Το Gagarin το Σαββάτο, έμοιαζε μάλλον απειλητικά μισοάδειο, αφού ο συνολικός αριθμός των παρευρισκομένων δεν ξεπέρασε τα 500 άτομα. Ο ήχος των Closer ήταν ασυνήθιστα καλός για support. Η επιστροφή του πρώτου τραγουδιστή, το ‘‘’Universe’’, το "Mystory falls down" και τέσσερα καινούρια τραγούδια απέδειξαν ότι τελικά, έχουν λείψει οι καλές αθηναϊκές μπάντες. Ελπίζουμε να βγει ο καινούριος τους δίσκος μέσα στην επόμενη χρόνια, όπως είναι προγραμματισμένο.
Οι Mercury Rev έχουν εξαιρετικό ήχο, όπως είναι γνωστό από παλιότερες συναυλίες. Έτσι δεν αποτέλεσε έκπληξη, ούτε ο καλύτερος ήχος που έχουμε ακούσει ποτέ στο Gagarin, ούτε οι καλλιτεχνικά εμπνευσμένες προβολές που συμπλήρωναν την θεατρική τους παράσταση. Ο Jonathan Donahue εμφανίστηκε με μαύρο κουστούμι και την γνωστή σκηνική παρουσία του μικρού ξωτικού, που του λείπουν τα μυτερά αυτιά. Με την εισαγωγή του ‘’Secret For A Song’’ και το διάπλατο χαμόγελο του, φάνηκε πως η βραδιά θα ήταν μαγική. Η συνεχεία ήρθε με το ‘’Lorelei’’ και την φυσαρμόνικα να ξεχωρίζει, ενώ μια μπαλαρίνα χόρευε στο background.
Aκολούθησε το ‘’Tonite it Shows’, μια παρέλαση από πριόνια, φλογέρες, και το ‘’Τides of the moon’’. H μπάντα έδειχνε να χαίρεται ιδιαίτερα που βρισκόταν ξανά στην πόλη μας. Προκάλεσαν δε και οπτικό ενδιαφέρον, ο Molina με την τεραστία αφάνα, ο μικροσκοπικός Grasshoper σε αντίθεση με τον Donahue, ο νεαρός, αλλά ικανότατος drummer και o -my own personal favourite- Jeff Μercell στα πλήκτρα.
Συνέχισαν με τα ‘’Μy Love’’, μια διαστημική εισαγωγή θορύβου πριν το ‘’The Funny Bird’’, τα ‘’Opus 40’’ και ‘’Holes’’, ένα παραμορφωμένο ‘’In The Wilderness’’ και το πιάνο να σκοτώνει κυριολεκτικά στο ‘’Spider and Flies’’. Η πραγματική όμως έκπληξη, ήταν μια αξιέπαινα αγνώριστη διασκευή στο ‘’Gotta Serve somebody’’ του Bob Dylan. Στο ancore με τα ‘’Little Rhymes’’, ‘’Arise’’ και ‘’Down Poured the Heavens’’ πρόσθεσαν μια ακόμα δόση γλυκιάς μελαγχολία. Είχε έρθει η ώρα του ‘’Εndlessly’’ και φυσικά, του hit τους, ‘’Goddes On A Highway’’. Αν και δεν θα μπορούσε να κρατήσει για πάντα, με το ‘’The Dark Is Rising’’ μας έκαναν να αμφιβάλουμε, έστω και για λίγο. Η πιο ονειρική χορωδία μετά από ένα δίωρο σχεδόν, έκλεισε με το ταιριαστό μήνυμα ‘’Don’t Dream It, Be It’’ από τον Dr. Frank Furter του Rocky Horror Show.
Αυτή η βραδιά ήταν μια βουτιά στο παρελθόν και στις παλιές μας αδυναμίες που επιστρέφουν, χωρίς να χάνουν την αίγλη τους, με το πέρασμα του χρόνου. Το party για όσους άντεξαν το deja-vu, συνεχίστηκε σε γνωστό αθηναϊκό club με την ίδια όρεξη.
