Φωτογραφίες: Έφη Κρητικού
Η αφίσα έγραφε ώρα προσέλευσης 21.00. Τέτοια ώρα λοιπόν πήγαμε κι εμείς, ως τυπικά κορόιδα που είμαστε, παλιομοδίτικα ανυπόμονοι για συναυλίες τις οποίες περιμένουμε καιρό και αποτελούν το highlight της εβδομάδας μας. Ένα καλά κρυμμένο μυστικό είναι το indie rock των Νεοϋορκέζων Fiery Furnaces και όσοι τους ξέρουμε από τα ξεκινήματα, νιώθαμε μια μικρή περηφάνια.
Κατεβήκαμε λοιπόν τα σκαλιά του ιστορικού An Club, για να δούμε έναν χώρο με πέντε ανθρώπους – μαζί με τη μπαργούμαν και τον ηχολήπτη. Ήταν το πρώτο σοκ. Μία ώρα μετά πάντως το club γέμισε, ευτυχώς, από τα πεζούλια μέχρι την κάθε γωνία. Δεύτερο σοκ λίγο πριν το support: O Matthew Friedberger, ο ηγέτης των Fiery Furnaces, καθισμένος πίσω από έναν πάγκο του μαγαζιού, μιλούσε με τον κόσμο, ενώ ταυτόχρονα πουλούσε κονκάρδες, cd και μπλουζάκια. Ένας fan ζήτησε μια μπλούζα, έβγαλε 15 ευρώ και ο Matt τα έριξε στο τσαντάκι του. Γρήγορες δουλειές. Μου φάνηκε απίστευτο…
.jpg)
Support έπαιξαν οι Voyage Limpid Sound. Ο ηγέτης τους, ο Σέργιος Βούδρης, είναι ένας ενθουσιώδης τύπος που θυμίζει τον J Mascis των Dinosaur Jr. στα νιάτα του. Η μπάντα του αποτελείται από πέντε πιτσιρικάδες οι οποίοι ξέρουν να παίζουν χαρούμενα ροκ τραγούδια, μελωδικά και ευχάριστα. Το ημίωρο live τους υπήρξε καλύτερο από εκείνο πολλών αγγλόφωνων γκρουπ με τα οποία ασχολούμαστε καθημερινά, μόνο και μόνο επειδή δεν βρίσκουμε καλύτερα. Το αστείο ήταν πως οι Voyage Limpid Sound είχαν και χορωδία 8-10 ατόμων τα οποία, παραδόξως, τραγουδούσαν άψογα και ταίριαζαν με τα κομμάτια. Ανά τακτά διαστήματα κάθονταν πάνω στα καλώδια για να φαίνεται ο μπασίστας. Ωραίο.
Οι Fiery Furnaces ξεκίνησαν στις 22.30 και έπαιξαν για μιάμιση ώρα. Λίγο πριν αρχίσουν, ο Matthew ανέβηκε να συνδέσει την κιθάρα του, βγάζοντας επ’ ευκαιρίας στα κλεφτά δυο φωτογραφίες με τον κόσμο που είχε έρθει να τους δει. Αργότερα, επί σκηνής πια, θα υπενθύμιζε την ελληνική τους καταγωγή και θα χαιρετούσε τους παλιούς φίλους και τους μακρινούς συγγενείς, όσους είχαν έρθει συγκινημένοι για να δουν το πρώτο τους live στην Ελλάδα. Η Εleanor, η τραγουδίστρια του γκρουπ και αδερφή του Matthew, φορούσε τις χαρακτηριστικές της καφέ μπότες, αυτές που έκαναν τον σύντροφό της Alex Kapranos να της γράψει το τρυφερό “Eleanor Put Your Boots On”. Στις ερμηνείες της πάντως και στη σκηνική της παρουσία, η Eleanor Friedberger δεν έλαμπε όπως λάμπουν οι πραγματικά χαρισματικές frontwomen. Ο αδερφός της αντίθετα έδινε ρέστα στην ηλεκτρική κιθάρα, παίζοντας εντυπωσιακά αλλά όχι ποζεράδικα και καθοδηγώντας με τα μάτια τους άλλους δύο μουσικούς. Δυστυχώς δεν είχε φέρει μαζί του πιάνο κι έτσι ο ήχος ήταν κάπως μονοδιάστατος σε όλη τη βραδιά. Αλλά αυτά έχουν οι φτηνές είσοδοι. 17 ευρώ μόνο κόστιζε το live και ήταν φυσικό και επόμενο να είναι κάπως απλή η παραγωγή, όπως είχε γίνει και τοn Σεπτέμβρη με τους MGMT. Καλύτερα έτσι όμως.
Την τιμητική τους είχαν φυσικά τα κομμάτια του πρόσφατου άλμπουμ I’m Going Away. Ακούστηκαν, μεταξύ άλλων, τα “Drive To Dallas”, “The End Is Near”, “Cut The Cake” και “Ray Bouvier”. Κατά τα άλλα, από παλαιότερες δουλειές, ξεχώρισαν τα “Duplexes Of The Dead”, “Εx-Guru” και “Tropical Ice-Land”. Δυστυχώς οι Αμερικάνοι άφησαν απέξω ένα από τα καλύτερά τους κομμάτια, το “Restorative Beer” του 2007, ένα χαμένο ροκ διαμάντι. Γενικώς ήταν ένα πολύ καλό live, χωρίς όμως ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Ίσως επειδή όλα τα τραγούδια παίχτηκαν με αλλαγμένες ενορχηστρώσεις. Είναι δύσκολος ο δρόμος που έχουν τραβήξει οι Fiery Furnaces. Την ίδια στιγμή όμως, είναι αρκετά έξυπνοι για να καταλάβουν πως με τη μικρή δημοτικότητα την οποία απολαμβάνουν, ένα μεγάλο hit θα τους έκανε κακό, μετατρέποντάς τους ίσως σε touring jukebox. Όπως με την περίπτωση των Subways, των οποίων το “Rock ‘n’ Roll Queen” έγινε πριν από χρόνια indie ύμνος και τώρα σε λίγες μέρες έρχονται ξανά στην Αθήνα – για τρίτη φορά μέσα σε έναν χρόνο, αν αυτό σας λέει κάτι.
Μετά το πέρας της συναυλίας, ήρθε η σειρά της Eleanor να κάτσει πίσω από τον πάγκο για να πουλήσει μπλουζάκια. Την ίδια στιγμή ο Matthew αντάλλασσε χειραψίες με τον κόσμο και έβαζε πίσω στη σακούλα τα πετάλια της κιθάρας του και τις πένες. Θέλεις να παίξεις στο εξωτερικό, χρυσό μου αγόρι; Θέλεις να γίνεις εξώφυλλο; Τώρα ξέρεις πως έχουν τα πράγματα…
