Ικανοποιητική η προσέλευση του κόσμου για μία ακόμη φορά σε συναυλία των Electrelane, τέταρτη κατά σειρά, πράγμα που δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι το γυναικείο κουαρτέτο έχει βρει το κοινό του στη χώρα μας και πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν τη δουλειά τους, η οποία και πρόσφατα έφτασε στα τρία άλμπουμ με την κυκλοφορία του δίσκου τους “Axes” (και ξερός! θα προσθέταμε κάνοντας λίγο χιούμορ). Προσήλθαμε στο Gagarin μην το έχοντας ακούσει ακόμη, αλλά τα όσα είδαμε και ακούσαμε εκείνο το βράδυ απλά επιβεβαίωσαν κάποιες υποψίες που είχαμε από το προηγούμενό τους άλμπουμ “The Power Out” (που παρεμπιπτόντως είχε πάρει αυτό που του άξιζε κατά τη γνώμη μας, φίλε Γεωργούση).
Χωρίς να μπορούμε να πούμε σε καμία περίπτωση ότι οι Electrelane ήταν κακές ή αδιάφορες εκείνο το βράδυ, δεν υπήρξαν από την άλλη, στα δικά μας τουλάχιστον τα μάτια, τίποτε το σπουδαίο. Η πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας μας είχε εντυπωσιάσει γιατί αυτό που είχαμε δει τότε ήταν μία μπάντα που βασιζόταν σε κάποιες καλές συνθέσεις και στον τσαμπουκά της, και ήταν πραγματικά αδύνατον να αντισταθείς στην ενέργεια που εκλυόταν από τη σκηνή. Αυτό που είδαμε εχτές ήταν ένα συγκρότημα που βασιζόταν στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Του έλειπε αυτό που ονομάζεται τραγούδι ή έστω οργανική σύνθεση που να τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες αν θέλει να τραβήξει την προσοχή κάποιου, κι αντ’ αυτού παρακολουθούσαμε το σχήμα να κάνει μία μεγάλη λούπα του τρίπτυχου : απαλή εισαγωγή – βίαιο ξέσπασμα που ξεσηκώνει – coda αποκλιμάκωσης. Έμοιαζαν με μία μεγάλη σαπουνόφουσκα που, όσο κι αν σ’ αρέσει να την κοιτάζεις και να θαυμάζεις τους ιριδισμούς του φωτός στην επιφάνειά της, ξέρεις ότι σύντομα θα σκάσει και δεν θα σου μείνει τίποτε απ’ αυτή. Αλλά δεν στεναχωριέσαι, κατά βάθος γνωρίζεις ότι πολύ σύντομα θα ακολουθήσει πολύ εύκολα μία ακόμη. 
Με άλλα λόγια, σ’ εμάς τουλάχιστον δεν έμειναν πολλά που να μας θυμίζουν το live αυτό. Περνάς καλά μπροστά από τη σκηνή που εμφανίζονται και μένει το “Blue Stranggler” να σου θυμίζει τι υπήρξαν οι Electrelane και να το συγκρίνεις με το που βρίσκονται σήμερα. Αν αυτό μεταφράζεται σε καλύτερο ή χειρότερο μένει στην κρίση του καθενός από εμάς, εμείς μια φορά τη δική μας γνώμη εκφράσαμε.
Για το support των Matisse ας μην εκφέρουμε καλύτερα γνώμη, ο ήχος τους ήταν χάλια και υπήρχαν στιγμές που από τη σκηνή μας ερχόταν ένας ακατέργαστος βόμβος, και ίσως κι εκείνοι να βρέθηκαν σε άσχημη ημέρα. Ελπίζουμε σε καλύτερες προσεχείς εμφανίσεις απ’ τη μεριά τους.
