Ο μήνας του Ιουνίου είναι ο ορισμός της «καυτής συναυλιακής περιόδου» για τη χρονιά που διανύουμε. Μέσα σε διάστημα 11 ημερών διοργανώνονται 10 –ναι, καλά ακούσατε– σπουδαία events με ξένους αλλά και Έλληνες καλλιτέχνες, που έχουν αποσπάσει σημαντικό μερίδιο προσοχής. Τα απανταχού πηγαδάκια εστίασαν στη συναυλία των Shellac, όπως και στο διήμερο του Plisskën Festival, αναζητώντας τους κύριους ανατρεπτικούς παράγοντες αναφορικά με την επίσκεψη των Goatsnake. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η συναυλία μεταφέρθηκε μια μέρα αργότερα από την ανακοινωθείσα ημερομηνία, καθώς συνέπιπτε με την εμφάνιση των ομοϊδεατών τους Electric Wizard στη 2η Plisskën ημέρα.
Η ανακοίνωση, ωστόσο, δεν αποτέλεσε σημαίνον γεγονός για τα stoner/doom πεπραγμένα, παρά το πλέον πανίσχυρο πακέτο στις εντυπώσεις όσων παρακολουθούν στενά την άνθιση της ελληνικής σκηνής: για να ανοίξουν την εμφάνιση των Goatsnake επιλέχθηκαν οι Omega Monolith, η σταδιακή άνοδος των οποίων αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός, που επιβεβαιώνεται με κάθε νέα παρουσία τους σε τοπικές διοργανώσεις. Δεν είναι τυχαίο πως η αποστομωτική τους εμφάνιση στο πλευρό των Stephen O'Malley & Aluk Todolo συγκλόνισε τον υπογράφοντα σε βαθμό που παρέκαμψε τη headline συναυλία τους στο An Club –ελέω έκδηλης ανησυχίας για την ασταθή δυναμική που κάθε τόσο παρατηρείται στον εν λόγω χώρο. Χρειάστηκαν 2 ολόκληροι μήνες να μαζέψουμε κουράγια για να τους ξαναδούμε ζωντανά, καθώς μια παρουσία κατώτερη του τέλειου θα αμαύρωνε αναμνήσεις οι οποίες διατηρούνται ανέπαφες από κάθε αρνητική εμπειρία.
Παρά τις όποιες αμφιβολίες, λοιπόν, μοναδικό μελανό σημείο αποτέλεσε η πενιχρή προσέλευση ενός κοινού που στη συντριπτική του πλειονότητα έτρεφε αποκλειστική αναμονή για την είσοδο των Αμερικάνων πρωταγωνιστών της βραδιάς. Τι κι αν οι κιθάρες ύψωσαν ένα επεκτεινόμενο ηχητικό τείχος ή τα τύμπανα διαποτίστηκαν με πλούσια φαντασία; Οι Omega Monolith μεγαλούργησαν ενώπιον φίλων και συγγενών, αναδεικνύοντας τη συνταρακτική τους απόδοση εν μέσω πολυεπίπεδων εφέ, περίτεχνων πεταλιών, αλλά και ρυθμικών θεμάτων που λειτουργούν ως αυτόνομο όργανο, αντί να υπηρετούν την υπόλοιπη μουσική. Είναι θαυμαστό πώς δύο άτομα δύνανται να αναπαράγουν έναν τόσο γεμάτο και συνάμα μεστό ήχο –σε σημείο που δεν θα ήταν υπερβολή αν τους χαρακτηρίζαμε ως τους Έλληνες Black Cobra, παρά την ευνόητη χιλιομετρική διαφορά σε ύφος.
Η ώρα πλησίαζε 11 όταν διαπιστώσαμε πως η προσέλευση για τους προσφιλείς Αμερικάνους αποδείχθηκε ευνοϊκότερη των προσδοκιών. Έπειτα από ένα σύντομο διάλειμμα για καθαρό αέρα, η είσοδός μας στο An βρήκε σημαντικό πλήθος κόσμου, που αδημονούσε για μια εμφάνιση γεμάτη με περίσσιο groove, τσαγανό και διάθεση αρκούντως εύθυμη, ώστε να κλείσει μια επιτυχημένη περιοδεία με τον πιο εορταστικό τόνο. Άλλωστε, πέραν του ότι η Αθήνα αποτελούσε τον τελευταίο σταθμό της περιοδείας τους, η ημερομηνία συνέπιπτε με τα γενέθλια του Greg Anderson, ο οποίος έμοιαζε πλήρως αποφασισμένος να απολαύσει κάθε δευτερόλεπτό του επί σκηνής. Οι συχνές αναφορές στο μικρόφωνο, το οικογενειακό κλίμα στον χώρο, αλλά και η τούρτα που έκανε την εμφάνισή της στο encore αποτέλεσαν μερικά από τα διάσπαρτα highlights που εμπλούτισαν μια χορταστική setlist διάρκειας μιάμισης (περίπου) ώρας.
Αναφορικά με την παρουσία των Goatsnake, κάθε μέλος τους φάνταζε με τη σειρά του ξεχωριστό. Ο Pete Stahl στάθηκε ως η ουσιαστικότερη περσόνα της βραδιάς, βιώνοντας κάθε τελευταίο λεπτό επί σκηνής, γονατίζοντας, τρεκλίζοντας ή φυσώντας μια φυσαρμόνικα σε όσα σημεία ήταν αναγκαία η παρέμβασή του. Αποδεικνύοντας πως αποτελεί έναν από τους χαρισματικότερους frontmen του stoner/doom ιδιώματος, δεν έχανε ευκαιρία να χρωματίσει την παρουσία του με έκδηλη θεατρικότητα, ραμμένη στο πετσί του εμφατικού του ρόλου. Κάθε κίνησή του ακολουθούσε πιστά τον ρυθμό της μουσικής διατηρώντας σε απόλυτη αρμονία τη σκηνική εικόνα, ενόσω Sabbath-ικές πενιές απλώνονταν διάχυτες μέσω των λίαν αρκούντως fuzzy παραμορφώσεων.
Αλλά και οι υπόλοιποι παρέμειναν εξίσου σταθερά στον ρόλο τους. Μπορεί ο Stahl να μετουσίωνε κάθε μελωδία σε εκφραστικές κινήσεις, αλλά o Greg Anderson απέδιδε στιβαρά κάθε μονολιθικό riff, ενόσω η rhythm section υποστήριζε άριστα τον πηγαίο παλμό των συνθέσεων. Ο νέος μπασίστας Scott Renner μοιάζει να έχει αφομοιωθεί πλήρως στο σύνολο, με τις χορδές του να τραντάζονται δυναμικά και τον ιδρώτα να κυλά αδιάκοπα, ήδη από τα πρώτα λεπτά του live. Τι κι αν η παρούσα σύνθεση των Goatsnake είναι η αυθεντική κατά τα 3/4 της; Σπάνια συναντάται ανάλογη χημεία σε συγκρότημα, ιδιαίτερα όταν η εμπειρία του αποκρύπτει ωριμότητα ετών, σμιλευμένη από αμυχές και νύχτες γεμάτες από κάθε ειδών οινοπνεύματα.
Μοναδικό προσωπικό παράπονο αποτέλεσαν οι επιλογές της setlist καθ' αυτές. Παρότι το Black Age Blues φαντάζει ως η καλύτερη φετινή κυκλοφορία του είδους, το γεγονός πως παρουσίασαν τα 6 από τα 9 κομμάτια του παραμένει μια ελαφρά υπερβολή. Τα "IV" και "El Coyote" σίγουρα μας έλειψαν, ειδικότερα από τη στιγμή που περιλαμβάνονταν στις πρόσφατες εμφανίσεις του σχήματος, ενώ μεγάλη μερίδα του κοινού έδειξε άγνοια για το νέο υλικό, που κυκλοφόρησε (επίσημα) στις 2 Ιουνίου. Από την άλλη, πιασάρικες στιγμές τύπου "Elevated Man" δεν θα μπορούσαν παρά να θορυβήσουν ακόμα και τον πιο δύσπιστο παρευρισκόμενο, ενώ τα παλιά και νέα κομμάτια έμοιαζαν να λειτουργούν άριστα σε ροή, κλιμακώνοντας σταδιακά την απαιτούμενη ένταση.
Πόσες φορές είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε ζωντανά κραταιούς ηγέτες αυτού του ήχου; Εντούτοις, ελάχιστοι νεότεροι επέλεξαν να τιμήσουν τη βραδιά: οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι διήνυαν εμφανώς την τρίτη δεκαετία της ζωής τους. Το stoner/doom ρεύμα που επικρατεί στη χώρα μας εστιάζει κυρίως σε νεότερους καλλιτέχνες παρά σε εδραιωμένα ονόματα, έτσι ώστε τα 300 άτομα που παραβρέθηκαν στο An να φαντάζουν ευχάριστη έκπληξη για τα αθηναϊκά δεδομένα. Το μακροσκελές διάλειμμα από την ενεργό δράση, όπως και το ότι το Black Age Blues αποτελεί μια κυκλοφορία πολύ πρόσφατη ακόμα στην επικαιρότητα, μάλλον στοίχισαν σημαντική μερίδα κοινού στη πρώτη επίσκεψη των Goatsnake στην Ελλάδα.
Πόσο μάλλον όταν οι Electric Wizard παρέδωσαν σώμα και νου στο Plisskën, σε μια εξωπραγματική εμφάνιση, η οποία στέρησε αρκετούς υπάρχοντες οπαδούς για οικονομικούς καθαρά λόγους.
Setlist:
Slippin The Stealth
Flower of Disease
The Orphan
Black Age Blues
Elevated Man
Graves
The Dealer
Trower
A Killing Blues
Mower
Innocent
Coffee & Whiskey
House of the Moon
{youtube}Sgleipc2jBs{/youtube}
