Knot Gallery, Τετάρτη 24 Οκτωβρίου, ώρα ενάτη βραδινή. Παρ' όλο που ακόμα υπάρχει μια καλοκαιρινή εσάνς στον αέρα και στις καρδιές των ανθρώπων, το φθινόπωρο έκανε την εμφάνισή του στην Αθήνα –κι αυτή τη φορά νομίζω ανεπιστρεπτί. Μάλιστα, τέτοιου είδους συναυλίες μου φέρνουν στον νου τον χειμώνα (το γιατί άγνωστο). Εκείνο πάντως το βράδυ, ο Γάλλος Michel Doneda και ο Ελβετός Jonas Kocher βρέθηκαν στην Knot για να αλλάξουν τα δεδομένα όσον αφορά στο πώς μπορεί να ακούγεται ένα σαξόφωνο κι ένα ακορντεόν και για να επιβεβαιώσουν –ξανά– την έλευση μιας πιο κρύας εποχής, όπου μόνοι μας πρέπει να βρούμε τους τρόπους εκείνους που θα μας κρατήσουν «ζεστούς».
Πράγματι, τα δεδομένα άλλαξαν. Το ακορντεόν του Kocher θύμιζε την περισσότερη ώρα γεννήτρια παραγωγής ημιτόνων, με μεγάλο εύρος συχνοτήτων. Πατώντας εκεί, ο Doneda δημιουργούσε ήχους που δεν ακούς συχνά από ένα σαξόφωνο. Ήχοι της φύσης και της πόλης προσομοιώνονταν άρτια και σε μετέφεραν όπου κι αν ήθελες εκτός του γκρίζου τοπίου της Knot. Από τη θάλασσα που άφησες μετά λύπης πίσω σου λίγους μήνες πριν, μέχρι τα χιονισμένα τοπία του προσεχούς μέλλοντος, όπου ο άνεμος φυσά δυνατά σηκώνοντας παγωμένο νερό στον αέρα. Κι από 'κει να γυρνάς με ένα τρένο τις πόλεις του κόσμου θαυμάζοντας το αστικό τοπίο, πριν βρεθείς πίσω στη βάση σου –κολλημένος σε μια ουρά αυτοκινήτων στην Κατεχάκη.
Άλλες φορές ο Kocher χρησιμοποιούσε το ακορντεόν του σαν ένα κουτί κι έτσι το χτυπούσε ή πέρναγε βίαια τα δάχτυλά του πάνω στα κύματα των φυσητήρων. Σε άψογη συνεννόηση με τον Doneda, μα χωρίς να ανταλλάξουν ούτε βλέμμα –τα μάτια τους εξάλλου ήταν κλειστά κατά το μεγαλύτερο μέρος του σετ– το ντουέτο έπαιζε συνεχώς με τις παύσεις και με τις διακυμάνσεις της έντασης και του τρόπου παιξίματος. Μια μικρή βόλτα του Γάλλου κατά μήκος της σκηνής ήταν αρκετή για να δώσει την αίσθηση της στεροφωνίας, ενώ οι ανάσες που έπρεπε να πάρει για να συνεχίσει το παίξιμό του, αντί να ξενίζουν, έμοιαζαν με μια ακόμα επιτυχημένη προσθήκη στο σετ.
Τριξίματα από καρέκλες, φωτογραφικά κλικ, ακόμα κι ένα μπουκάλι που αφέθηκε απαλά στο πάτωμα από τη μεριά του –λιγοστού δυστυχώς– κοινού, γίνονταν μέρος του σετ, μεγαλώνοντας την ηχητική εικόνα, εμπλουτίζοντας το τοπίο του ήχου. Όλα αυτά πριν έρθει το χειροκρότημα, δυνατό και παρατεταμένο, αναγκάζοντας τους δύο μουσικούς να επιστρέψουν για ένα σύντομο αποχαιρετιστήριο κομμάτι.
Οι κανόνες είναι για να σπάνε. Αυτό πρέπει να είχαν στο μυαλό τους οι Doneda & Kocher όταν έφτιαχναν τη μουσική τους παράσταση την Τετάρτη στην Knot Gallery: ένα σαξόφωνο κι ένα ακορντεόν όπως δεν έχουν ακουστεί ποτέ ξανά. Το αποτέλεσμα και το απέδειξε και τους δικαίωσε. Η συναυλία κράτησε περίπου μία ώρα και άξιζε με το παραπάνω τα –έτσι κι αλλιώς λίγα– 5 ευρώ της εισόδου. Τα αυτιά μας άνοιξαν λίγο ακόμα, τα μάτια μας είδαν λίγο πιο πέρα και ο φετινός χειμώνας ίσως να είναι λίγο πιο ζεστός...
