, σε μια απόπειρα να σπάσει έναν πάγο, ο οποίος όμως δεν υπήρχε στις τάξεις του κόσμου. Déjà vu, γιατί όσοι είχαν πάει στο An και πριν 2 χρόνια, θα θυμούνται ίσως ότι πάλι μουδιασμένα ξεκίνησαν και τότε (δες εδώ). Μόλις πάντως το έκλεισε και πιάσανε τα όργανα, η βραδιά κερδήθηκε κυριολεκτικά από την πρώτη νότα. Το κελαρυστό indie rock των Αμερικανών ανέλαβε δράση, βγήκαν μπροστά οι garage αναφορές και το γούστο τους για το βρετανικό punk, άρχισαν τα κόλπα με τις κιθάρες και τα λικνίσματα πάνω στη σκηνή και οι πρώτες σειρές πήραν φωτιά.
Η μπάντα έχει κερδίσει σε δέσιμο συγκριτικά με την προηγούμενη αθηναϊκή της συναυλία, φάνηκε δε να βρίσκεται στον αστερισμό του περσινού της άλμπουμ, Content Nausea, παίζοντας πιο στρογγυλά και κοφτά μα διόλου λιγότερο «βρώμικα» –μας παρουσίασε μάλιστα κι ένα κομμάτι από το επερχόμενο ΕΡ. Κινητήριος μοχλός πολλών από όσα ακούσαμε ήταν ο ντράμερ Max Savage, αυτό το κουλ τυπάκι με το Guided By Voices t-shirt και την τόση ευρηματικότητα στους ρυθμούς. «Ψυχή» βέβαια των Parquet Courts παραμένει ο Andrew Savage (φωνητικά, κιθάρα): κάθε που αναλάμβανε το μικρόφωνο, το νευρώδες, punk καταβολών ύφος του τον μετέτρεπε σε φλογισμένο πάστορα του ατίθασου rock 'n' roll, ικανό να ανεβάσει τη συνολική απόδοση των συνοδοιπόρων του μια ταχύτητα πάνω.
Την παράσταση πάντως έκλεψε τελικά ο Brown, με το γλωσσόφιλο το οποίο αντάλλαξε με τον κινητικό, στιβαρό μπασίστα Sean Yaton. Ήρθε δε σε ένα σημείο όπου οι Parquet Courts είχαν πλέον γίνει καταιγιστικοί, κορυφώνοντας τη δυναμική τους και οδηγώντας το An Club σε δικαιολογημένο παροξυσμό, έστω κι αν οι παλιότεροι δεν έχασαν τον κάργα Pavement χαρακτήρα αρκετών σημείων του σετ. Τους χαρήκαμε πραγματικά το Σάββατο όσοι βρεθήκαμε στο live, πολύ περισσότερο θα έλεγα μάλιστα –από την προσωπική μου σκοπιά μιλώντας– απ' όταν ακούμε τους τίμιους, συμπαθείς μα όχι σπουδαίους δίσκους τους.
{youtube}VsZiOtqvWoc{/youtube}
