Max Richter

Photos: Olga K.



Η διαφορετικότητα ενός καλλιτέχνη σαν το Max Richter δεν φαίνεται μόνο στη μουσική που βγάζει από το μυαλό του, ούτε καν στα άτομα που απευθύνεται… Φαίνεται σε πράγματα πιο βαθιά, όπως για παράδειγμα στις επιπτώσεις που έχει η οποιαδήποτε σύνθεσή του στον ανυποψίαστο (και φυσικά στον υποψιασμένο) μουσικόφιλο.

Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης (συγγνώμη για την αργοπορία του review…) ο γερμανός μουσικός συνοδεύτηκε από μια μικρή ορχήστρα εγχόρδων, και έχοντας ως βάση το πιάνο και ως επέκταση το laptop του, κατόρθωσε να δώσει ένα κονσέρτο ιδιαίτερο – μακράν το πιο ιδιαίτερο στο συγκεκριμένο συναυλιακό χώρο – αλλά και μαγευτικό. Η κλασική μουσική μπορεί να θεωρείται (κακώς) από μερικούς βαριά κουλτούρα και βαρετός ήχος για τα εκσυγχρονισμένα αυτιά, αλλά αυτή που παίζει ο Max Richter έχει συναίσθημα, έχει δυναμική που αναβράζει στα περισσότερα σημεία της, μοντέρνο υπόβαθρο ηλεκτρονικής φύσεως, διαρκής συναισθηματικότητα και εκλεπτυσμένη υφή.

Προτιμώντας συνθέσεις από το αριστουργηματικό “The blue notebooks” συνεπήρε το κοινό (ένα κοινό εκπληκτικό), του έδωσε εικόνες για ουτοπικά ταξίδια, ήχους να το συνοδεύουν τις επόμενες μέρες και γιατί όχι και εβδομάδες, βαθιά αποτυπωμένους στο υποσυνείδητο, υποκλίθηκε αρκετές φορές στο τέλος μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς, φανερά ενθουσιασμένος από την ανταπόκριση όλων όσων παραβρέθηκαν στο Gagarin, και μας άφησε με μια τόσο όμορφη γεύση.Τέτοιες συναυλίες έχουμε την τύχη να βλέπουμε μια-δυο φορές το χρόνο και αυτό το ξέραμε με το που ανακοινώθηκε από τη διοργανώτρια εταιρεία. Η ανάγκη να αυξηθούν σε αριθμό είναι σίγουρα επιτακτική αλλά δεν ξέρω αν ζητάω κάτι που πρακτικά δεν μπορεί να γίνει. Ας μείνω επομένως στο συγκεκριμένο σπουδαίο live, που ευτύχησα να παρακολουθήσω, και ας περάσω λίγες παραπάνω ώρες στο σπίτι μου παρέα με αυτόν το σπουδαίο συνθέτη… ο Richter είναι από τις πλέον ξεχωριστές μουσικές ιδιοφυίες του καιρού μας!