Κείμενο: Αλέξης Μπρούλης
Αθήνα, Σάββατο 1 Απριλίου 2006, Γήπεδο Sporting
Θεσσαλονίκη, Κυριακή 2 Απριλίου 2006, Principal Theater
Αποτελεί θέμα συζήτησης για αρκετούς από εμάς τις τελευταίες μέρες και μάλλον θα συνεχίσει για λίγο καιρό ακόμα. Το γεγονός είναι ότι οι Sisters ξαναπάτησαν το πόδι τους σε ελληνική σκηνή, σχεδόν μετά από μια δεκαετία και αυτό που μας έδωσαν δεν ήταν τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο από αυτό που, όσοι πραγματικά ασχολούνται με την μπάντα, ανέμεναν.
Ακούσαμε πολλά. Ότι έκαναν –λέει- αρπαχτή γιατί δεν έφεραν μπασίστα ή ακόμα κι ότι (άκουσον άκουσον) δεν υπήρχε drummer όταν είναι γνωστό τοις πάσoι ότι το συγκρότημα ποτέ δεν είχε drummer με σάρκα και οστά (με εξαίρεση το πρώτο single στο... κοντινό 1980 όταν και χτυπούσε τα τύμπανα ο ίδιος ο Eldritch) ενώ είναι επίσης γνωστό ότι το πραγματικό μπάσο στα live τους αγνοείται εδώ και δεκαετίες. Ότι υπήρχε πολύς καπνός. Ότι ο Eldritch δεν τραγουδούσε αλλά ουσιαστικά απάγγελνε ή ότι δεν μιλούσε στον κόσμο. Ότι ο ήχος τους στην Αθήνα δεν ήταν καλός. Ότι έπαιξαν μόνο (!) μιάμιση ώρα.
Ναι, όλα τα παραπάνω είναι αλήθεια. Όμως αυτοί είναι οι Sisters live! Ένα συγκρότημα που εδώ και πολλά χρόνια δίνει μέτριες συναυλίες. Το πραγματικό πρόβλημα λοιπόν δημιουργείται όταν κάποιος -μη γνωρίζοντας- πηγαίνει στη συναυλία και απαιτεί από τους Sisters να κάνουν παπάδες. Αυτό δεν συνέβαινε στο παρελθόν και ούτε πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Ήταν μια τυπική εμφάνιση για τα δεδομένα του συγκροτήματος και τίποτα διαφορετικό.
Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν ότι δεν έπαιξαν γνωστά κομμάτια. Μα πως είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται άγνωστα τραγούδια σαν τα “Giving Ground” (από τους Sisterhood), “Will I Dream?”, “Susanne”, “Summer”, “Romeo Down”, “Crash & Burn” και “Snub Nose” που παίζονται ζωντανά εδώ και χρόνια στις εμφανίσεις των Sisters;
Η συναυλία στο Sporting είχε δυστυχώς μέτριο ήχο, πάρα πολύ κόσμο (sold out ήδη δυο μέρες πριν) και απίστευτο συνωστισμό, πράγμα που κατέδειξε –μαζί με την ούτως ή άλλως κακή ακουστική του χώρου- ότι το συγκεκριμένο γήπεδο δεν ενδείκνυται για διοργάνωση συναυλιών. Σχετικά με κάποια προβλήματα που παρατηρήθηκαν στις πόρτες κατά τη προσέλευση του κοινού, το avopolis έλαβε τη διαβεβαίωση από τους διοργανωτές ότι θα διευθετηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Κι ενώ όλα αυτά συνέβαιναν στην Αθήνα, ήταν κοινή πεποίθηση μεταξύ των die hard fans ότι η συναυλία της Θεσσαλονίκης μικρή σχέση θα είχε με εκείνη της πρωτεύουσας δεδομένου ότι θα γινόταν σε ένα νεότευκτο, καθαρά συναυλιακό χώρο. Και όσοι τυχεροί είχαν το κουράγιο να κάνουν το ταξίδι ανταμείφθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: ένα πραγματικά άψογο venue, με πολύ καλή ακουστική, πανέμορφο σαν χώρος, με ανθρώπινες συνθήκες, λιγότερο (βέβαια) κόσμο και αισθητά ανώτερη διοργάνωση. Ο Eldritch ήταν σαφώς σε καλύτερη διάθεση σε σχέση με το Σάββατο. Τα τρία “thank you “ που εκστόμισε όλα κι όλα στη Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη έγιναν 4-5 προσθέτοντας μερικά “very much” κι ένα “wow” βλέποντας το κοινό να χορεύει περισσότερο από εκείνο της Αθήνας. Σε κάποια στιγμή μάλιστα χαμογέλασε.
Τα δυο setlist ήταν σχεδόν πανομοιότυπα, δομημένα κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο: με τρία δυνατά κομμάτια για εισαγωγή, ρίξιμο των τόνων στη συνέχεια , άλλο ένα peak στο μέσον του κυρίως set με “Dominion”, ένα αναδιασκευασμένο “Burn” (μετά από πολλά χρόνια ξανά σε περιοδεία), μια σχεδόν punk εκδοχή του “Anaconda” και κλείσιμο με δυο εκρηκτικά encore και τους νεοφερμένους-πιτσιρικάδες κιθαρίστες Chris Catalyst και Ben Christo, να δίνουν ρέστα στο heavy instrumental “Snub Nose” δείχνοντας ότι έχουν δέσει καλά μεταξύ τους. Encore τα οποία αποτελούν το δυνατό χαρτί στα live της μπάντας τα τελευταία χρόνια. Μεγάλη έκπληξη απετέλεσε η αγαπημένη ακουστική version του “I Was Wrong” που αντικατέστησε το “Something Fast” της Αθήνας. Ένα κομμάτι που άνοιξε το πρώτο encore και παίχτηκε μόλις για δεύτερη φορά στην φετινή περιοδεία, σε σύνολο περίπου 30 εμφανίσεων! Ένα καλό δώρο για τους βορειοελλαδίτες.
Οι Αθηναίοι ακόμα σχολιάζουν, οι Θεσσαλονικείς ευχαριστούν την καλή τους τύχη και οι φανατικοί κάνουν τα σχέδια για τα επόμενα ραντεβού κάπου στην Ευρώπη.
Setlist
1. Crash & Burn
2. Ribbons
3. Doctor Jeep/Detonation Boulevard
4. Will I Dream?
5. Flood I
6. (We Are The Same) Susanne
7. Giving Ground
8. Summer
9. Dominion/Mother Russia
10. Slept
11. Burn
12. Alice
13. Anaconda
14. Romeo Down
15. Flood II
------------------------
16. Something Fast (Αθήνα) / I Was Wrong (Θεσσαλονίκη)
17. Lucretia
------------------------
18. Snub Nose (Top Nite Out)
19. Temple Of Love
20. Vision Thing
Και μια διόρθωση: το υπαρκτό πρόσωπο είναι η Marian, όχι η Alice...
