Sweden Rocks! Χρόνια τώρα. Σχεδόν ότι ακούω made in Sweden τα τελευταία χρόνια είναι συνήθως πάνω του μετρίου και είναι "εγγύηση". Οι Βackyard Βabies είναι εδώ και χρόνια μέσα στις προτιμήσεις μου και τους θεωρώ από τα πιο "ψυχαγωγικά" σχήματα. Δυστυχώς, αυθεντικό θύμα της σχεδόν ανύπαρκτης προβολής στη χώρα μας (κυρίως ραδιοφωνικά) αδυνατούν και αυτοί (όπως και αρκετοί άλλοι που το αξίζουν) να γεμίσουν ένα κλαμπάκι στο μέγεθος του Αν.
700 Machines πρόλαβα μόνο ένα-δύο κομμάτια στο τέλος οπότε δε μπορώ να πω και πολλά πράγματα. Οι Personality Crisis από την άλλη, δε διεκδικούν κανένα βραβείο πρωτοτυπίας αλλά έπαιξαν αρκετά καλά και γούσταρα αρκετά τα κομμάτια τους όπως και τη διασκευή του "Sonic Reducer" από Dead Boys. 
Οι Βackyard Βabies τώρα έπαιξαν ένα best of σετ βασισμένο κυρίως στο People like people, από το οποίο έπαιξαν τουλάχιστον τα μισά τους κομμάτια ("Dysfunctional Professional", "Cockblocker Blues", "Long Way Back", "Roads", "Blitzkrieg Loveshock") και λιγότερο στο Stockholm Syndrome ("Everybody Ready", "Earn The Crown"). 
Ψιλοβρώμικο rock & roll έξτρα λερωμένο λόγω του live και που ο καθένας μπορεί να χαρακτηρίσει όπως θέλει (garage, punk κλπ) και με μερικές μπύρες μπορεί να κάνει σούπερ πάρτι. Πάρτι που ανέβαινε κάθε φορά που έσκαγε κάποιο από τα παλαιότερα δυναμιτάκια από το Total 13 ("Look At You", "Made Me Madman", "UFO Romeo") ή από το Making Enemies... ("Brand New Hate", "Star War", "The Clash", νομίζω και το "Payback").
Ήταν καλά; Ω, ναι, νομίζω ήταν πολύ καλά. Κι ας μην άκουσα το "Bombed", και ας προτιμούσα το "Painkiller" παιγμένο κανονικά και όχι ακουστικό, στο τέλος (1.30 είχε πάει) νομίζω ότι είδα αρκετά χαμόγελα ικανοποίησης γύρω μου. Είπαμε δεν ήταν η βραδιά της πρωτοτυπίας, αλλά ίδρωσαν για το νυχτοκάματό τους και μαζί τους ιδρώσαμε και 'μεις (από το χοροπηδητό) οπότε... καλοδεχούμενοι ξανά. Anytime.
