Τι μπορεί να σου κάνει μια απερίσκεπτη(;) κίνηση... Λίγες ώρες πριν την εμφάνισή της στο Six d.o.g.s., η Jarboe ανάρτησε στη σελίδα της στο Facebook μια φωτογραφία με τον Γιώργο Γερμενή (γνωστό και ως Καιάδα, ακόμα πιο γνωστό ως βουλευτή-πιστολέρο της Χρυσής Αυγής) και τη γυναίκα του, με τους οποίους διατηρεί φιλική σχέση. Το γεγονός γρήγορα διαδόθηκε στα κοινωνικά δίκτυα και άρχισε να συζητιέται έντονα, η ίδια αναγκάστηκε να προβεί σε μια δήλωση που κρίθηκε γενικόλογη, στη συνέχεια έκανε και δεύτερη, πιο σαφή. Αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει...
Φτάνοντας στην Αβραμιώτου το Σάββατο, περασμένες 21:00, δεν είχα ιδέα για όλα αυτά. Στάθηκα στην (πολύ μικρή) ουρά και, παρότι περιμένοντας το αυτί μου έπιασε τις λέξεις «Jarboe» και «ναζισμός» από κάποιο γειτονικό πηγαδάκι, δεν έδωσα βάση –είχε έρθει άλλωστε και η σειρά μου να μπω. Μέσα ο κόσμος ήταν λιγοστός αλλά σιγά-σιγά πλήθαινε, ενώ λίγο μετά ανέβηκαν στη σκηνή και οι Mani Deum και ξεκίνησαν να παίζουν, με πιο ακουστικό προσανατολισμό από την προηγούμενη φορά που τους είχα δει. Παρότι βρήκα αυτή την εκδοχή να ταιριάζει σαφώς περισσότερο στα τραγούδια τους, τούς ένιωσα κάπως μουδιασμένους, κάπως ανόρεχτους. Σε κάποιο σημείο μάς είπαν ότι «δεν μπορούμε να κρίνουμε έναν άνθρωπο από μια φωτογραφία» γιατί «κι αυτό είναι φασισμός». Δεν μπήκαν στη διαδικασία να εξηγήσουν περισσότερα: όσοι δεν ξέραμε τι είχε συμβεί, θα μαθαίναμε την επομένη. Κι έτσι, το μυστήριο παρέμενε...
Μεσολάβησε κατόπιν αρκετός χρόνος μέχρι να βγει η Jarboe. Πρώτος εμφανίστηκε στη σκηνή ο συνεργάτης της, ο κιθαρίστας P. Emerson Williams, ο οποίος –με την κουκούλα και τη δωδεκάχορδη στα χέρια– έφερνε λίγο του... Χάρου, έτσι όπως στεκόταν στον υποφωτισμένο χώρο και σκάλιζε τις χορδές του. Αργότερα έσκασε μύτη και η πρωταγωνίστρια της βραδιάς, ελαφρώς (ίσως και επιμελώς;) ατημέλητη. Δεν είχε όρεξη για πολλά λόγια, αρκέστηκε απλά να περνάει από τραγούδι σε τραγούδι, να γυρνάει τις σελίδες στο ντοσιέ της και να σταυροκοπιέται πού και πού, όποτε έφερνε σε πέρας κάποιο δύσκολο φωνητικό εγχείρημα.
Το κλίμα της βραδιάς είχε σίγουρα κάτι το μυστηριώδες, κάτι από την αύρα που περιβάλλει ούτως ή άλλως το όνομα και την πορεία της Jarboe. Ακούστηκαν τραγούδια από το προσωπικό της ρεπερτόριο κυρίως (“Unreal”, “The Child’s Right”, “Please Remember Me” κ.ά.), αλλά και επιλογές από τη συνεργασία της με τους Swans, όπως το “Blood On Your Hands”. Αποκορύφωμα για τον γράφοντα στάθηκε η εκτέλεση του “Can’t Find My Way Home” των Blind Faith και η τεράστια ανάσα της στο “Joyful Sorrow”. Πριν ακουστεί το “Warriors”, η Jarboe προέβη στο μοναδικό λογύδριο της βραδιάς, εξηγώντας την προέλευση του τραγουδιού. Μετά το τέλος του, αφού μάς παρουσίασε τον συνεργάτη της (ο οποίος χειροκροτήθηκε πολύ περισσότερο από την ίδια, παρεμπιπτόντως), απλά αποχώρησε –αφήνοντας τον Williams να κλείσει τη βραδιά με τους κιθαρισμούς του.
Μπορεί κανείς εύκολα να υποθέσει ότι το Σαββατόβραδο θα είχε κυλήσει αρκετά διαφορετικά, τόσο για την Jarboe και τους Mani Deum, όσο και για το μάλλον χλιαρό κοινό, αν δεν είχε συμβεί η ιστορία με τη φωτογραφία του Καιάδα. Το σίγουρο είναι ότι, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η πολυαναμενόμενη εμφάνιση της Αμερικανίδας καλλιτέχνιδας αποδείχθηκε κατώτερη των προσδοκιών, ειδικά σε ό,τι αφορούσε στην ποσότητα: η παραμονή της στη σκηνή του Six d.o.g.s. μόλις που ξεπέρασε το μισάωρο. Βέβαια, για τους Θεσσαλονικείς θαυμαστές της τα πράγματα εξελίχθηκαν ακόμα χειρότερα, αφού η συναυλία της στη συμπρωτεύουσα ακυρώθηκε με πρωτοβουλία της διοργανώτριας εταιρείας. Αχ, κακούργα απερισκεψία...
{youtube}sRRwWVAze3A{/youtube}
