Τι κοινό είχαν οι συναυλίες των Korn, Manic Street Preachers και Black Label Society; Ήταν από καλές μέχρι πολύ καλές συναυλίες, με τη μόνη διαφορά ότι τις παρακολούθησαν λίγοι. Όλες δε, πραγματοποιήθηκαν στο Terra Vibe. Στο οποίο η απόσταση από την Αθήνα και τα έξοδα μετακίνησης επιδρούν κάποιες φορές αρνητικά για να πάει παραπάνω κόσμος. Στους Black Label Society, πάντως, όσοι ήταν να πάνε, πήγανε. Και κάπου μέσα στην Αθήνα να γινόταν η συναυλία, δηλαδή, το πολύ-πολύ να είχε +200 άτομα. Στο κοινό υπήρχαν φανατικοί του γκρουπ, αρκετοί μουσικοί, καθώς και οπαδοί του Zakk Wylde, που είχαν έρθει για να απολαύσουν κυρίως εκείνον.
Τη βραδιά άνοιξαν οι Potergeist, το swamp metal/heavy rock συγκρότημα που συχνά-πυκνά παίζει support σε διάφορους διεθνείς προσκεκλημένους, όπως για παράδειγμα έκαναν και στην πρόσφατη εμφάνιση των Corrosion Of Conformity. Με λίγο πιο «βρώμικο» ήχο από ότι ίσως να ήθελαν, μας παρουσίασαν τραγούδια κυρίως από την 4η κυκλοφορία τους Crocodile Tears –δίχως να παραβλέψουν όμως και τις παλιότερες κυκλοφορίες τους– ενώ στο “The Preacher And The Witch” τους συνόδευσε στα φωνητικά η Mighty N. Μας αποχαιρέτησαν μετά από 40 λεπτά και στην παρέα μου προστέθηκαν μουσικοί από διάφορες μπάντες, το θέμα συζήτησης των οποίων ήταν κυρίως οι εντυπωσιακοί Marshall ενισχυτές που είχαν μαζί τους οι Black Label Society. Προσπαθούσαν να μαντέψουν πόσους θα χρησιμοποιούσαν τελικά για τη συναυλία, και έκαναν πλάκα λέγοντας ότι, εάν τους άνοιγαν όλους, με το πρώτο κιόλας ριφ θα βρισκόμασταν στην έξοδο από την ένταση!
Ένα τεράστιο πανό με το σήμα των Black Label Society κάλυψε τη σκηνή και, λίγο μετά τις 22:00, ακούσαμε από τα ηχεία το “Whole Lotta Love”/“War Pigs”. Το πανό κατόπιν πέφτει και “The Beginning… At Last”, με τον Zakk Wylde να βρίσκεται στη μέση της σκηνής, μπροστά από το σήμα κατατεθέν μικρόφωνο με τα κρανία. Από τις πρώτες κινήσεις του, μας έδειξε γιατί είναι «guitar god», αλλά και γιατί θεωρείται και λίγο γραφικός. Όταν έχει δηλαδή τις Gibson στα χέρια του, είναι αυτό που ξέρουμε όλοι, τόσο από τον Ozzy, όσο και από την προσωπική του καριέρα. Αλλά όταν έκανε την κλασική κίνηση του... King Kong όταν χτυπάει το στήθος του, την πρώτη φορά γελάς, τη δεύτερη όμως λες τι κάνει τώρα αυτός!
Στο μουσικό κομμάτι, τα πρώτα τραγούδια των Black Label Society ήταν και τα πιο heavy τους (“Funeral Bell”, “Bleed For Me”, “Heart Of Darkness”, “Suicide Messiah”), τα οποία ο Zakk «τράβηξε» μάλιστα λίγο παραπάνω. Σε κάποια στιγμή, μας παρουσίασε και το συγκρότημα του. Από τα περίπου 3 λεπτά που μας μιλούσε, ωστόσο, το μόνο που κατάφερα να καταλάβω ήταν κάτι σε brother: είχε πάρει τη «βλάχικη» προφορά του, με αποτέλεσμα κανείς να μην πιάσει τι στο καλό έλεγε.
Μετά από το κιθαριστικό σόλο του και το “Godspeed Hellbound” είχε έρθει η ώρα για τις καλύτερες στιγμές του live. Ένα μικρό πιάνο έκανε την εμφάνισή του στη σκηνή και ακούστηκε, για αρχή, το “Angel Of Mercy”. Ύστερα, ο Zakk Wylde κάθισε ο ίδιος στο πιάνο, και, ενώ δύο πανό με τη μορφή του αγαπημένου του φίλου Dimebag Darrell είχαν καλύψει τους ενισχυτές, μας έπαιξε το “In This River”, για το οποίο και δίκαια καταχειροκροτήθηκε από τα 1200-1500 άτομα που βρίσκονταν στο Terra Vibe. Δίχως να υπάρχει το παραδοσιακό encore, η συναυλία ολοκληρώθηκε μετά από «σκάρτα» 80 λεπτά με το “Stillborn”.
Για το τέλος, μπαγκέτες, πένες και πετσέτες μοιράστηκαν στο κοινό, ο Zakk Wylde πήγε και χαιρέτησε όσους ήταν στην πρώτη σειρά, ενώ ακολούθησε κι ένα μεγάλο αγκάλιασμα από όλη τη μπάντα, καθώς για τον Wylde δεν είναι απλά η μπάντα του –όπως λέει συνέχεια– αλλά «family».
Ήταν η 3η φορά που είδα τους Black Label Society, ενώ στην παρέα υπήρχαν και άτομα που τους έβλεπαν για πρώτη φορά. Η γενική αίσθηση, λοιπόν, περιγράφεται ως «καλά ήταν, αλλά δεν τρελαθήκαμε κιόλας». Με 14 τραγούδια και 80 σκάρτα λεπτά μάλλον δεν κάνεις για headliner, μήπως όμως δεν έχουμε δει και χειροτέρα;
{youtube}FnYO2KFkFZc{/youtube}
