Παίζει να ήμουν ο γηραιότερος στον Βοτανικό το Σάββατο το βράδυ –36 είμαι, δεν τα κρύβω. Αρχικά δεν το είχα συνειδητοποιήσει, στο τέλος όμως, αφού έζησα όσα έζησα και καθώς παρατηρούσα τον κόσμο να βγαίνει από τον χώρο, με χτύπησε το γεγονός ότι έβλεπα μόνο νεαρά πρόσωπα. Επόμενο ήταν, εδώ που τα λέμε. Άλλωστε η κατάσταση που δημιουργήθηκε από το άκουσμα της μουσικής των Chinese Man απαιτούσε γερές κράσεις και αντοχές. Περισσότερα όμως γι’ αυτό, παρακάτω...
Η πλούσια συναυλιακή δράση της βραδιάς ξεκίνησε στις 21:30, με τον δικό μας Mononome, έναν παραγωγό που δουλεύει με σαμπλς μέσω αποκλειστικά αναλογικού εξοπλισμού. Ο τύπος αποδείχθηκε πραγματικά δημιουργικός και άνετος επί σκηνής, στήνοντας έναν μυστηριώδη ήχο που άντλησε αφορμές μέχρι και από το εγχώριο λαϊκό τραγούδι. Στο δεύτερο μισό του ωριαίου σετ του, ο Mononome συνέπραξε με τον (γεννημένο στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά μεγαλωμένο στα μέρη μας) Elephant Phinix, ο οποίος επίσης πρόσφερε πράγματα με το άψογο flow του και τον αυτοσχεδιασμό του.
Η συνέχεια ανήκε στον Proleter και στον βοηθό του, οι οποίοι ανακοίνωσαν «we are from France» και μάλλον κάποιοι τους πέρασαν για τους Chinese Man, αφού τους αποθέωσαν. Η δική τους μουσική ήταν περισσότερο βασισμένη σε σαμπλς, από διάφορα είδη μουσικής, κυρίως παλιάς τζαζ (σε κάποιο από τα κομμάτια τους άκουσα και το ριφ του “Take Five”). Άλλη μία ώρα κύλησε με τη δική τους παρέα, με τον κόσμο να ανταποκρίνεται αρκετά. Έχω πάντως την αίσθηση ότι η δίωρη συνολικά διάρκεια των support σχημάτων ήταν αρκετά μεγάλη και αφαίρεσε ισχύ (αρχικά έστω) από τον αντίκτυπο του κυρίως πιάτου.
Πράγματι, οι τρεις... Κινέζοι (High Ku, Sly & Ze Matteo) ξεκίνησαν κάπως χλιαρά: στα πρώτα 2-3 κομμάτια έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάει περισσότερο τα καρτούν στη γιγαντοοθόνη, παρά να προσέχει το τι έπαιζαν. Το κλίμα άρχισε να φτιάχνει με την ανάκρουση του “Get Up” και σιγά-σιγά ο ασφυκτικά γεμάτος Βοτανικός άρχισε να παίρνει φωτιά. Ειδικά τις στιγμές που οι δύο MC, Taiwan και Youthstar, βρίσκονταν στη σκηνή και ηγούνταν της... τελετουργίας, το σκηνικό γινόταν εκρηκτικό, ο χορός βασίλευε και οι επευφημίες πήγαιναν σύννεφο. Στα ενδιάμεσα, όταν οι τρεις DJs έμεναν μόνοι, το πράγμα έφευγε προς πιο σκοτεινές διαδρομές, τις οποίες βρήκα προσωπικά πολύ πιο ενδιαφέρουσες.
Σε κάθε περίπτωση, οι Chinese Man έδωσαν το Σάββατο ένα αξιομνημόνευτο live διάρκειας 100 λεπτών. Ξεδίπλωσαν μπροστά στα μάτια και τα αυτιά μας ένα οπτικοακουστικό σόου, το οποίο πέρα από το να μας εντυπωσιάσει, μας έκανε και «λιανά» τη φιλοσοφία τους και τις ετερόκλητες επιρροές (χιπ χοπ, afrobeat, τζαζ, funk και πάει λέγοντας) που συνθέτουν το μουσικό χαρμάνι το οποίο υπηρετούν. Ομολογώ ότι τέτοιας εμβέλειας στιγμές έκστασης και αποθέωσης, με τη λαοθάλασσα να «κυματίζει» ανεξέλεγκτα και το ξυλίκι να πέφτει άφθονο από τους διπλανούς, τους μπροστινούς και τους... πισινούς, δεν θυμάμαι να έχω ξαναζήσει. Εδώ ήταν που χρειαζόσουν αντοχές, εδώ ήταν που ο παράγων «νιάτα» (που σας έλεγα στην αρχή) έπαιζε ρόλο ζωτικής σημασίας.
Αντοχή, πάντως, χρειάστηκε και ο Youthstar, ο οποίος στο αποθεωτικό encore έκανε crowd-surfing σχεδόν σε όλη την αίθουσα. «Είστε απίστευτοι, ένα από τα καλύτερα κοινά που έχουμε συναντήσει» μας έκανε φεύγοντας. Ε, καλά, εσένα περιμέναμε...
{youtube}CQoKhRLTto0{/youtube}
