Skatalites

Τελικά ακούμε μουσική για να διασκεδάσουμε ή τελικά θα πρέπει να επιθυμούμε κάτι παραπάνω; Όταν έφυγα από το σπίτι μου για να κατευθυνθώ προς το Gagarin δεν περίμενα την απόλυτη συναισθηματική φόρτιση ή περιστέρια να πετούν στον ουρανό σαν ταινία του John Woo. Οι Skatalites έπαιζαν στην Αθήνα και χωρίς πολλά από τα ιδρυτικά τους μέλη.

Το μόνο που ήθελα ήταν το ιδανικό soundtrack για να καταναλώσω μεγάλες ποσότητες μπύρας και να χορέψω όσο πιο ηλίθια μπορώ στους ρυθμούς της Ska. Σε αυτό τον τομέα το συγκρότημα έδειξε τις προθέσεις του από την αρχή. Με τους ήχους του Occupation, οι πρώτες γραμμές του κοινού άρχισαν χορεύουν σαν τρελαμένοι δερβίσηδες και η αίθουσα γέμισε με τα θετικά vibrations των Skatalites.

Ο ήχος παρότι δεν ήταν το ίδιο δυνατός με την προηγούμενη φορά που επισκέφτηκε το συγκρότημα τον συγκεκριμένο χώρο, σίγούρα ήταν καθαρός και μπορούσες να νιώσεις την rhythm section να σε χτυπάει εκεί που πρέπει. Ο κόσμος χόρεψε και ήπιε με τα ίδια κομμάτια που παίχτηκαν και τις δυο προηγούμενες φορές που οι Skatalites επισκέφθηκαν την Ελλάδα. Όμως, κανείς δεν ζήτησε κάτι παραπάνω. Jah Bless the Skatalites.