Dolores O’ Riordan

Photos: Olga K.



Ανεβαίνοντας στο Λυκαβηττό υπό 40 τουλάχιστον βαθμούς Κελσίου, υπομέναμε το μαρτύριο μόνο και μόνο επειδή ξέραμε ότι θα αποζημιωνόμασταν μόλις η βιμπράτη φωνή της Dolores O’riordan θα έφτανε στα αυτιά μας (και σε άλλα πιο ευαίσθητα όργανα). Μετά από τους Palindromes, support ικανό να σε μυήσει στην ευγενή τέχνη του «κοιμάμαι όρθιος» (βέβαια, η αλήθεια να λέγεται, αν επρόκειτο για κανένα act τύπου Cat Power ενδέχεται κάποιοι να το εκθείαζαν και συν τοις άλλοις το κοινό ήταν αγενέστατο, εκφράζοντας τη δυσαρέσκεια του με τον χειρότερο τρόπο) η τοσοδούλα Dolores εμφανίστηκε στη σκηνή την ώρα που έσκαγαν οι πρώτες νότες του Zombie, παρασέρνοντας μας σε μια βουτιά στα 90s, όχι μόνο λόγω της παλαιότητας του κομματιού αλλά και εξαιτίας του απόλυτα 90s κιθαριστικού ήχου.



Συνέχισε με αρκετά και ενδιαφέροντα κομμάτια από τη solo δουλειά της "Are you Listening?", με αποκορύφωμα το hit “Ordinary Day” τα οποία όμως φρόντισε να διανθίσει με τα ποπ αριστουργήματα των Cranberries -που ποτέ δεν πήραν την αναγνώριση που τους άξιζε από τη λεγόμενη indie κοινότητα (ό,τι στο διάολο κι αν σημαίνει αυτό) λόγω της ταμπέλας της εμπορικότητας που τους είχε κολλήσει. Τα “Ode to my Family”, “When you’re Gone”, “Linger”, “Dreams” ήταν αρκετά ώστε η αεικίνητη Dolores να κλέψει τις καρδιές 3.000 ατόμων κάνοντας τους πάντες (ακόμα και τον εαυτό της) να ξεχάσουν την αφόρητη ζέστη ή οτιδήποτε άλλο αρνητικό, και να επικεντρώσουν στη μουσική.



Ακόμα και τα λιγότερο γνωστά τραγούδια από το "Are you Listening?" τράβηξαν την προσοχή του κοινού καθώς η ερμηνεύτριά τους έμοιαζε άλλοτε με ξωτικό και άλλοτε με κορίτσι-φάντασμα στο βυθό κάποιας λίμνης στην ιρλανδική ύπαιθρο, που ξέσπαγε σε nu-metal παραληρήματα. Αν το ενδεικτικό για μια καλή συναυλία είναι η λεγόμενη «άρση τρίχας» τότε μάλλον επρόκειτο για ένα πολύ καλό live αφού η μικροκαμωμένη performer μας έκανε να ανατριχιάσουμε -και τους πιο ευσυγκίνητους να δακρύσουμε λιγάκι. Άραγε η ίδια συγκινήθηκε όταν είδε fans να της κουνάνε την ιρλανδική σημαία;



PS. Φοβερή η ιδέα ραδιοφωνικού σταθμού να μοιράζει σφυρίχτρες. Λες και ήμασταν στο καρναβάλι της Πάτρας ή σε κάνα club β’ διαλογής στη Σκωτία. Excellent.