Στις πολύπαθες εποχές που διάγουμε, είναι στ’ αλήθεια παρήγορο και συνάμα αξιοπερίεργο να βλέπεις ένα κατάμεστο Ηρώδειο (με το πάντα ανάλογα ακριβό εισιτήριο) έτοιμο ν' αφεθεί στις στιλάτες τζαζ περιηγήσεις μιας λίαν επιτυχημένης και δη γοητευτικής Καναδής τραγουδοποιού. Σε μια συναυλία διττού χαρακτήρα, υπό την αιγίδα της καναδικής πρεσβείας για τα 70 χρόνια των διπλωματικών σχέσεων με τη χώρα μας, η οποία δεν θα μπορούσε να μην διαθέτει την αίγλη, την επισημότητα, αλλά και τα στιλιστικά «παράδοξα» που απαιτούνται από μια τέτοια βραδιά. Αέρινη, εύθυμη και λίαν εξομολογητική, η Diana Krall είχε τον αέρα μιας σύγχρονης ντίβας που πατάει γερά στα πόδια της, με τις απαραίτητες βέβαια σκηνικές «αποδομήσεις» και τους επικοινωνιακούς ελιγμούς που (σχεδόν πάντα) κατακτούν τα πλήθη.
Από τους πιο δημιουργικούς, καλλιτεχνικά ανήσυχους και ανοικτών οριζόντων μουσικούς του καιρού μας, η Krall έχει καταθέσει εκλεκτά και λίαν βραβευμένα δείγματα της πολύπλευρης προσωπικότητάς της. Στη σκηνή του Ηρωδείου, παρέα με το δεξιοτεχνικό της κουιντέτο (Stuart Duncan/κιθάρες, βιολί), Aram Bajakian/κιθάρα), Dennis Crouch/μπάσο), Patrick Warren/πλήκτρα) & Karriem Riggins /ντραμς), μάς ξενάγησε σε τραγούδια γραμμοφώνου των δεκαετιών 1920 και 1930, σε νεανικούς και σε πιο ώριμους αγαπημένους της συνθέτες τού χθες και του σήμερα, καθώς και σε συνθέσεις της ιδίας και του λατρευτού της συζύγου Elvis Costello.
«Ευλογημένη που παίζει ξανά σε ένα από τα ωραιότερα θέατρα του κόσμου», όπως η ίδια σχολίασε στην αρχή της συναυλίας, άνοιξε τη βραδιά με το ολόφρεσκο “We Just Couldn’t Say Goodbye”. Η αδυναμία από τα παιδικά της χρόνια στον Bix Beiderbecke και στην Annette Hanshaw πήρε το δικό της χρώμα με τις συνθέσεις “There Ain’t No Sweet Man Worth The Salt Of My Tears” και “Just Like A Butterfly That’s Caught In The Rain”, οι οποίες βούτηξαν στις ρίζες του ρυθμού, ανασκευάζοντας την παράδοση και αποσκοπώντας σε έναν σύγχρονο ήχο. Το «γαμήλιο» “Everything’s Made For Love” με τον γλυκό ήχο του γιουκαλίλι μπορεί να μην αποτελεί προσφιλή επιλογή της Krall στο κλασικό της ρεπερτόριο χωρισμού, παθών και μοιραίων ερώτων, αγκαλιάστηκε όμως δεόντως από τον κόσμο. Στο προσκήνιο η κοντράλτο εκφραστικότητα τής 48χρονης, άλλοτε να ξεδιπλώνεται με μια προσωπική (και του πατέρα της) μουσική ανακάλυψη των 1920s (“Let It Rain”) κι άλλοτε με την αστείρευτη έμπνευση που αντλεί από τον Nat King Cole (“The Frim Fram Sauce” και “I’ll String Along With You”).
Aναζητώντας πρωτότυπες εκφραστικές διεξόδους και διερευνώντας ηχητικές περιπέτειες, η Krall προσέγγισε για ακόμα μία φορά με ευλάβεια τους Tom Waits (“Temptation”) και Ray Charles (“Lonely Avenue”), κάνοντας τη διαφορά. Αυτοσαρκάστηκε με ένα πιθανό-απίθανο σχόλιο του Fats Waller για την τεχνική αδυναμία του αριστερού της χεριού στο κλασικό “Write Myself A Letter”, φώτισε εκείνες τις λεπτομέρειες που αποκαλύπτουν μια διάθεση όταν περπατάς “On The Sunny Side Of The Street”, μοιράστηκε τους προβληματισμούς της με τη σύνθεση των Buddy & Julie Miller “Wide River To Cross”, ενώ αφιέρωσε κι ένα τραγούδι στην πατρίδα της, η οποία είχε φορέσει τα καλά της για το δέον της ημέρας.
Τα συννεφάκια της ζοφερής και συνάμα τρυφερής οικογενειακής της θαλπωρής βρήκαν το δικό τους σάουντρακ στο “Just You Just Me”, για να κυλιστούν μετέπειτα σε ένα λυρικότατο “Boulevard Of Broken Dreams” –εμείς, από τη μεριά μας, «ονειρευόμασταν» γερές δόσεις αλκοόλ. Με αυτά και μ' άλλα, οι rhythm n’ blues/rockabilly απολογισμοί τού “I’m Mixed Up” που ενθουσίασαν μικρούς και μεγάλους εναγκαλίστηκαν με το απαραίτητο τριπλό encore –ανησυχία και της Καναδής πρωταγωνίστριας για το αν θα το ενέπνεε, όπως μας είπε– των “Ophelia” (γκρουβάτη σύνθεση της μπάντας της), “Don’t Fence Me In” (διαχρονικό κομμάτι του Cole Porter) και “Departure Bay” (κοινός καλλιτεχνικός παρανομαστής μιας εποχής για το ζεύγος Krall-Costello).
Το τζαζ στοίχημα της Δευτέρας στο Ηρώδειο με μία από τις ακριβές «μούσες» του ελληνικού κοινού είχε λοιπόν τις vintage επιστρώσεις, την αισθαντικότητα μιας μυημένης περσόνας που χορεύει τις αισθήσεις, αλλά και το ασφαλές μιας μουσικής η οποία δεν χρειάζεται ταμπέλες.
{youtube}WPnPF3aqKYk{/youtube}
