Το πιο αναπάντεχα επιτυχημένο live της μέχρι τώρα συναυλιακής χρονιάς; Έτσι ακριβώς!
Όταν πληροφορήθηκα πριν κάποιους μήνες την έλευση των Four Owls, προβληματίστηκα ως προς το βιώσιμο της επιλογής του συγκεκριμένου ονόματος. Το πέρασμα όμως της πόρτας του Gagarin το βράδυ του Σαββάτου, έδειξε άλλα πράγματα. Εντελώς άλλα πράγματα, για να μην παρεξηγηθώ. Ήταν βλέπετε τόσος ο κόσμος στο κάτω επίπεδο μα και στον εξώστη του συναυλιακού χώρου της Λιοσίων, ώστε στιγμιαία αναρωτήθηκα αν είχα φθάσει στο σωστό μαγαζί. Όχι μόνο λοιπόν βγάλανε τα έξοδα τους, αποδείχθηκαν και εισπρακτική επιτυχία οι Τέσσερις Κουκουβάγιες: ως μέτρο σύγκρισης να αναφέρουμε ότι έκοψαν παραπάνω εισιτήρια από ένα καταξιωμένο και ιστορικό όνομα του χιπ χοπ, όπως οι Mobb Deep.
Όχι, όχι, δεν ήταν μονάχα το χιπ χοπ κοινό της Αθήνας που έδωσε το παρών στο Gagarin. Υπήρχαν κι εκείνοι που είχαν πάει για την ανεβαστική, sample-driven οδύσσεια του Cee-Roo, αλλά και αρκετοί ακόμα, που είχαν παραβρεθεί για την πιο funky πλευρά των Κουκουβάγιων. Ως προς το εναρκτήριο act της βραδιάς, ο Cee-Roo διεκδίκησε επάξια την προσοχή των θεατών, μιας και η θετική μουσική του, γεμάτη ενέργεια και κέφι, ήρθε και κούμπωσε απόλυτα με την πολύ ωραία αύρα του καλλιτέχνη επί σκηνής. Κινητικός και επικοινωνιακός, κατάφερε να βάλει τον κόσμο στους ρυθμούς του και να εισπράξει στο τέλος της εμφάνισής του ένα θερμότατο χειροκρότημα.
Τα μασκοφόρα πτηνά, από την άλλη, εμφανίστηκαν μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα αποθέωσης. Και, αφού τραβήξανε με το iPad τους την υποδοχή του ελληνικού κοινού, αναλάβανε να ξεσηκώσουν τους θεατές με τις φωνές τους, πριν ακόμα ακουστεί έστω και μία νότα. Στο δεύτερο κιόλας τραγούδι τα χέρια όλων είχαν υψωθεί και πήγαιναν δυναμικά πάνω-κάτω. Στο τέταρτο στη σειρά κομμάτι, πάλι, είχαμε φτάσει στο ρυθμικό φώναγμα του ονόματός τους, ενώ η ανταπόκριση σε κάθε πρόσταγμα της τετράδας ήταν άμεση και εμφατική.
Στο “All My Life” αδυνατούσες να διακρίνεις άτομα στον χώρο μπροστά στη σκηνή, καθώς είχαν όλοι γίνει ένα τσούρμο που κουνιόταν δεξιά κι αριστερά. Στο “Rice Torture”, παρακάτω, τα πράγματα ανέβηκαν ακόμα περισσότερο, με ένα συνδυασμό ετοιμοπόλεμου κοινού και υπερκεφάτων performers να δημιουργεί κλίμα απολαυστικό μέχρι το κόκαλο. Όταν δε ο Fliptrix έκανε επίδειξη των μικροφωνικών του skills, οι επευφημίες αντήχησαν μέχρι και την έξοδο του Gagarin! To “Pay The Price” (από το πρόσφατο Natural Order) συνέχισε στο ίδιο πλαίσιο, ενώ στο “3 Hits Τo Τhe Dome” συμφωνήσαμε με τη Ντιάνα Καλημέρη ότι οι ομοιότητες με τους Jurassic 5 ήταν κάτι παραπάνω από εμφανείς. Οι μακρόσυρτες δε από μικροφώνου κραυγές, φέρνανε απευθείας στο μυαλό τον μακαρίτη τον Ol' Dirty Bastard.
Αποκορύφωμα βέβαια της βραδιάς δεν θα μπορούσε παρά να είναι η στουντιακή συνεργασία των Four Owls με τον μεγάλο DJ Premier. Το “Think Twice” ξεκίνησε λοιπόν και σταμάτησε, ώστε να χτιστεί μομέντουμ. Και στη δεύτερη εκκίνηση το κλίμα πραγματικά απογειώθηκε, με τις μπροστινές σειρές να ρίχνουνε ιδρώτα από το κούνημα. Λίγο πριν το τελείωμα της βραδιάς, οι Βρετανοί μας έκαναν τη ρητορική ερώτηση: «αξίζανε τελικά τα λεφτά σας;», πριν μας δηλώσουν (ίσως υπερβολικά) πως αυτό ήταν το καλύτερο live που έχουν δώσει ποτέ.
Κάπου εκεί επιδοθήκαν σε μερικά αυτοσχέδια freestyle πάνω από γνωστά και αγαπημένα instrumentals (όπως το “Full Clip”, για παράδειγμα), πείσανε και τους θεατές να ανάψουν τους αναπτήρες τους σε ένα τραγούδι, ενώ μετά το τέλος μείνανε για ώρα επί σκηνής, μοιράζοντας άλμπουμ, υπογράφοντας αυτόγραφα και γνωρίζοντας το κοινό τους. Τα αξίζανε λοιπόν και με το παραπάνω τα λεφτά τους οι Κουκουβάγιες!
{youtube}VPJDQ2JJe5I{/youtube}
