Τον τελευταίο καιρό, δεν είναι πολλές οι συναυλίες για τις οποίες να νιώθει κανείς ότι τ' άστρα και οι πλανήτες βρίσκονται σε τέτοια ευθυγράμμιση με τα μέσα μας, ώστε μας ωθούν να τις παρακολουθήσουμε σχεδόν αντανακλαστικά. Τέτοια ήταν η εξαιρετική εμφάνιση των My Sleeping Karma το Σάββατο, ενός γερμανικού κουαρτέτου που υπηρετεί το ευρύτερο φάσμα του ψυχεδελικού stoner rock με περίσσιο ζήλο και αφοσίωση, τόσο στον ήχο, όσο και στην απόδοσή του στα live.
Παίρνοντάς τα όμως όλα από την αρχή, οι πατριώτες μας Reversed Nature βγήκαν στη σκηνή του An Club λίγο μετά τις 9 το βράδυ, παρουσιάζοντας τον αργόσυρτο, bluesy/stoner ψυχεδελικό τους οχετό. Πρέπει να έπαιξαν περίπου 3 ή 4 συνθέσεις αρκετά μεγάλης διάρκειας, δίχως σημαντικές διαφοροποιήσεις στη δομή και στο ηχόχρωμά τους. Η κατάθεσή τους μου φάνηκε περισσότερο σαν jam ή άσκηση ύφους και ομολογώ πως δεν με κέρδισε –χώρια ότι ο ήχος ήταν αδικαιολόγητα δυνατός και χωρίς καμιά ισορροπία, ειδικά από τη στιγμή που το club δεν είχε ακόμα γεμίσει με κόσμο. Τι κι αν το θέμα ήταν η προθέρμανση για το όνομα της βραδιάς; Από ένα σημείο κι έπειτα, αυτό που προσέφεραν οι Reversed Nature ήταν από στατικό και ενοχλητικό έως πληκτικό. Σε ελάχιστες στιγμές διέθεταν τη στιβαρότητα που θα επιθυμούσα σε ένα τέτοιου είδους γκρουπ.
Το βασικό τους έλλειμμα ήταν κατά τη γνώμη μου η παντελής απουσία δυναμικών στις εντάσεις τους: ακόμα κι ένα ευφάνταστο drone χρειάζεται τον τρόπο του για να απογειώσει τον συνειδητό ακροατή. Θα τους προτιμούσα λοιπόν πιο κοντά στα ηχητικά μονοπάτια που χάραξαν γκρουπ όπως οι Grails και οι Sunn O))), παρά σε κάτι-που-μοιάζει-με-κάτι-άλλο-αλλά-δεν-ξέρουμε-πώς-να-το-κάνουμε-ακριβώς. Όταν βέβαια εισήλθαν σε συνθέσεις βασισμένες στα riff, κάτι φάνηκε να συμβαίνει. Παρ' όλα αυτά, η γυναικεία φωνή δεν προσέφερε κάτι παραπάνω στο όλο εγχείρημα, ακουγόταν σαν να αυτοσχεδίαζε διαρκώς. Ακόμα κι αυτά τα 45 περίπου λεπτά του support σετ τους, μου φάνηκαν αιώνας.
Μισή ώρα αργότερα, όλα ήταν έτοιμα για τους My Sleeping Karma. Να σημειώσουμε πως η καλαίσθητη soul/funk που έβγαινε από τα ηχεία του An Club σε σχετικά χαμηλή ένταση στο μεσοδιάστημα, ήταν ό,τι έπρεπε για να καθαρίσουν τ' αυτιά μας με ένα διαφορετικό άκουσμα. Η σκηνή ετοιμάστηκε, το γκρουπ εμφανίστηκε, σφιχταγκαλιάστηκαν σε κύκλο χαμογελώντας και ευθύς αμέσως παρέδωσαν μαθήματα δεσίματος, ήχου, δυναμικών, ατμόσφαιρας και στιβαρότητας. Έχοντας τη γκρούβα και τα riff των Black Sabbath στην ηχητική τους παλέτα, αλλά και τη μυσταγωγία των Tool (δίχως βέβαια τις χαρακτηριστικές τους πολυρρυθμίες), οι My Sleeping Karma εκτόξευσαν μία αλληλουχία από ηλεκτρισμένα διαγαλαξιακά mantras με απαράμιλλη «γερμανική» τελειότητα. Με παύσεις, σκηνοθεσία στα κομμάτια τους και έναν ήχο που όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και πιο απολαυστικός και ισορροπημένος, η εμφάνιση τούτη έμελλε να είναι αξιομνημόνευτη.
Με σαμανική επιμονή και μυσταγωγική διάθεση, οι My Sleeping Karma πέρασαν σχεδόν απ' όλη τους τη δισκογραφία track by track, με απόλυτη φυσικότητα. Ευδιάθετοι και χαμογελαστοί, μπάντα και κοινό ύφαναν έναν καμβά άπειρης ευγνωμοσύνης και μεταξύ τους συντονισμού, χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια ή αγκύλωση. Το οπτικό υλικό που έφτυνε ένας προτζέκτορας πίσω από το γκρουπ (είχε αρχίσει τις προβολές ήδη από το σετ των Reversed Nature), συνόδευσε ιδανικά το ηχητικό μας ταξίδι, αποτυπώνοντας εικόνες μιας «διευρυμένης συνειδητότητας», με τα om και τους ιερούς ελέφαντες να παρελαύνουν αδιαλλείπτως στην άυλη οθόνη.
Πίσω στη μουσική, οι μελωδικές γραμμές ήταν καθάριες και λεπτομερείς: κάπως έτσι τις ξεδίπλωνε ο κιθαρίστας Seppi, αυτή η γραφική φιγούρα του οποίου το χαμόγελο και η καλή διάθεση γέμιζε τις καρδιές μας με φως και συμπάθεια. Τα ρυθμικά, άλλοτε πληθωρικά και περίτεχνα (φέρνοντας στ' αυτιά μας το drumming του Danny Carey ή του Josh Freese), άλλοτε σταθερά και γκρουβάτα (με την επιμονή των Massive Attack και όλης της ρυθμικής αγωγής της «trip hop» παράδοσης να επιστρατεύεται), δημιουργούσαν μία πολύ επιθυμητή ατμόσφαιρα. Ακόμα, δεν ήταν λίγες οι φορές που ο ήχος γινόταν πιο μεταλλικός ή πιο rock, τηλεμεταφέροντάς μας στην περιοχή που οικοδόμησαν με κόπο γκρουπ όπως οι Ozric Tentacles και οι Hawkwind. Απότισαν έτσι τον δικό τους φόρο τιμής οι My Sleeping Karma στους προπάτορες του βαρέως ψυχεδελικού ήχου.
Καθώς προχωρούσε η βραδιά, τίποτα δεν έμοιαζε να χωλαίνει ή να δυσκολεύει την έκβαση της εξαιρετικής αυτής συναυλίας. Είτε επρόκειτο για δυναμικά riffs συνοδευόμενα από τα hammond και τις synth ατμόσφαιρες του ακροβολισμένου αφανή ήρωα στο δεξί μέρος της σκηνής, είτε για τις πυκνές ηλεκτρισμένες ατμόσφαιρες που φλέρταραν και με το post-rock και με το stoner, αλλά και με την psych παράδοση του kraut, όλα είχαν τον λόγο ύπαρξής τους σ' αυτό το τόσο πλούσιο ηχητικό αμάλγαμα. Κοιτάζοντας γύρω μου, έβλεπα μόνο ικανοποιημένα πρόσωπα να χαμογελούν και σώματα να λικνίζονται, κάνοντάς μας όλους μια χαρούμενη και «παλλόμενη» παρέα. Σαν να επρόκειτο για εκείνο ακριβώς το νανούρισμα που αποζητά το karma μας για να αφυπνιστεί όμορφα και να μας μη μας φέρει κακά μαντάτα. Όχι, μόνο το ότι υπάρχει ελπίδα, την οποία και φέρει η μουσική.
Με το βασικό σετ να κρατάει γύρω στη 1 ώρα και μ' ένα encore 20 λεπτών επιπλέον, οι My Sleeping Karma έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό απνευστί και όλοι όσοι βρεθήκαμε στο An Club το εισπράξαμε και με το παραπάνω. Τέλειος ήχος, άψογη επιλογή και αλληλουχία κομματιών, μοναδική ατμόσφαιρα και μία γλυκιά αίσθηση ικανοποίησης μετά το τέλος της συναυλίας. Δεν είναι τυχαίο πως και το merchandise της μπάντας (μπλουζάκια κλπ.) έγινε καπνός μετά το πέρας της εμφάνισης. Δεν χρειάζεται επομένως πολλή σκέψη ή συζήτηση: όταν ένας καλλιτέχνης το κάνει καλά, ανταμείβεται γι' αυτό σε όλα τα επίπεδα. Και κυρίως, με την αγάπη και τη στήριξη του κοινού. Τι άλλο μπορεί να να επιζητά ένας δημιουργός;
{youtube}zHWV2PN_Mpw{/youtube}
