Rockwave Festival 2006: Guns N' Roses

Guns ‘N’ Fuckin’ Roses...



Έτσι δεν γράφαμε στις σχολικές μας τσάντες στο λύκειο; ‘Guns ‘n’ fuckin Roses’ με μαύρο, ανεξίτηλο μαρκαδόρο, πάνω από τις στάμπες των Metallica και των Maiden (οι μεταλλάδες) και των Smiths, των U2 και των REM (οι πιο εναλλακτικοί). Το κοινό σημείο που ένωνε τις τσάντες των σημερινών 30άρηδων ήταν η παρέα του Axl και των υπολοίπων, πριν εκφυλιστούν και μετατραπούν σε κάτι που το βράδυ της 10ης Ιουλίου αμυδρά και μόνο θύμιζε τους Guns εκείνου του Μαΐου του 1993 που μας πετάγανε κρύα κομμάτια πίτσας και με ύφος Γεράσιμου Γιακουμάτου βγήκαν στη σκηνή δυο ώρες μετά την προβλεπόμενη έναρξη. Ευτυχώς τέτοια καραγκιοζιλίκια δεν είχαμε αυτή τη φορά.

Όπως κι αντίστοιχα, η συνοδευτική μπάντα του Axl (γιατί αυτοί ΔΕΝ είναι οι Guns, αλλά ένα τσούρμο σεσιονάδες μουσικοί από το Λος Άντζελες, ίσως φίλοι του Βασιλάκη από την μονάδα απεξάρτησης) μέσα στην καταφανέστατη ασχετοσύνη της (σε σχέση με την κλάση του Slash και των άλλων ιδρυτικών μελών) απέδωσε τα τραγούδια πολύ καλύτερα από το αναμενόμενο.

Κι από κάτω 10 και πλέον χιλιάδες κόσμος θυμήθηκε όλα εκείνα τα χαζοχαρούμενα πάρτι με τα χαζοχαρούμενα μπλουζ του Don’t Cry, του Patience και του Νovember Rain και τα εξίσου χαζοχαρούμενα χεντμπάνγκινγκ του Paradise City, του Sweet Child O’ Mine και του You Could Be Mine. Κοιτώντας δε τα πρόσωπα όλων εκείνων των 16αρηδων που με περιέβαλλαν μέσα στην μουσική τους νιρβάνα, φαντάστηκα τον εαυτό μου 13 χρόνια πριν, εξίσου εκστασιασμένο, με την πηχτή βλακεία της προεφηβικής ηλικίας ζωγραφισμένη στα μάτια μου και την ελπίδα ότι το 2019 που οι Guns θα ξαναέρθουν από τα μέρη μας να είναι με την MK 1 σύνθεση τους.

[Περισσότερο Rockwave στο επερχόμενο καλοκαιρινό τεύχος του Sonik Ιουλίου-Αυγούστου που θα κυκλοφορήσει στις 25 Ιουλίου!]