Devastations, Flaming Stars

Σπάνιο συναυλιακό δίλημμα είχαμε την περασμένη Παρασκευή. Jason Molina ή Devastations; Ευτυχώς δηλαδή που οι Piano Magic έπαιξαν το προηγούμενο βράδυ για να μην μπλεχτούμε περισσότερο.

Έχοντας μια προσωπική αδυναμία σε οτιδήποτε αυστραλέζικο, διάλεξα τους Devastations, αφενός γιατί μου αρέσει το σύνολο της δισκογραφίας τους και αφετέρου γιατί οι προσωπικές δουλειές του Molina ποτέ δεν με ενθουσίασαν. Οι ομοιομορφία αυτού του double bill show χάλασε λίγο με την αναγκαστική ακύρωση της εμφάνισης των Veils (έχετε παρατηρήσει, ότι ο αριθμός των τραυματισμών/ασθενειών μουσικών τον τελευταίο καιρό πλησιάζει αυτόν των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ;) αλλά αυτά λίγη σημασία έχουν.

Το βράδυ άνοιξαν οι Devastations εστιάζοντας κυρίως στο δεύτερο τους δίσκο αλλά και στα καινούργια τους κομμάτια. Φάνηκε να υπάρχει κόσμος που τους παρακολουθεί, αφού και sing-alongs άκουγα γύρω μου αλλά και παραινέσεις ησυχίας στις πιο χαλαρές στιγμές τους, όπως το ‘Previous Crimes’, κάτι που φανερά χαροποίησε τους ίδιους, αν και οι επικοινωνιακές τους ικανότητες δεν είναι και το δυνατό τους σημείο.

Ο τραγουδιστής και ηγέτης του group, Conrad Standish, κατέχει την τέχνη της νοσταλγικής ερμηνείας όπως την έχει διδάξει ο Nick Cave, ο Tom Carlyon είναι εξαιρετικός κιθαρίστας (τσεκάρετε τι έχει κάνει στον τελευταίο δίσκο των Liars αν δεν με πιστεύετε) αλλά οι επιδόσεις τους επί σκηνής είναι κατώτερες από τις στουντιακές τους. Η προσθήκη των keyboards δεν δίνει τον απαραίτητο και αναμενόμενο όγκο ενώ οι συναυλιακές εκτελέσεις κομματιών όπως το ‘Take You Home’ χωλαίνουν. Η ουσία είναι ότι αποκλείεται να απογοήτευσαν αυτούς που τους γουστάρουν, όπως αποκλείεται να κέρδισαν και καινούργιους οπαδούς.

Στη συνέχεια έγινε αλλαγή φρουράς στις πρώτες σειρές του Gagarin για να υποδεχτούμε τις γκαραζιές των Flaming Stars που θυμίζουν έντονα Cramps. Με μια εκτάκτου ανάγκης σύνθεση όπως μας είπε ο ίδιος ο Décharné, αφού υπήρχε μέλος της μπάντας που βρισκόταν σε διακοπές, οι Flaming Stars έστησαν ένα μίνι παρτυ, παίζοντας όλα τα hits από τους 8 δίσκους τους. Ωραίοι επί σκηνής, έκαναν τον κόσμο να χορεύει για αρκετή ώρα αν κι εγώ -να πω την αμαρτία μου- δεν ψήθηκα. Τι έλεγα πριν; Αποκλείεται να απογοήτευσαν αυτούς που τους γουστάρουν, όπως αποκλείεται να κέρδισαν και καινούργιους οπαδούς. Τελικά όπως αναμενόταν σε αυτό το διήμερο όλα τα λεφτά ήταν οι Piano Magic. Αλλά για αυτό θα μάθετε από τα υπόλοιπα παιδιά.