Την είχα κυκλώσει για τα καλά την 27η Μαΐου στο ημερολόγιό μου. Βλέπετε, ο Reks δεν είναι μόνο ένας καλλιτέχνης που έχει κερδίσει τον σεβασμό με την πορεία του, μα είναι κι από τα φρέσκα και επίκαιρα hip hop ονόματα –επομένως το live γινόταν στη σωστή στιγμή. Αυτό όμως που δεν γνώριζα ήταν πόσοι ακόμα θα είχαν κάνει το ίδιο με εμένα για τη συγκεκριμένη βραδιά. Έτσι, μπορεί μπαίνοντας στο Bios να ψιλοαπογοητεύτηκα από την προσέλευση, αλλά τη στιγμή που ξεκίνησε η συναυλία είχαν πια συγκεντρωθεί γύρω στα 200 άτομα. Τα οποία και θα δημιουργούσανε ένα εντυπωσιακό κλίμα τη συγκεκριμένη βραδιά.
Για την προθέρμανση, είχε επιστρατευτεί ο γνώριμος στο hip hop κοινό της χώρας, Sparky T –μία ακόμα support εμφάνισή του σε event της Noiz Productions. Οι συστάσεις περιττεύουν: εξαιρετικός τόσο ως DJ όσο και ως turntablist, κατάφερε να μας κρατήσει κάτι παραπάνω από απλά ευχάριστη συντροφιά μέχρι τη στιγμή της εισόδου του Reks στη σκηνή. Προσωπικά απολαμβάνω ιδιαιτέρως τα σετ του, καθώς και τα cuts που αυτά περιέχουν, οπότε μόνο σαν καταναγκαστική διαδικασία δεν θεωρώ τη παρουσία του σε τέτοιες εκδηλώσεις. Άσε που, όταν σε αναγνωρίζει ακόμα και ο κυρίως πρωταγωνιστής της βραδιάς (ο οποίος έχει συνεργαστεί με θρύλους, όπως π.χ. τον DJ Premier), τότε δεν χρειάζονται παραπάνω εξηγήσεις. Για την ιστορία λοιπόν, στη μέση της εμφάνισής του ο Reks σταμάτησε και έδωσε τα εύσημα του στον Sparky T λέγοντας χαρακτηριστικά πως «Όταν ερχόμουνα εδώ δεν περίμενα ότι θα συνεργαζόμουνα με ένα τέτοιο θηρίο πίσω από τα πικάπ».
Ο εκ Βοστόνης ερχόμενος Reks εμφανίστηκε γύρω στα μεσάνυχτα και, αφού μας χαιρέτησε, φρόντισε να δείξει τις οπαδικές του απόψεις περί NBA, όταν –βλέποντας μια μπλούζα των Celtics– φώναξε όλο περηφάνια στο μικρόφωνο «Fuck Miami!», μιας και οι Heat είχανε αποκλείσει την τοπική του ομάδα μερικές εβδομάδες πριν. Μετά από αυτό ακολούθησε μιάμιση περίπου ώρα αγνού, ατόφιου και αληθινού hip hop, φέρνοντας μαζί του τον αέρα της αυθεντικότητας της golden era των 1990s. Μιας εποχής άλλωστε που ο Reks όχι μόνο έζησε αλλά και προφανώς αγαπάει.
Στο καθαρά μουσικό κομμάτι ακούστηκαν επιλογές από όλη τη δισκογραφία του καλλιτέχνη. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: “The One”, “This Or That”, “5 Mics”, “Say Goodnight” (μετά το τέλος του έκανε ιδιαίτερη μνεία τόσο στον DJ Premier στον οποίον ανήκει η παραγωγή, όσο και στον επί χρόνια μουσικό του συνοδοιπόρο με τους Gangstarr, τον Guru), “Why Cry”, “Mr. Nobody” (εδώ πήρε μια καρέκλα, κάθισε και έδωσε μία ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά ερμηνεία), “The Underdog”, “Kill ’Em” και το αδιαφιλονίκητο hit του τελευταίου του δίσκου “25th Hour”, ανάμεσα σε πολλά άλλα (“Cloud 9” δυστυχώς δεν ακούσαμε). Πέρα όμως αυτών συνέχισε με freestyles πάνω από πασίγνωστα beats σαν το “Ante Up” των M.O.P., το “What’s Golden” των Jurassic 5, το “Full Clip” των Gangstarr, το “Next Episode” του Dr. Dre, το “Lean Back” των Terror Squad και το “Da Rockwilder” των Method Man & Redman –και διάφορα τέτοια όμορφα, που δημιουργήσανε στο κοινό moshing καταστάσεις και γενικότερο παροξυσμό (ο οποίος υπήρχε βεβαίως και κατά τη διάρκεια του κανονικού του σετ, προς αποφυγή παρεξηγήσεων). Και όταν λέμε freestyle δεν εννοούμε τα pre-written κολπάκια των διάφορων τυχάρπαστων rappers τελευταίας κοπής, μα αυθόρμητα στιχάκια με αναφορές στην Αθήνα και στον Παρθενώνα, καθώς και στις μπλούζες των παρευρισκομένων, από τους Slaughterhouse μέχρι τους Boston Celtics.
Ήταν φανερό πως, εκτός από το κοινό το οποίο πέρασε καταπληκτικά με τον Reks, το ίδιο έκανε κι εκείνος, μη θέλοντας να φύγει από τη σκηνή από κάποιο σημείο και μετά. Το πόσο δε αγαπάει αυτό που κάνει, το έδειξε με τον καλύτερο τρόπο μετά το τέλος της συναυλίας, όταν έμεινε και υπέγραψε τους δίσκους όλων όσων έσπευσαν για αυτόγραφα. Και όχι διεκπεραιωτικά, μα μιλώντας με τον καθένα ξεχωριστά. Γι’ αυτό και δεν κατέχει άδικα τον τίτλο ενός από τους σύγχρονους rappers οι οποίοι τιμούν στο έπακρο τη φράση «keeping it real». Μόνο τυχαίο δεν ήταν λοιπόν ότι στάθηκε υπεύθυνος για μία από τις καλύτερες hip hop συναυλίες (και βραδιές γενικότερα) των τελευταίων χρόνων στη χώρα μας.
Υ.Γ.1: Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει και ο φίλος που είχε φέρει μαζί του ο Reks, ο οποίος ήταν σαφώς ο «κράχτης» της υπόθεσης με τα διάφορα «ελληνικά» που πέταγε καθ’ όλη τη διάρκεια του live. Αν μη τι άλλο. έδωσε μια νότα διαφορετικότητας.
Υ.Γ.2: Να είχα γνωρίσει και την κοπέλα δίπλα μου, η οποία τραγούδαγε τους στίχους του “Juice (Know The Ledge)” των Eric B. & Rakim, τι καλά που θα ήτανε...
