Κάτι ανάμεσα σε μαριονέτα και βασκική εκδοχή του Ντίνου Ηλιόπουλου, ο Tonino Carotone είναι σίγουρα ο τύπος στον οποίο δεν θα εμπιστευόσουν ποτέ την κόρη σου, αλλά θα του έδινες μετά χαράς την πεθερά σου.
Το βράδυ της Δευτέρας στο Ακροπόλ, αναρωτιόμουν πόσο θεατρικός θα πρέπει να είναι ο Carotone για να χωρέσει στον καθωσπρεπισμό ενός τέτοιου χώρου και να ικανοποιήσει ένα κοινό που έπρεπε να παραμένει καθισμένο. Η απάντηση ήρθε στα πρώτα μόλις λεπτά της παράστασης: ως κλασικοί Artisti di Strada, ο Tonino Carotone και η μπάντα του ξεσήκωσαν τον κόσμο, αλλά με ένα πρόγραμμα αμιγώς χορευτικό, που θα ταίριαζε ιδανικά σ’ ένα μικρό μπαρ ή σε έναν ανοιχτό συναυλιακό χώρο. Όχι τόσο δηλαδή στο –κατά τα άλλα κομψότατο– Ακροπόλ.
Η πρώτη ώρα κύλησε σαν νερό, με τον Carotone σε τραγούδια δικά του αλλά και σε διασκευές παλιών ιταλικών επιτυχιών, να πηδάει από τις κουβανέζικες φόρμες στο τάνγκο και από τη ρέγκε στο ska –δηλαδή σε όλα εκείνα τα είδη που έχει διαλέξει η ευρύτερη μεσογειακή μουσική οικογένεια, με μπαμπά τον Manu Chao, ώστε να εκφράσει τα δικά της θέλω για τη σύγχρονη Δυτική κοινωνία.
Τραγούδια και σχόλια σε Ισπανικά, Ιταλικά και στα χαριτωμένα, ακαταλαβίστικα Αγγλικά του μα και παντομίμα, επιστράτευσε ο Carotone για να μας κάνει να γελάσουμε και να χορεύουμε στις θέσεις μας. Με παντομίμα και καθόλου καθωσπρέπει χειρονομίες, μας έδωσε επίσης να καταλάβουμε ότι ξέρει πολύ καλά τι συμβαίνει στη χώρα που τον φιλοξενεί και πόσο μας ταιριάζει τώρα το «felicitá a momenti e futuro incerto». Σ’ εκείνες τις στιγμές συνειδητοποίησα την έντονη αντίθεσή του με τον Al Di Meola, ο οποίος (λίγες μέρες νωρίτερα στον ίδιο χώρο) δεν μπήκε στον κόπο να κάνει –στα άριστα Αγγλικά του– ούτε μία αναφορά σε όσα απασχολούσαν τον κόσμο που τον τίμησε με την παρουσία του.
Ανάμεσα στα τραγούδια, είχαμε να γελάμε και με τα ελληνικά του Carotone. «Σ’ αγαπώ αγάπη μου, πολύ καλά, sex forever, μαλάκας» είναι τα σημαντικά που επέλεξε να μάθει ο Carotone για να επικοινωνήσει με το ελληνικό κοινό και, απ’ ότι φάνηκε από τις αντιδράσεις, του ήταν αρκετά. Με μια και μόνο λέξη –Καλαμάτα– δεν παρέλειψε επίσης να μας ενημερώσει από πού προμηθεύτηκε το τσιγαράκι του, εκφράζοντας την εκτίμησή του στην εγχώρια ποιότητα.
Με την αμεσότητα και με την άνεσή της στη σκηνή μας εντυπωσίασε όμως κι εκείνη η μυστηριώδης, ακομπλεξάριστη τραγουδίστρια, που χόρευε ντυμένη στα κόκκινα –και της οποίας το όνομα παρέλειψε να μας πει ο Carotone. Απόλυτα θηλυκή και θεατρική, με πολύ ωραία φωνή, η παρτενέρ του ξεσήκωσε πάντως το κοινό ακόμη κι όταν έμεινε μόνη της στη σκηνή, με όλη την πλατεία να τραγουδά μαζί της την τζαζ εκδοχή του “Parole Parole”.
Με δερμάτινο σακάκι τρία νούμερα μεγαλύτερο από το δικό του και με περισσή αυτοπεποίθηση, ο Carotone βγήκε στο encore για να μπλέξει το “Tu Vuo Fa L’ Americano” με το “I Was Made For Loving You” των Kiss και να κλείσει με το τραγούδι που στάθηκε διαβατήριο για όλα του τα ταξίδια την τελευταία δεκαετία, “Me Cago En El Amor”. Έφυγε από τη σκηνή κατεβαίνοντας πρώτα στην πλατεία κι αποχώρησε αφού φίλησε σταυρωτά τις καθωσπρέπει κυρίες και πεταχτά τις φαλάκρες των κυρίων τους.
Η παράσταση είχε τελειώσει πια, το Ακροπόλ άδειαζε κι από τα καμαρίνια ερχόταν ο ήχος από τραγούδια και γέλια. Δεν ήσουν σίγουρος αν πίσω από την πόρτα κρυβόταν η μπάντα που μας κράτησε για δύο ώρες ή ο Πανσερραϊκός που μόλις κέρδισε τον Παναθηναϊκό στη Super League...
