Υπό την «αιγίδα» των Girls Against Boys, o τότε κάθιδρος κι αλητήριος Scott McCloud τρύπωνε με χαρακτηριστική ευκολία στις εκλεκτικές κοριτσίστικες λίστες που απαριθμούσαν τις χορδόφωνες προεφηβικές τους ονειρώξεις. Τα τελευταία χρόνια έχει αφήσει αδρανείς τις σεξιστικές κόντρες και δραστηριοποιείται ενεργότερα με το αψυχολόγητα επονομασθέν πρότζεκτ των Paramount Styles. Εδώ δεν υπάρχει πια χώρος για καρό πουκάμισα, υπερφορτωμένες μπασογραμμές και hardcore ψήγματα, αλλά για ημιακουστικές καταστάσεις, αισθησιακές ερμηνείες και τραγούδια για κορίτσια τα οποία ήρθαν κι έφυγαν λίγο άδοξα.
.jpg)
Επιφορτισμένοι με το άνοιγμα της βραδιάς ήταν οι Bazooka, που έβαλαν το όνομά τους στο αθηναϊκό μουσικό τραπέζι πριν από κάποιους μήνες, όταν κέρδισαν σε διαγωνισμό του περιοδικού Velvet. Η μπάντα με τους δύο ντράμερ έντυσε με καλοπαιγμένο χαμηλοσυχνοτικό γκαράζ την αναμονή των Paramount Styles, παίζοντας κομμάτια από το πρόσφατο ομώνυμο EP της. Αν δεν εγκατέλειπαν και λίγο φασαριόζικα τον χώρο, λίγο μετά την έναρξη της κυρίως πράξης, όλα σίγουρα θα ήταν πιο όμορφα.
Αν πρέπει να κρατήσουμε κάτι από τα ήδη ειπωμένα, αυτό είναι η φασαρία. Μια φασαρία που θα ήταν εκ των πραγμάτων προαπαιτούμενη αν είχαμε πάει να δούμε τον McCloud και τον Fleisig σε μια συναυλία των Girls Against Boys, μα στάθηκε πλήρως περιττή σε μια συναυλία των Paramount Styles. Σε ένα σετ απαρτιζόμενο κατά βάση από τραγούδια στα όρια της μπαλάντας, ήταν σαφές ότι ενόχλησε τον McCloud η πάρλα επί παντός επιστητού στην οποία επιδόθηκε ακράτως το ούτως ή άλλως όχι και τόσο πολυάριθμο αθηναϊκό κοινό. «Κάποιες φορές χρειαζόμαστε και ήσυχα τραγούδια» είπε δύο φορές, σχεδόν ενοχικά απέναντι στο θορυβώδες παρελθόν του.
Παραβλέποντας το γεγονός ότι οι προσπάθειες για ήσυχη συνεργασία έπεφταν απνευστί στο κενό, οι Paramount Styles δεν επέτρεψαν να χαθεί ούτε πόντος από το μελαγχολικό κλίμα που έχουν επιβάλλει στο ύφος των δίσκων τους. Στο σετ τους εναλλάσσονταν έτσι οι δύο δίσκοι που έχουν κυκλοφορήσει ως τώρα και μαζί τους πόλεις, κυρίες και χωροχρονικές περιστάσεις. Από το “Amsterdam Again” και το “Girls From Prague” πέρασαν στο “Come To New York” και στο “Paradise Happens”. Πέρα από την ήδη δεδομένη αρτιότητα των McCloud και Fleisig, ήταν αδύνατο να μη σταθείς στον τσελίστα και το γεγονός ότι είχε attitude και κινησιολογία κιθαρίστα. Επίσης “More Than Alive”, “The Greatest” και “Keep Losing You” λίγο πριν κατέβουν από τη σκηνή, πάντα στο ίδιο μοτίβο –με τον McCloud να καθηλώνει κάθε προσπάθεια να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω του.
Επέστρεψαν μετά από μικρή επιμονή του κοινού, με μια εκ βαθέων ερμηνεία του επικλητικού “Come To Where You Are”, όπου έκαναν σαφές ότι, ανεξάρτητα αν οι αποδέκτες δυσκολεύονται να το φιλτράρουν στη μουσική τους συνείδηση, πράγματι χρειαζόμαστε ήσυχα τραγούδια.
