Αν ξεκινήσω λέγοντας ότι ο Nick Cave και ο Warren Ellis είναι μορφές, θα μου πείτε «Και τώρα κάτι καινούργιο». Γι’ αυτό ξεκινώ λέγοντας ότι οι Grinderman σε ζωντανή εμφάνιση είναι τελείως διαφορετική εμπειρία από μια συναυλία των Bad Seeds –χωρίς να τίθεται ζήτημα υπεροχής του ενός εις βάρος του άλλου– και ότι εκπέμπουν μια ακατάπαυστη ενέργεια, την οποία μεταδίδουν σε όλους τους γύρω τους. Πρόκειται για μια παρέα που, είτε το προσπαθεί είτε όχι, καταφέρνει να απομυθοποιήσει τις περσόνες που έχουμε γνωρίσει τόσα χρόνια και να βγάλει το άχτι της σε ένα απόλυτο ροκ και μπλουζ ξεσάλωμα.
Μία παρατήρηση προτού περάσουμε στο κυρίως θέμα: Όταν στο εισιτήριο και στο ίντερνετ αναφέρεται πως η ώρα έναρξης του σόου είναι στις 21:30, είναι λογικό να παίξει το support στις 20:00; Ίσως είχε να κάνει με τη μικρή προσέλευση και με το μεσοβδόμαδο της συναυλίας, αλλά δεν εντοπίσαμε κάποια σχετική ανακοίνωση. Όπως καταλάβατε, χάσαμε τους Callas –ενώ είχαμε καταφθάσει μισή ώρα πριν την αναγραφόμενη, εκείνοι είχαν ήδη τελειώσει. Κάμποσοι, δε, σίγουρα θα έχασαν κι ένα μέρος των Grinderman, oι οποίοι ξεκίνησαν λίγο πριν τις 21:40…
…και σάρωσαν τα πάντα στο πέρασμά τους! Με το που έλαβαν θέσεις επί σκηνής, οι Cave, Ellis, Casey και Sclavunos μπήκαν απευθείας στα «βαριά», χωρίς εισαγωγές και πολυλογίες. Ο μεν Cave, χωμένος στο πετσί των χαρακτήρων από τα τραγούδια του, από την αρχή κιόλας έδειξε στο κοινό του πόση όρεξη είχε, ρίχνοντας μια βουτιά και τραγουδώντας ανάμεσά τους. Η συναυλία γινόταν στη μικρή σκηνή του Terra Vibe, οπότε κάτι τέτοιο δεν κατέστη δύσκολο. Αν εξαιρέσουμε, βέβαια, τη δύναμη και τη φόρα με την οποία πήδησε ανάμεσα στον κόσμο, κάνοντας την κιθάρα του να φύγει προς τα πίσω και έναν από τους τεχνικούς να τρέχει αγχωμένος/ημιπανικόβλητος να αποκαταστήσει τη ζημιά –αυτή ήταν και η μοίρα του καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, η αλήθεια είναι, εφόσον κάθε τόσο κάποιος από τους αγριεμένους μουσικούς επιδιδόταν σε άτσαλες κινήσεις εκτόνωσης και πετούσε από ’δω κι από ’κει μουσικά όργανα αλλά και τον εαυτό του τον ίδιο.
Εμφανισιακά κύριος ο Cave, με το κοστουμάκι του –το σακάκι του οποίου αποχωρίστηκε σύντομα, αλλιώς θα πέθαινε από τη ζέστη– και το μαλλί κολλημένο από τη μπριγιαντίνη. Από την άλλη, αναιρώντας κάθε ψαρωτική σοβαροφάνεια, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του live τραγουδώντας ανεβασμένος στο κάγκελο, κρατώντας τα χέρια των θαυμαστών του για να μην πέσει, έβγαζε από το στόμα του στίχους βουτηγμένους στα υπονοούμενα σχετικά με το γνωστό και μη εξαιρετέο θέμα, επιτιθόταν με μανία στα πλήκτρα, πετούσε κάτω μικρόφωνα και αναλόγια και αφιέρωσε το “Love Bomb” στην Αθήνα (τι εννοεί ο ποιητής, μια βόμβα αγάπης θα μας σώσει; –άλλη σύνδεση δεν βρίσκω).
Ο δε Ellis, εντελώς cult φιγούρα με τη γενειάδα και με το στήσιμό του, να κυλιέται στο πάτωμα και να εκτοξεύει από κάτω τις άγαρμπες κραυγές που αποτελούσαν τα δεύτερα φωνητικά του, να παίζει μια μικρογραφία κιθάρας, άλλοτε μαράκες (τις οποίες χτυπούσε και ο Sclavunos πάνω στα πιατίνια), άλλοτε βιολί –ο ήχος του οποίου χανόταν κάπου μέσα στον υπόλοιπο θόρυβο– να μη στέκεται γενικά ποτέ στο ίδιο σημείο. Κι από την άλλη ο Casey με το μπάσο και το ντέφι του να αναπληρώνει την ισορροπία, διατηρώντας μόνο αυτός την ψυχραιμία του την ώρα που όλοι οι γύρω βρίσκονταν αλλού. «Όλοι» εννοώντας και το κοινό, στο οποίο αξίζει ένα μπράβο για την πολιτισμένη συμπεριφορά: με μικρή εξαίρεση ένα μίνι-moshpit στις πρώτες σειρές, το οποίο κράτησε λίγο αλλά ήταν και δικαιολογημένο στο συγκεκριμένο live, μετατοπίζονταν όλοι χωρίς ποδοπατήματα και υστερίες όταν τρύπωνε ο Cave ανάμεσά τους...
...ο οποίος Cave, καταϊδρωμένος και κατακόκκινος από την ένταση της ερμηνείας του, αφήνοντας για ελάχιστο τη σκηνή μαζί με τους υπόλοιπους, μάς υποσχέθηκε συνέχεια. Το γκρουπ επέστρεψε όχι για ένα και δύο, αλλά για πέντε encores! Παρά την κουραστική ορθοστασία στο κέντρο, θα βλέπαμε ευχαρίστως κι άλλο, αν και δεν νομίζω οι Grinderman να είχαν την ίδια άποψη, μετά τη μιάμιση εξουθενωτική ώρα που μας παραχώρησαν. Ακούσαμε ολόκληρο το Grinderman 2 και τα περισσότερα του πρώτου άλμπουμ –όσο για την ερώτηση αν έπαιξαν και τίποτα από Bad Seeds, θα σας απογοητεύσουμε, αλλά πραγματικά φάνηκε αχρείαστο.
Ακολουθεί και η setlist της βραδιάς:
Mickey Mouse And The Goodbye Man
Worm Tamer
Get It On
Heathen Child
Evil
When My Baby Comes
What I Know
Honey Bee (Let’s Fly To Mars)
Kitchenette
No Pussy Blues
Bellringer Blues
Encore:
Palaces Of Montezuma
Man In The Moon
When My Love Comes Down
Love Bomb
Grinderman
