Schoolwave Sunday 3: Minerva, Looming Titties, No Profile, Danger By Design

Ντέρμπι δεν είχε αυτή την Κυριακή και φάνηκε, αφού το Κύτταρο γέμισε από νεαρόκοσμο, σε σύγκριση με την προηγούμενη εβδομάδα. Η τρίτη Schoolwave Sunday είχε κι αυτή τις μεγάλες συγκινήσεις της και έφυγα από εκεί με τις μπαταρίες φορτισμένες, τη βρήκα όμως, συνολικά, πιο άνιση από τη δεύτερη. Κι αυτό γιατί, από τα τέσσερα συγκροτήματα που είδα, οι μεν Danger By Design και Looming Titties έπιασαν εκρηκτικές αποδόσεις, οι No Profile όμως και οι Minerva βρήκα πως υστέρησαν, δείχνοντας ότι έχουν ακόμα δρόμο μπροστά τους. Κάτι βέβαια δικαιολογημένο, που δίνει και ουσία στα Schoolwave Sundays - μην πέφτουμε στη λούμπα να αναμένουμε από κάθε σχετικό συγκρότημα να παρουσιάζει top επίπεδο, γιατί τότε καθίσταται αμελητέο το να αποτελείς ελπίδα.



Τη βραδιά άνοιξαν οι Minerva, ένα τρίο με τον δικό του τρόπο να μπλέκει μια ελληνόφωνη α-λα-Νίκος Ζιώγαλας τραγουδοποιία με το πάθος του για τους Coldplay και την αντίστοιχη σκηνή. Οπωσδήποτε οι Minerva στάθηκαν επάξια στη σκηνή και είχαν κάποιες στιγμές με σπίθα (ιδίως στο τραγούδι όπου λένε πως θέλουν να κάψουν το σχολείο). Γενικά όμως έχαναν εύκολα το vibe με τον κόσμο και είχαν μια τάση προς τη στατικότητα στις λιγότερο δυναμικές στιγμές τους, ενώ σαφώς δεν τους βοήθησε και η διασκευή που επιχείρησαν στο “Beautiful World” των Coldplay. Έδειξαν έτσι ότι έχουν δυνατότητες, αλλά χρειάζονταν περισσότερη τριβή, τόσο με τη σκηνή, όσο και με τον ήχο τους. Μια ανάλογη εικόνα παρουσίασαν και οι No Profile. Εδώ το ηχητικό σκηνικό ήταν διαφορετικό, με σκληρές κιθάρες να πρωταγωνιστούν, δημιουργώντας έτσι μια ατμόσφαιρα με περισσότερη ενέργεια και θόρυβο. Η rhythm section τους όμως έπαιξε τόσο δυνατά, ώστε σκέπασε εντελώς τα γυναικεία φωνητικά - φωνητικά που απέδειξαν πως δεν τους έλειπε το ενδιαφέρον όταν έφτασε η ώρα για μια διασκευή σε Muse. Έτσι, καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους επέζησαν μόνο τα ανδρικά φωνητικά, κάτι που βρήκα πως αδίκησε τη μπάντα, γιατί έχει περισσότερες πτυχές από όσες τελικά φάνηκαν στη χθεσινοβραδινή εμφάνιση.



Οι σταρ της βραδιάς, όπως έδειξε η ανταπόκριση των συγκεντρωμένων, ήταν οι Danger By Design. Την παράσταση όμως έκλεψε το γεμάτο ενέργεια punk rock των αεικίνητων Looming Titties, που, όπως πληροφορήθηκα από μια κοπέλα στο κοινό, μας ήρθαν από τη Ρόδο για σπουδές στην Αθήνα. Τα πάνκικα βολτ τους έκαναν όλον τον κόσμο να χορεύει σαν παλαβός, ο drummer τους ήταν απλά φοβερός, η επικοινωνία τους με το συγκεντρωμένο πλήθος άριστη, η δε διασκευή τους στο “American Idiot” των Green Day φύσαγε. Τόσο, που θα πω ότι μου φάνηκε να είναι πιο γνήσια punk από το original… Άφησαν πραγματικά τις καλύτερες εντυπώσεις, ενώ δεν τους έλειψε και το χιούμορ, με τραγούδια όπως το «είμαι φίλος σου και σ’ αγαπώ/το μπάνιο κάνει καλό». Τέλος, οι Danger By Design ήταν τόσο καλοί και έδειξαν τόση κλάση, ώστε άνετα θα στοιχημάτιζα ότι αν άνοιγαν την επερχόμενη συναυλία των Mayhem χωρίς να πούνε κουβέντα στο κοινό, πολλοί θα έψαχναν να βρούνε μετά ποιοι είναι και τι κάνουν. Χώρος έκφρασής τους το ακραίο heavy metal όπως το οριοθέτησαν οι Sepultura των παλιών, καλών ημερών. Ακατάλυτη ενέργεια, αγριάδα, θεαματικά ντεσιμπέλ που κόβανε την ανάσα, μια τρομερή σκηνική παρουσία, μα και χιούμορ (σε κάποιο σημείο άρχισαν να μας παίζουνε μια βαρυμεταλλική εκδοχή του “Πάμε Να Φύγουμε Οι Δυο Μας” του Σάκη Ρουβά) στοιχειοθέτησαν μια αξέχαστη live εμφάνιση. Λίγες φορές έχω χαρεί που το σφυρί του Θωρ έπεσε με τόση ένταση στο κεφάλι μου...