Με ανανεωμένη ηχητική εγκατάσταση (όπως αρχικά πληροφορήθηκα και στη συνέχεια διαπίστωσα), το 6 D.O.G.S. φιλοξένησε τέσσερις εκπροσώπους της ηλεκτρονικής σκηνής, με θεματικό άξονα τις ρετρό μουσικές αποχρώσεις με σύγχρονη περιβολή. Και οι DJs απέδειξαν την περασμένη Παρασκευή το βράδυ πως μια μουσική συνάντηση δεν χρήζει πάντοτε ανατροπών και υπερβολών. Μπορεί να είναι ευχάριστη κι αν απλώς καλύψει τις προσδοκίες των παρευρισκόμενων!
Το κοινό στο gig space υποδέχτηκε ο Big Fat Lips, κατά κόσμον Νίκος Μαρδάκης. Ευχάριστο καλωσόρισμα υπήρξε το μισάωρο σετ του. Υποδόρια σίνθια για αρχή, dub ρυθμοί στη συνέχεια, ενώ δύο δικές του παραγωγές (το νοσταλγικό “Samer Lavin” και το υποβλητικό “Now & Then”) καταχωρούνται ως τα πιο θετικά ηλεκτρισμένα ιόντα του. Ο Μαρδάκης άλλαζε κατά τι άτσαλα δυναμικές κι εντάσεις, αλλά δημιούργησε παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα, η οποία ενεργοποίησε τους ακροατές.
Στη συνέχεια, ο προτζέκτορας τέθηκε σε λειτουργία, ο τοίχος αντανακλούσε μια αφρισμένη ακροθαλασσιά και ο ενσαρκωτής των Φανταστικών Ήχων ανέβηκε στον θάλαμο. Με επική εναρκτήρια μελωδία, επιβλητική μπασογραμμή και ανατολίτικη εσάνς άνοιξε ο δρόμος για περίτεχνα κοψίματα και funk γεμίσματα. Ο Άγγελος Μπαλτάς είναι γνωστός για την παραγωγή κομματιών δημιουργικού sampling εμπνευσμένου από παρεξηγημένα τραγούδια περασμένων δεκαετιών. Κι από αυτά δεν μας στέρησε το “Αν Σ΄ Αρνηθώ Αγάπη Μου”, που πάντα προκαλεί λύγισμα των αγκώνων, εγγραφή κύκλου με τα χέρια και κλείσιμο των ματιών. Μόνο που αυτή τη φορά κανείς δεν έκλεισε τα μάτια, γιατί το συνοδευτικό εικαστικό βίντεο τραβούσε την προσοχή.
Λίγο πριν ολοκληρωθεί το μισάωρο σετ των Φανταστικών Ήχων, οι τόνοι ανέβηκαν ώστε να προϋπαντήσουν τον Kutmah. Όμως το κοινό ζητούσε άλλο ένα τραγούδι πριν παραδοθεί η σκυτάλη και το ίδιο έκανε και ο Kutmah –ώστε να κερδίσει λίγο επιπλέον χρόνο και να προετοιμάσει τον τράκτορά του. Γεμάτος ενέργεια, ο Justin ξεκίνησε το σετ του σείοντας κυριολεκτικά το gig space. Μουσικές επιλογές ετερόκλητες, οι δεκαετίες εναλλάσσονταν σε κάθε κομμάτι: από τον Desmond Dekker στον Bullion και από την Koko Taylor στον Jay-Z. Και κάπου εκεί ανάμεσα ο Mr. Oizo φάνταζε να κουνά ρυθμικά τον σβέρκο, με τους Flying Lotus και Gaslamp Killer πάντα παρόντες. Ο Kutmah είναι καλός στο ν’ ανακαλύπτει σκονισμένα ψήγματα χρυσού ανεξαρτήτως καρατίων και να τα φέρνει στο φως λερωμένα επιδέξια με το ψηφιακό του βινύλιο. Χειρίζεται την κονσόλα του υποδειγματικά και δεν σταματά να εισπράττει την ενέργεια του dancefloor. Αυτό το τελευταίο ήταν ίσως που τον έκανε να αποσυντονιστεί και να αποδειχτούν οι δύο ώρες που έπαιζε πολλές –καθώς λίγο μετά την πρώτη ώρα ο κόσμος άρχισε να αραιώνει στο 6 D.O.G.S. Αλλά ο Justin συνέχισε για τους λίγους μα ένθερμους υποστηρικτές του. Αν σε εκείνο το σημείο αποχαιρετούσε θα είχε πετύχει μια συμπαγή και όχι μόνο ευρηματική απόδοση.
Στις 3:30 τα φώτα στο gig space άναψαν, μα ο Samy Ado πουθενά! Τελικά βρισκόταν έτοιμος στα decks του μπαρ. Αλλά επίθεση και σκληρότητα με εύστοχες εκρήξεις δεν εισέπραξαν τη δέουσα αποδοχή. Ο Γάλλος έφερε σε πέρας το χορευτικό του σετ με απόλυτο επαγγελματισμό. Για να τελεσφορήσει όμως ένα παίξιμο τέτοιας έντασης χρειάζεται dancefloor –και όχι μια τελευταία γουλιά μπίρας στο παγκάκι για καληνύχτα.
