Kaiser Chiefs

Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από αυτόν που έσπρωξα με δύναμη για να προστατεύσω εαυτό και αλλήλους. Λίγο έλειψε να πέσει κάτω, κρατήθηκε όμως και ήρθε μπροστά μου έτοιμος για σύρραξη, συνέχισε όμως να χορεύει. Δε φταίω εγώ, αυτός συμπεριφερόταν ως μαστουρωμένος κάφρος εξαρχής και πιθανόν όχι για πρώτη φορά. Και δεν ήταν ο μόνος. Αλλά έτσι συμβαίνει και είναι καλύτερα από μια στάσιμη συνύπαρξη, αρκεί να φεύγουμε πάντα όλοι ζωντανοί.

Οι Kaiser Chiefs μπορεί να διάγουν έναν εφήμερο μουσικό βίο, η ζωή όμως ως γνωστό είναι γεμάτη μόνο από στιγμές που αξίζει να είναι όμορφες. Η υφιστάμενη ανθρώπινη επικοινωνία και η αυθεντική έκφραση προσπερνάει οτιδήποτε φτιαχτό από τα media, το NME, τη βιομηχανία των εκατομμυρίων album.Δεν τους είχα ακούσει πάνω από δυο φορές. Όμως τα Modern Way, Oh My God, Born To Be A Dancer πλέον ακούγονται στο σπίτι πανέμορφα και πιο σοβαρά. Όσο για τα υπόλοιπα γνωστά, μη γνωστά και νέα, θα τα ζήσω ζωντανά, οπωσδήποτε, την επόμενη φορά που θα μου ξαναδοθεί η ευκαιρία.

Η διάρκεια της συναυλίας μικρή, μόλις μια ώρα, αλλά απ’ τις πιο γεμάτες συναυλιακές ώρες που έχω ζήσει ποτέ. Ο Ricky Wilson ήταν δαιμονισμένος επαγγελματίας και είναι ακόμα πολύ νέος. Είχε έλεγχο της κατάστασης, αλλά όσο έδινε, τόσο συνέπραττε από ένα επίσης δαιμονισμένο κοινό (βλέπε και πρώτη παράγραφο).Ο ήχος της μπάντας κυριολεκτικά κρυστάλλινος. Η κιθάρα άλλοτε καθαρή σαν κυματισμός και άλλοτε βαριά, αλλά πάντα γεμάτη. Και απ’ τα ουρλιαχτά ο Wilson κάποια στιγμή έκανε πίσω στις φωνητικές ικανότητες αλλά και πάλι ήλεγχε τα πάντα γύρω του. Και στο I Predict A Riot, κόντεψε να θυσιάσει τον εαυτό του πέφτοντας στο κοινό. Οι σύμβουλοί του, οι εταιρία του, παρόλο που κερδίζουν κι άλλα χρήματα από τέτοιες συμπεριφορές, σίγουρα συγχρόνως ανησυχούν.Οι σκέψεις όλων μας πρωτόγνωρες, γιατί ζούσαμε κάτι που σε διάθεση μου θυμίζει μόνο τα μεγάλα φεστιβάλ της Ευρώπης. Οι Kaiser Chiefs δε μ’ αρέσουν, αλλά με εξέπληξαν με τη σπάνια δύναμη και ειλικρίνεια τους. Και έκαναν το μισό πλήθος στο τέλος να παλεύει για μια μπαγκέτα, μια λίστα τραγουδιών, μια πένα. Κάποια απ’ αυτά κατέληξαν στα χέρια φίλων μου. Και αργότερα αγόραζαν και κονκάρδες και γραβάτες απ’ το merchandising της μπάντας. Περιττές λεπτομέρειες, αλλά χαρακτηριστικές του χθεσινού κλίματος.

Ψάχνω συνήθως για ουσία, για μελαγχολία ή εγκεφαλικό χορό. Αλλά καμιά φορά βρίσκω και κολλάω με κάτι που δεν είναι σπουδαίο, είναι όμως τόσο πολύ όμορφο για μια ώρα που αξίζει να επαναληφθεί.

Υ.Γ. Στο www.youtube.com/watch?v=SoGizpVAOXA υπάρχει βιντεάκι του «I Predict a Riot» από τη χθεσινοβραδινή συναυλία στη Θεσσαλονίκη, με το stage diving κάπου μετά τα 2 λεπτά! Ευχαριστώ τον φίλο που το τράβηξε και το ανέβασε στο YouTube…