Therapy?

Photos: Olga K.



Λέγοντας σε γνωστούς και φίλους τη φράση «πάω Therapy?» εισέπραξα μια ερώτηση που εξέπληξε: «Κάνεις ψυχανάλυση;». Αναρωτήθηκα λοιπόν πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που οι Therapy? ήταν όχι μόνο αναγνωρίσιμο αλλά και αναγνωρισμένο γκρουπ. Αρκετά, τελικά, αλλά προφανώς παρά το γνωστό passing of time and all of its sickening crimes, πολλοί ήταν αυτοί που βρέθηκαν το άκρως καλοκαιρινό βράδυ της Παρασκευής στην Τεχνόπολη στο Γκάζι για το εν λόγω live.

Τη συναυλία άνοιγαν οι Έλληνες Cube που έπαιζαν ένα είδος ροκ που θα πίστευε κανείς ότι έχει εκλείψει. Αν όχι ξεπερασμένο, τότε, already said αλλά αποζημίωσαν την έλλειψη πρωτοτυπία στις συνθέσεις με το δυναμισμό τους επί σκηνής.



Στις 10.15 οι Therapy? έκαναν την εμφάνισή τους και δεν μπορώ να πω ότι δε συγκινήθηκα -εφηβεία ήταν αυτή. Ξεκίνησαν πολύ δυνατά, με άλλα λόγια άρχισαν να «τα χώνουν» με όποιον τρόπο μπορούσαν. Αφενός δηλαδή μουσικά, γιατί εκτελούσαν τα κομμάτια περασμένα από χίλια μέταλ κύματα (ναι, παραπάνω απ΄ όσο στους δίσκους), αφετέρου στο κοινό, το οποίο και προέτρεπαν συνέχεια να «κάνει κι άλλο θόρυβο», πράγμα που δεν έγινε παρά μόνο όταν ακούστηκαν τραγούδια από το “Troublegum” και το “Infernal Love”. Σημειωτέον εδώ ότι η εκτέλεση του “Stories” ήταν η χειρότερη που έχω ακούσει και αυτή του “Screamager” ήταν απλώς ελλιπής.



Ευχάριστη έκπληξη ήταν η γνωστή διασκευή του “Isolation” των Joy Division, με ριφάκι από το “She’s Lost Control”, αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετό για να πάει τη συναυλία κάπου αλλού. Ο Andy Cairns ωρυόταν διαρκώς «Athina, come on» αλλά δυστυχώς φαινόταν να προσπαθεί υπερβολικά. Μετά το τέλος, αφού άκουσα και το “Nowhere”, είχα μια αίσθηση ότι βρισκόμουν σε φεστιβάλ και θα ακολουθούσε κι άλλο συγκρότημα. Και δε νομίζω ότι ήμουν η μόνη που ήθελε κάτι παραπάνω.